Bullshit. 1&2

✨2, 'Tot nooit weer!'

Of ik kom over als een stalker, of als een gestoorde ex die twee uur achter de computer heeft gezeten om het huis op te zoeken van haar ex-vriendje, of ik wil gewoon me telefoon terug.

Laten we het op de derde houden. Want dat is ook zo.

En ja, ik heb wel twee uur achter de computer gezeten om zijn huis te vinden, maar dat is puur omdat ik echt me telefoon terug wil voor de uitslag. Don't judge me.

Waar het op neer komt, ik sta voor het huis van Yorick. Echt omdat ik mijn telefoon terug wil. Morgen krijg ik de uitslag, of niet. Ze zochten twee mensen, en ja, er waren tien.

Ik druk zonder na te denken op de bel. Oh shit, straks doet Eva open. En dan sta ik hier zovan: hoi, je vriend heeft mijn telefoon afgepakt mag ik hem terug? Oh god, dat word héél genânt.

De deur word na paar klikken open gemaakt. Yorick staat in een joggingbroek en een wit shirt voor me. "Madison?" Zijn gezicht staat verrast, netzoals dat zijn stem verrast klinkt. "The one and only."

"Wat doe je hier?"

"Nou, ik kwam even langs. Gewoon voor de gezelligheid, ik heb zelfs koekje's bij me." Ik glimlach en hou een onzichtbare zak voor me. Yorick kijkt me met een vragende blik aan. "Umh?"

"Grapje, jezus, waar is je humor gebleven deze drie jaren." Mompel ik. Hij draait met zijn ogen. "Wil je binnen, komen?" Vraag Yorick en maakt de deur wat meer open. "Ja hoor." Ik zet een stap binnen en kijk om me heen. Er hangen allemaal foto's aan de muur van Yorick en Eva samen. Ze hebben het zo te zien erg leuk. Ik slik even en loop direct door naar de woonkamer. "Maar wat doe je hier nou echt?" Yorick haalt een hand door zijn haar en gaat op de bank zitten. "Ik heb besloten om een baan te zoeken, dus heb al een solicitatie gesprek gehad. Morgen is de uitslag en bellen ze me, dus ik wil mijn telefoon."

"De afspraak was na de sportsessie's." Hij haalt zijn schouders op en mijn mond zakt een klein stukje naar beneden. "Wat? Het is verdomme mijn telefoon!" Schreeuw ik naar hem. "Tja."

"Ga je nou serieus zo moeilijk doen?" Ik blijf op mijn plek staan en kijk om heen.

Waar is mijn telefoon?

"We hadden een afspraak." Grijnst Yorick. "Kun je niet een uitzondering maken? Of iets waardoor ik hem sneller krijg?"

"Nou..." Ik sla mijn armen overelkaar. "Nou?"

"De keuken kan wel een schoonmaak beurt gebruiken." Ik draai met mijn ogen. "Klootzak."

"You love me."

"Nee, i love my phone." Mompel ik en loop dan naar een deur waar waarschijnlijk de keuken is. "Als het legaal was, had ik je met één van de messen in deze keuken gedood." Ik maak de deur open, en inderdaad de keuken is er achter. Ergens in een hoek zie ik mijn hoesje, waar dus blijkbaar mijn telefoon in zit. Ik snel-wandel erheen en grijp ernaar.

Alsjebliefd, laat mij telefoon erin zitten.

Mijn telefoon zit erin. Thank god.

Ik stop hem langzaam in mijn jaszak en loop dan weer naar de woonkamer. "Ik heb me bedacht." Glimlach ik. "Die keuken ,daar zijn waarschijnlijk dingen in gebeurt, dat ik zeker niet ga opruimen. Hou mijn telefoon maar." Ik knipoog even naar hem en loop dan de woonkamer uit. Als ik de deur open maak word ik bij mijn schouder gegrepen en omgedraait. Yorick buigt zich naar voren en fluistert in mijn oor;"Je telefoon." Ik voel dat er kippenvel in mijn nek en draai mijn hoofd van hem weg. "Ik zeg toch net gezegd dat ik hem niet heb, jezus. Koop een gehoorapparaat." Mompel ik. Ik voel een klein kusje in mijn nek en draai dan direct mijn hoofd om, als schrik reactie. Het gezicht van Yorick is veel te dicht bij. "Ik weet dat je hem hebt." Grijnst hij. "Kijk wat een mooie luchtballon." En ik wijs naar een muur. Yorick, zo dom als een ezel, draait zijn hoofd. Ik duw hem van me af en maak dan de deur open. "Leuk dat we zo'n gezellig gesprek hadden. Tot nooit meer!" Ik zwaai even en loop dan naar mijn auto. "Vond het ook heel leuk! Volgende keer bij jou." Ik draai mijn hoofd en zie Yorick een knipoog maken.

-

Zonet fotoschoot gehad, was echt heel leuk omg.