Bullshit. 1&2

✨2, 'No Mr, Heartbreak.'

"Jij vieze vuile loempia!" Schreeuw ik door de telefoon. In de laatste drie jaren is mijn 'loempia scheld obsessie' nooit vervaagt. 'Wat?' Hoor ik Sophie aan de andere kant van de telefoon zeggen. "Je hebt me nooit verteld, dat Yoick hier af en toe even binnen wandeld."

'Oh, oeps vergeten.'

"Je deed dit expres he?"

'Waaaaat? Nee, hoezo?"

"Sophie!"

'Goed goed. Ik hoop gewoon dat jullie weer wat krijgen. Ik mag die Eva niet.' Ik laat van schrik mijn telefoon vallen. 'Hallo?' Hoor ik zacht iemand zeggen. Oh, de telefoon. Ik raap hem op en hou hem weer tegen mijn oor. "Je kent haar?! En dat heb je me niet verteld?! Wacht even, je hebt haar ontmoet?!"

'Rustig Mad. Ja, ik heb haar ontmoet. Ze is niet heel geweldig.' Mompelt ze. 'Iedergeval, ik moet gaan. Groetje's!'

"Aan wie?" En dan heeft ze opgehangen. Verdomme Sophie.

Misschien moet ik maar eens beginnen met het liedje, al kan ik niet piano spelen, de tekst kan ik schrijven. Ik pak mijn schriftje en een pen en begin paar zinnetje's op te schrijven.

I wanted you so bad. All the broken promises. All the pain, and al the tears. I wiped away for years.

Ligt het aan mij, of begin ik netzoals Taylor Swift liedje's te zingen over haar exen. Oh, dan word ik misschien wel bekend. Goed, ik schrijf wel verder.

And now you have the nerve to ask for a change you don't deserve. My heart is already healing.

Goed, dat is niet helemaal waar. Mijn hart is nog steeds gebroken maar, ik heb mijn gebroken hart laten liggen in New Jersey. Dus nee, die pijn hoef ik niet meer te voelen.

So no Mr, Heartbreak. You made too many mistakes. You are unforgivable. I used to cry myself to sleep, now i don't even have to count sheeps.

Oke, oke. Ik slaap wel goed, maar niet geweldig. En ja, ik heb mezelf de eerste paar maanden wel een beetje in slaap gehuild. Maar nu niet meer hoor, ik heb Nutella.

My nightmares are turning back into dreams. So no Mr, heartbreak? You not breaking me.

Jawel, jawel. Je breekt me verdomme wel. Ik heb door het auto ongeluk, twee weken in coma gelegen. Van Sophie kreeg ik wel veel berichten, ze had het aan Yorick verteld. Hij vroeg aan Sophie hoe het met me ging. Niet eens persoonlijk.

It's been awhile since i let you sitting in my life. Honestly i can't believe i felt for all your games.

En dat is waar. Ik ben voor al zijn spelletje's gevallen. Ik zou niet aan de liefde gaan doen. Dat had ik gezworen. En zie mij nu, in een appartement van mijn vriendin waar elk moment mijn ex in kan komen lopen. Waar ik nog steeds verliefd op ben.

So don't come back around with a 'baby i love you.' Hop on in your sleeve. Watch me as i leave.

Als hij tegen me zegt: ik hou van je. Dan weet ik niet meer of ik dat kan geloven. Ik bedoel, het is Yorick.

So no Mr, Heartbreak. You made to many mistakes. You are unforgivable. I used to cry myself to sleep, now i don't even have to count sheeps.

Een klein traantje verlaat mijn ooghoek. Waarom moet ik nou hier weer een liedje over schrijven. Ik kom ook gewoon schrijven over, weet ik veel. Dingen zoals Selena Gomez ofzoiets.

My nightmares are turning back into dreams. So no Mr, heartbreak? I'm wiser, stronger. You not gonna get to me, no longer.

Of misschien wel, nee. Ik ben er klaar mee.

I'm wiser, stronger. I'm wiser, stronger. You not gonna get to me no longer. I'm wiser, stronger.

"So no Mr, heartbreak. You made to many mistakes. You are unforgivable. I used to cry myself to sleep, now i don't even have to count sheeps. My nightmares are turning into dreams. No Mr, heartbreak. I'm wiser, stronger. You not gonna get to me, no longer. I'm wiser, stronger. You not gonna get to me, no longer. No Mr, heartbreak. You not breaking me." Ik eindig de laatste zin met een zucht. Hoelaat is het? Ik kijk op de klok en zie dat het al half twee 's nachts is. Heb ik hier zolang aangewerkt?

Ik ga slapen, en morgen is een nieuwe dag. Dan maar even oefenenen op een piano, die hier niet staat.

-

Dit vind ik 1 van de zieligste hoofdstukken.

Slaaplekker iedereen!