Bullshit. 1&2

'Moeten maar even zien.'

"Madison! Eruit!"

"Neehee, ik wil niet." Ter informatie. Ik moet naar school. En ik heb er totaal geen zin in. Mijn handen hebben de stangen van mijn bed vast terwijl mijn moeder aan mijn voeten trekt zodat ik uit bed kom. Uh, nee. "Je moet naar school!"

"Dat is precies het probleem."

"Madison!"

"Zo heet ik." Ze laat mijn voeten los en gaat met haar handen in haar zij staan. "Als je binnen vijftien minuten niet beneden bent, mag je een jaar lang het huis schoonmaken." Shit. Ze maakt geen grapje. Een keer dacht ik dat, moet je raden. Een jaar lang afwassen. Mijn handen ruiken nogsteeds naar afwas middel. Niet zo prettig. Mijn moeder loopt mijn kamer uit en ik laat een geïrriteerde zucht horen. Daarna gooi ik mijn deken van me af en loop ik naar de douche om me klaar te maken voor de dag school. Met Yorick. Argh.

Met een nep glimlach loop ik school binnen. "Mad!"

"Soph." Wees enthousiast. Je kunt dit wel, het is maar acht uur school. Dat is niet lang.

Oke, ja. Dat is lang. Te lang. Zeven uur met Yorick. Ik kan nog terug, ik kan nog terug naar huis. Zou ik me ziek melden. Dat kan, wie houd me tegen.

Nou, waarschijnlijk Sophie. Goed, dit word pure zelfmoord. "Is er iets?"

"Wat? Nee, pff. Hoezo? Moet er wat zijn? Er is wat he, god."

"Wow, rustig Mad. Nee, maar je staarde en meestal als je staart is er wat."

"Oh, nee. Er is niks." Ze knikt heel langzaam en loopt dan haar kluis met mij gevolgd.

Als we aankomen staan de drie biggetje's er te wachten. Mijn ogen vinden even die van Yorick maar dan kijk ik snel weg. Ik slik en maak dan mijn kluis open. "Ik had dus een idee." Begint Sophie. De drie biggetje's zuchten en ik begin te grinniken. Daarna pak ik mijn goede boeken en stop ze in mijn rugzak. "Zullen we een keer Walibi gaan?"

"Ja, leuk." Grijnst Stijn en geeft Sophie dan een kus. Ik blijf stil en doe mijn kluis dicht. "Met zijn vijven?" Vraagt Yorick wanneer hij een arm om me heen slaat. Ik verstar even. Doet hij dit nou expres? Hij doet dit verdomme expres. Dat kan niet anders. Of niet, hij deed dit eerst ookal.

God, Madison. Doe rustig, straks word je nog over gestrest.

Ik schaap mijn keel en begin dan met praten. "Wanneer?"

"Weet niet, moeten we maar even zien."

"Is goed." De bel gaat. Het eerste uur heb ik alleen met Sophie les. De drie biggetje's hebben iets anders. Sophie geeft Stijn een kus op de wang en dan lopen we naar het goede lokaal. Ik vind Stijn en Sophie trouwens echt een super schattig stel. Ik bedoel, kijk naar ze. Wat als ik dat was met Yorick?

Jezus, Madison.

Sophie en ik gaan op onze plek zitten. "Er is wat." Mompelt Sophie. "Uh?"

"Er is wat. Met jou."

"Wat? Nee." Zeg ik iets te snel. Zou ze het door hebben.

Goed, ik ben nu erg gestrest. Terwijl de dag moet beginnen. Lekker bezig Madison.

"Beter vertel je het."

"Wat moet ik vertellen?" Hebben jullie het ook zo warm? Jeez, het lijkt hier net een sauna. Echt vreselijk warm. Omygod. "Doe niet zo moeilijk Madison."

