Bullshit. 1&2

✨2, 'Ik ben gewoon een geweldig persoon.'

Yorick trekt zich langzaam terug. Ik kijk hem met een ingehouden adem aan. Dan realiseer ik me waar in mew bezig ben, en nee dat is niet goed. "Ik uh, ik moet gaan." Mompel ik en zet mijn bijna lege wijnglas op het tafeltje voor hem. Daarna sta ik op en loop naar de kapstok. Als ik mijn jas pak voel ik Yorick zijn hand op mijn schouder. "Je hebt gedronken Madison."

"Ik neem wel een taxi, of ik ga met de bus. Desnoods loop ik." Ik trek mijn jas aan. "Je moet niet in het donker gaan rond lopen. Je kunt hier wel slapen, ik slaap wel op de bank en dan kan jij in het bed."

"Nee, dat was zonet gebeurde had niet niet mogen gebeuren."

"Dat was dom ik weet het." Yorick loopt een beetje zenuwachtig heen en weer en haalt weer een hand door zijn haar. Zijn zenuwtrekje. "Verdomme!" Schreeuw ik en sla tegen Yorick zijn borst aan. "Je bent heel vaak dom," sis ik en wijs naar hem. "Maar dat is niet een excuus om mij verdomme te zoenen! Als ik hier blijf dan gaan er meer dingen gebeuren. En jezus, dat kan ik nu niet hebben Yorick. Want ik haat je! Heel erg! Ik heb die fucking drie jaar alleen maar aan je gedacht, hoe ik haat aan je heb! Ontzettend veel! Dus kom nu niet aanzetten met je 'het spijt me.' Ik ben er klaar mee Yorick. Ik heb genoeg gehad van je spelletjes. Want vroeg of laat ga je toch weer terug naar Eva, en zit ik weer met een gebroken hart. Nee, dat gaat niet nog een keer gebeuren. Ik wil graag een leven die steeds anders loopt, en zich niet constant herhaalt. Ik wil mijn boek maar een keer lezen, niet opnieuw." Inmiddels zitten mijn wangen onder de tranen. Yorick slaat onverwachts tegen de muur. "Hoe denk je dat die drie jaar voor mij was?" Vraagt hij kalm, met toch een sterke boosheid. "Hoe denk je hoe het voelde dat mijn vriendin, iemand waar ik van hield, iemand waarmee ik groot wilde worden, verhuist naar de fucking andere kant van de wereld? Weetje hoe dat voelde? Dat voelde shit. Het voelde alsof er iets van me weg werd gehaald. Iets dat bij je hoort en niet weggehaald kan worden omdat je dan niet zou kunnen overleven. En toch, het werd weggehaald. Het was niet alleen voor jou shit. Nee, dat was het ook voor mij. Wil je weten waarom ik er echt niet was, op het vliegveld? Sterker nog, ik was er wel. Ik stond in de rij om nog een kaartje te kopen voor dat vliegtuig waarmee jij vertrok. en het zou me gelukt zijn. Maar dat verdomde vliegtuig had geen vertraging, nee hij was zelfs nog eerder. En dat gebeurd nooit, maar wel precies bij jou. En ja ik had een nieuwe vriendin, en ja dat was een verkeerde keuze. Maar weetje? Ik dacht dat je me al vergeten was. Want je deed niet aan de liefde, dat hield je vijf jaar lang vol. En ik heb die vijf jaar lang van je gehouden. Maar je had het niet door en ik gaf de hoop op. Want het was allemaal bullshit. Ja, het is allemaal mijn schuld. Want ik heb je laten zitten. Maar denk erover na Madison, want misschien heb jij mij ook wel laten zitten die fucking vijf jaar." Een zucht verlaat mijn lippen. Niet een geïrriteerde, nee. Een zucht omdat ik niet meer weet wat ik moet zeggen. Yorick Slaat nog een keer tegen de muur en loopt dan naar de bank.

Ik heb hem juist die vijf jaar laten zitten. Ik heb zo hard in zijn gezicht gedrukt dat ik niet aan de liefde doe, dat hij ook niet meer wist wat hij moest doen. Ik ben een vreselijke bitch geweest.

Ik loop zacht naar de woonkamer. Yorick zit met zijn handen in zijn haar. Zijn ellebogen leunen op zijn knieën. Ik loop naar hem toe en ga rustig naar me zitten. "Ik was een bitch he?"

"Nogal ja." Fake-lacht Yorick. "Ging je daarom niet meer met me om?"

"Mwah."

"Wauw," Antwoord ik en zet mijn handen tegen mijn ogen aan. "Omygod." Mompel ik daarna. Ik hoor wat geschuifel naast me en voel dan een arm die over me heen word geslagen. "Madison, ik ben ook een klootzak geweest."

"Ja, maar je hebt het wel met me vol gehouden. Ik zou dat niet kunnen hoor." Grap ik. "Maar kijk," Ik kijk omhoog, recht in de ogen van Yorick. "Ik ben gewoon een geweldig persoon." Ik geef een duwtje tegen Yoricks borst. "Verpest dit moment nou niet met je grote ego."

-

DE TOETSWEEK ZIT EROP! Jeetje, dat was niet normaal veel. 10 toetsen. 2 per dag.

Vedergeval, hier het vervolg. Sorry dat jullie zo lang moesten wachten. En pfoe, ik vond dit echt geweldig om te schrijven. Maar goed.

IK ZIT ER TROUWENS OVER NA TE DENKEN OM EEN DEEL 3 TE SCHRIJVEN. IS DAT LEUK? ZOJA HEB JE EEN IDEE?