Bullshit. 1&2

'Wow, thanx voor het onzettend lieve compliment.'

'Forever. Do you remember?'

Mijn chocolade reep is op. Nu moet ik iets anders vinden om mijn boosheid in te verwerken. Dat word lastig. Chocolade is namelijk de perfecte oplossing. Chips is te zout, fruit is te gezond, eten maken ben ik te lui voor. Dan heb ik nog maar één keus: de winkel. Let's go to the winkel. Ik ga gewoon in mijn jogging broek en sweater want erger dan dit kan niet. Ik zet wel een zonnenbril op ofzo. Spion Madison is on her way.

De schuif deuren van de winkel gaan open en ik stap naar binnen. Eerst kijk ik of ik bekende zie. Nope, nergens iemand die ik ken. Ik schuif mijn zonnenbril wat meer op mijn neus en loop dan de winkel binnen. Nouja, ik slof de winkel binnen. Misschien had ik maar gewoon moeten koken. Ik bedoel helemaal voor een chocolade reep naar de winkel. Hoe dom. Ik loop naar het schap met de chocolade en snoep. Allemaal verschillende milka repen. Die XL reep met oreo ziet er wel goddelijk uit. Dat word hem. Oh! Ik kan alvast een nieuw voorraadje meenemen. Ik buk en pak twee repen beneden uit het schap. Daarna sta ik op. Ik loop tegen iemand aan waardoor ik de repen laat vallen. "Shit." Zucht ik. Ik kijk omhoog en zie een ontzettend knappe jongen. Zijn haar zit strak ik model en hij draagt een netjes pak. Het witte bloesje zit erg mooi om zijn lichaam en laten zijn sixpack goed uitkomen. Ik kijk wat verder omhoog en vind de ogen van de super gespierde knappe jongen. "Gaat het?" Vraagt hij met een zelfverzekerde grijns. "Prima." Ik buk en bak de gevallen milka repen. "Last van je periode?" Vraagt de nog steeds ombekende jongen wijzent naar mijn milka repen. Ik zet uitdagend mijn zonnenbril op mijn neus zodat ik hem beter kan aankijken. "En dat gaat jou wat aan, omdat?"

"Omdat ik net tegen een mooi meisje ben aangelopen die twee XL milka repen vast had." Nul - één voor de onbekende jongen. "Oh, ja tuurlijk." Ik zet mijn zonnenbril weer recht op mijn neus. "Ik ga weer." Zeg ik wanneer ik me omdraai. "Ik zie je wel weer." Ik kijk nog even naar hem en hij knipoogt naar me. "Ja, later." Zeg ik nog snel terug en loop dan naar kassa. Ik reken mijn chocoade repen af en loop terug naar huis.

Ik kom lopent aan bij mijn huis. Er staat een wel bekende auto. Yorick. Zomaar hier komen zonder mijn toestemming. Daar staat helaas een straf op. Ik maak de deur open en spring naar binnen. "WALTERS!" Schreeuw ik. Ik kom de kamer binnen. Mijn moeder zit met een kopje thee in haar handen en tegenover haar zit Yorick met een kopje thee voor zich op de tafel. "Oh." Krijg ik alleen uit. Wat moet moeten ze wel niet denken. Ik heb een super fancy zonnenbril op met een joggingbroek aan plus nog een sweater. Mijn knot hangt half naast mijn hoofd en mijn mascara is nog uitgelopen door een paar keer huilen. Oh god! Ik kwam een knappe, nette jongen in de winkel tegen terwijl ik er zo uit zag. Oh god, oh god. Even denk ik dat ik begin te hyperfentileren maar dan onderbreekt mijn moeder mij. "Madison? Wat is er gebeurt lieverd? Je ziet er niet uit!"

"Wow, thanx voor het ontzettend lieve compliment." Zeg ik sarcastisch terug. "Iedergeval ik ben boven met mijn chocolade." Ik kijk naar Yorick en zie dat hij naar mij grijnst. Vroeger, vroeger toen wij nog beste vrienden waren. Had ik Yorick verteld dat ik chocolade alleen in noodgevallen eet. Dus, hopelijk begrijpt hij de hint. "Madison? Yorick kwam speciaal voor jou hierheen."

"Nou wat aardig." Zeg ik met de nepste glimlach die je kunt maken. "Dan mag die speciaal voor mij ook weer opdonderen." Ga ik door. Daarna draai ik me om en loop ik met natuurlijk mijn lekkere chocolade naar boven. Wanneer ik me mijn kamer binnen loop hoor ik voetstappen op de trap.