"Waarom doe jij zo moeilijk?" Vraag ik wanneer ik iets onderuit ga zitten. Laat zien dat je je comfortabel voelt. Ga niet zenuwachtige trekje's laten zien. Dat is namelijk niet verstandig. "Madison!"

"Wat?"

"Zeg het. Anders ga ik je de hele week negeren." Soms, heel soms, is het erg irritant dat ze weet dat ik mensen die me negeren niet mag. Ze maakt er namelijk altijd gebruik van. Zoals mensen mij om proberen te kopen met kersensnoepje's. "Dan kun je me dus de hele week negeren." Mompel ik. Ze mag en hoeft het niet te weten. "Goed."

"Mooi."

"Fijn."

"Prima." We slaan allebei onze armen over elkaar en kijken naar de witte muren voor ons. "Zeg nou gewoon." Mompelt Sophie dan. "Nee."

"Ha!"

"Huh?"

"Er is dus wat, want je zegt nee."

"Uh, dan zeg ik toch dat er niks is?" Ik tik zenuwachtig met mijn nagels op te tafel. Ze blijft door zetten. Constant. Dat Stijn het met haar uithoud. Nee hoor, grapje. Je bent heel lief Sophie. Soms. "Ik zei namelijk; zeg nou gewoon. Toen zei je nee, dus dan is er iets. Omdat je het niet wilt zeggen." Ze is slim. Mijn god. "Oh."

"Ja, oh." Ik draai met mijn ogen en ga weer wat beter zitten. Mag een raam open? Ik heb het nog steeds heel warm. Heel erg. Want ik ben namelijk ook super hot. (A/N #humor. Oke, lees verder) "Mad? Je weet dat je me alles kunt vertellen he?"

"Uhu, Maar dit niet. Je zou me namelijk voor gek verklaren." Handig, Madison. Nu heb je al teveel verteld. "Dat heb ik vijf jaar geleden al gedaan, dusja."

"Waarom wil je het zo graag weten?"

"Omdat ik nieuwsgierig ben." Ik kijk haar aan met een meen-je-dit-serieus blik. "En irritant, opdringerig ja."

"Weetje, laat maar." En laat de toeters en bellen maar komen want Sophie geeft het op. Applaus. "Vertel maar wanneer je er zelf klaar voor bent, je moet alleen wel weten dat ik je nu niet meer met rust laat."

"Fijn, dan heb ik tominste niet een stalker die ik niet ken." Ze rolt met haar ogen en begint dan met het werk dat we opgekregen hebben.

Als de les voorbij is neem ik afscheid van Sophie en slenter naar het volgende lokaal. Met Yorick, naast Yorick. Hoezo naast Yorick? Nou, met deze les zit ik naast hem. Of ik dat nou stom of leuk moet vinden? Daar ben ik nog niet helemaal over uit.

Rustig loop ik het lokaal binnen en ga naast Yorick zitten. "Ey." Grijnst Yorick en legt zijn arm om mijn stoel. "Hoi." Mompel ik en sla zijn arm weg. Hij had er best mogen liggen, maar dan viel het op. Denk ik. "Goed, Klas. Vandaag gaan we terug de natuur in. Ik wil dat jullie met de mensen die naast jullie zitten naar buiten gaan en een mooi blaadje meemen om die te onderzoeken." Wat een stomme opdracht. En deze keer is het echt de opdracht en niet het feit dat ik met Yorick samen moet.

Dat hoef ik inmiddels niet meer uit te leggen. Toch?

-

WALIBI WAS ZO NICE OMG!

Goed, hier een mededeling. Zondag ga ik naar Berlijn en kom donderdag pas weer terug. Opzich is het niet zo'n super groot probleem maaaaaaaaaaaar ik heb geen wifi. Kuch. Misschien in het Hotel wel. Dus ik probeer sws morgen, zaterdag en mis zondag ochtend nog paar hoofdstukken te plaatsen maar ik weet het niet zeker.

en,

MIJN GOD MADISON IS ZO DOM. JEEZ.

Oke, kusje's.