Bullshit. 1&2

✨2, 'Goede reden.'

Yorick hand strekt uit naar de radio. Ik sla zijn hand weg en zet de radio vervolgens nog harder zodat hem extra irriteert. "Zet die radio zachter!" Schreeuwt hij boven het geluid uit. Ik zet de auto langs de weg en zet de radio zachter. "Als ik nog niet duidelijk ben geweest, herhaal ik het wel. Dit is mijn auto, jij rijd met mij mee. Dus dat betekend dat ik bepaal over de radio, welke weg we nemen en hoe hard ik rijd. Heb je er problemen mee? Dan kun je nu uitstappen."

"Nee, ik blijf wel zitten." Mompelt hij. "Goed, en wees blij dat je bij me mag zitten in de auto. Ik doe dit namelijk niet voor me plezier en daarbij ben je me ex. Dus je houd nu ook je mond, en bent stil voor de rest van de reis."

"Waarom ben je opeens zo chagerijnig, ongesteld?"

"Ten eerste is dat privé. Ten tweede, jij bent ook niet bepaalt aardig." Ik start de auto en rijd weer weg, om verder te rijden. "Jij begon."

"Wauw. Je doet echt kapot kinderachtig." Mompel ik. "Ik doe kinderachtig? Jij bent hier de gene die de auto stopt om mij te vertellen dat de auto van jou is. Nou goh, dat wist ik niet hoor." Ik draai met mijn ogen. "Sorry hoor. Het is niet dat elke dag een ex naar me toe komt om te vertellen dat het met zijn vriendin uit is." Het word stil in de auto. Zo'n pijnlijks ongemakkelijk stilte. Zo'n stilte waar niemand weet wat hij of zij moet zeggen. "Je moet hier de bocht
om." Hoor ik na een tijdje. "Weet ik." Mompel ik en doe mijn knipperlicht aan. "Ik had niet naar je toe moeten komen."

"Hoe bedoel je?"

"Ik had je nog niet direct moeten vertellen dat het uit is met Eva."

"Oh." Het knipperlicht gaat op groen en ik rijd door. "Ja, beetje dom." Ga ik door. "Ben je wel van me gewend toch?" Ik begin te lachen. "Je bent soms inderdaad heel dom." Yorick begint ook te lachen. "Niet te veel overdrijven." Grapt Yorick. Ik haal mijn schouders op. "Tja, het is wel de waarheid." Ik stop de auto. "Hier is het." Yorick maakt de deur open. Hij wil opstaan maar gaat dan toch weer zitten. "Ga je niet mee?"

"Waarom?"

"Weet ik veel."

"Goede reden. Maar iedereen wilt mijn gezelschap bij zich hebben. Dus ik ga wel even mee." Yorick draait met zijn ogen. Hij stapt uit de auto en ik volg. "Heb je al gereserveerd?" Ga ik door. "Ja, volgensmij wel."

"Dat weet je toch wel?"

"Te veel vragen Framboos." Ik stop even met ademen. Framboos, de oude bijnaam. "Te veel antwoorden Walters." Yorick zucht even en begint dan met lopen. "Je maakt het ook niet makkelijk he?"

"Dat ik zo geweldig ben is niet makkelijk hoor." Grap ik. Yorick kijkt me serieus aan. "Niet grappig?"

"Nee."

"Oh."

Nadat we de sleutel hebben gehaald, loop ik mee naar zijn kamer.

Aangekomen bij Yorick zijn kamer maakt hij de deur met de sleutel de deur open. "Blijf je nog wat drinken?"

"Uh..."

"Ja? Fijn. Wijn?"

"God, oke." Ik stap de kamer in met Yorick gevolgt. "Yorick?"

"Ja?"

"Als deze kamer net gereserveerd is, waarom ziet er dan heel erg uit alsof jij hier woonde? Of woont?"

"Dit is eigenlijk de kamer van Ethan. Maar die is op reis. Dus kan ik hem lenen."

"Ethan, alsin je broertje?"

"Ja." Ik begin te lachen. "Oke, heb je rode wijn?"

"Yes."

"Doe dat maar."

-

Denk een week geen updates meer. Ik ga wel proberen!