Bullshit. 1&2

'Dussssss....'

De volgende ochend strompel ik weer de school binnen met mijn enorm zware tas over mijn rug. Mijn routine is dus ook: school, eten en slapen. Af en toe komt er wat tussen maar dat is bijzaak. Ik loop naar mijn kluis. Sophie en Stijn staan te zoenen precies voor mijn kluis. "Uhum." Geen reactie. "Uhum!" Godver, weer geen reactie. "Kunnen jullie alsjebliefd jullie speekselbacterië uitwisselen op een andere plek!" Ze schrikken allebij en kijken mij boos aan. "Eindelijk zijn de tortelduifjes niet meer aanelkaar geplakt." Sophie word rood maar Stijn blijft grijnzen. Ik kijk hem vragend aan en maak dan mijn kluis open. "Ik ga even naar de wc, ren niet weg ofzo. Ik zweer ik kom je persoonlijk opzoeken." Zegt Sophie en ze loopt maar de wc. "Oke?"

"Dussssssss...." Begint Stijn het gesprek. "Dusssssss...." Reageer ik terug. "Hoe was jullie avondje kaasfonduen?"

"Heel erg leuk!" Zeg ik sarcastisch. "Hoe weet jij dat ik een avondje kassfonduen heb gehad?"

"Yorick." Zegt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik zucht. "En jongen's zeggen dat meisje's veel roddelen." Ik duw mijn kluis dicht en doe mijn kluissleutel in mijn tas. Geïrriteerd tik ik met mijn voet op de grond. Waar blijft ze? Jezus. Ik zie de blonde lokken van Sophie de gang in komen en opgelucht zucht ik. "Waar bleef jij zolang?"

"Ik kwam Kathy tegen." Zegt ze wanneer ze naar haar voeten kijkt. "Leuk." Mompel ik en loop dan naar het eerste volgende lokaal. Ja, ik ben er helemaal klaar mee. Ze praat verdomme met Kathy. Ik weet het, ik weet het, ik haat niemand. Maar dat betekent niet dat ik mensen niet mag. Kathy en haar nepsletje's horen daar dus bij.

Ik stap het lokaal binnen. Expres ga ik op een plek zitten waar niemand zit en doe mijn tas op de stoel naast mij. Opeens hoor ik gekuch naast me en draai ik mijn hoofd. Nu zou je verwachten -wat ik dus deed- dat het Yorick is. Maar nee, het is Sven. De nogal extreem domme nerd. Wat? Nerd's zijn altijd slim! Ja, nou. Sven hiero is heel slim. Met vakken. Daarbij is hij in het echte leven sociaal niet helemaal goed. Dat denk ik tomminste. Maar ik blijf altijd aardig, anders word ik een bitch of lijkt het dat ik hem haat. Het is gecompliceerd. "Wat is er Sven?"

"Is deze plek nog vrij?" Nee, dat is het niet. En dat zie je slimmerd. Zoals ik al zei:' sociaal gezien een beetje dom.' "Sorry, hij is bezet." Hij zucht en draait zich om opweg naar een nieuwe plek. Ik kijk ook even het lokaal rond en zie dat Kathy en VERDOMME! Kathy en Sophie zitten naast elkaar. Is dit een grap! Jezus. Sophie kijkt me aan. Ik trek één wenkbrauw op en concentreer me dan weer op de docent. Hij begint met de les en ik pak een stukje kauwgom uit mijn tas. Voor de verveling.

Na een half uur in de les te zitten verveel ik me toch echt heel erg. "Mevrouw Lemp." Mensen beginnen te giegelen. "Meneer Koetser." Zucht ik. "Heb je kauwgom in?"

"Nee." Ik begin te smakken op mijn kauwgom. Sorry, maar hij irriteert me echt heel erg. "Kauwgom, weg gooien. Nu!" Ik begin harder te kauwen. "Wat zei u?"

"Jongedame, ga je maar melden." In mezelf begin ik even te bidden. Daarna pak ik mijn tas, gooi hem over mijn schouder en loop vervolgens naar de prullenbak om daar mijn kauwgom uit te doen. "Tot de volgende keer! Ik vond het erg gezellig! Zal ik voortaan de koekje's meenemen?"

"Eruit!"

"Doehoei!" Ik zwaai nog even en dat gooi ik de deur dicht. Wat heb ik een pest aan die docent. Geen haat hoor, maar hij hoort gewoon bij mijn: ik mag je niet, lijstje.

Aangekomen bij de concierge krijg ik een raare blik. "Madison? Wat heb je gedaan?"

"Ik heb helemaal niks gedaan. Het was meneer Koetser. Hij moet echt begrijpen dat ik hard werk voor een stukje kauwgom. Maar van hem moet ik hem zonder pardon ik de prullenbak gooien. En ja, dat pik niet." Hij begint te lachen. Oke, ik was vrij sirieus. Behalve dat gedeelte van hard werken. Nu ik er zo over nadenk. Misschien moet ik maar eem baantje zoeken. Het kan wel bij die ene winkel. Daar waar ik twee keer die knappe jongen ben tegen gekomen. Wow, en ze zeggen dat ik dom ben. "Nou, Madison. Ik begrijp je erg goed. Toch moet ik je een blauw papiertje geven."

"Tja... U kan er niks aan doen. Tot volgende keer!" Ik pak het papiertje vast en loop naar mijn kluis. Sophie, wat zal ik daar eens mee doen. Ik weet het, een payback plannetje bedenken is wel heel sneeky. God, hoe doen al die gemene meisje's dat. Ik krijg al gelijk schuld gevoel. Nou, laat maar zitten. Ze krijgt vast wel een keer karma. Vast wel. Ik bedoel in de les heeft god mijn gebeden ook gehoord. Niet dat ik ik god geloof. Maar toch. Dus hierbij: Laat Sophie karma krijgen. Wow, ja een geweldig plan dit. Volgensmij moet ik echt even een plan B bedenken.

"Madison?"