Bullshit. 1&2

'Dat kan ik beter aan jou vragen.'

Ik draai geïrriteerd mijn hoofd. Wat moet hij nu weer. "Wat." Snauw ik terug. "Heb je het al gehoord?"

"Jou irritante stem? Ohja, zeker wel. Net nog. Vijf seconden geleden." Ik draai met mijn ogen. "Nee, iets anders. Heeft Lara het jou niet verteld?"

"Wat Yorick?"

"Nee, dus. Dan zou ik het jou wel vertellen. Mijn broertje en jou zusje, hebben een 'relatie'. Dus zijn we soort van Familie. En om dat te vieren hebben mijn ouders jullie uitgenodigd om uit eten te gaan." Zegt hij met een knipoog. "Gefelicieerd." Het boeit me niet. Het boeit me werkelijkwaar geen ene reet. Echt niet. Hij zegt dit om mij waarschijnlijk te irriteren. Wow, nou hij kan dit super goed. Ja, applaus! Ik draai me om en loop zonder iets te zeggen naar het volgende lokaal.

Zoals verwacht staat er niemand. De bel moet ook nog gaan en er is niemand zo dom om dan voor het lokaal te staan. Behalve ik. Maarja, alles is beter dan normaal. Zoals Sophie altijd zei. God, wat mis ik haar. Terwijl ik nog maar twee uur boos op haar ben. Ja, ik ben wel die bitch. Misschien moet ik het goed maken. Nee, stop. Ik moet het niet goed maken. Jezus, ik ben echt dom. Zij heeft het verkloot, zij is verdomme bevriend geraakt met Kathy en de andere twee sletje's.

Ik heb honger. Heel erg. Terwijl ik nog maar twee minuten bij het lokaal sta tussen de stinkende bruggers. Volgensmij hebben ze net gegymt en niet gedouchet. Gadver. Maar, ik draai er omheen. Ik heb honger. Als ik naar de kantine wil, moet ik langs de drie biggetje's, plus de drie sletje's. Oh, correctie: vier sletje's. Ik ben zwaar teleurgesteld in Sophie. Heel erg. Maar als ze haar 'lijf' wil showen aan alles dat beweegt en je beste vrienden wilt laten zitten. Ga je gang. Ik houd je niet tegen. Oke, ik heb echt heel erg honger.

Ik loop langs de lift. Zoals ik had gedacht staat iedereen er die ik had benoemt. Ik kijk ze afkeurend aan en loop door. "Mad! Wacht!" Het is Sophie. Ja, ik kan nooit langs die lift lopen zonder niet te hoeven stoppen. Langzaam draai ik me om. Vriendelijk blijven. "Ja?"

"Waarom doe je opeens zo bot." Mijn mond valt langzaam naar beneden. Dit kan ze niet menen. Zelfs voor haar is dit te dom. "Ik doe bot. Ik doe verdomme bot! Wie is hier de gene die even haar beste vriendin laat zitten? Oh, wacht. Ex-best vriendin. Doei Sophie." Ik draai me om en loop stug door. Binnen één dag, binnen verdomme één dag raak ik iedereen kwijt. Wat heb ik gedaan? Waarom verdien ik deze karma. Ik ben altijd aardig geweest, tegen iedereen. Nou, ik heb vroeger wel wat gestolen uit een winkel. Maar ik was zes. Bovendien heb ik heel netje's de vorige dag terug gebracht. Dus hoezo moet ik karma?

Ik let niet op en loop zo tegen iemand op. "Madison?"

"Thijs?" Wat doet hij hier. Dit is wel heel apart. "Wat doe jij hier?"

"Dat kan ik beter aan jou vragen." Lach ik. "Mijn broertje zit op deze school en ik moest hem ophalen. Hij zit in de brugklas."

"Oh."

"Maar wat doe jij hier?"

"Ik zit op deze school." Hij is slim. Kuchkuch. "Ohja, tuurlijk." De bel gaat. "Shit, mijn les begint."

"Ja, zie je later."

"Later." Ik neem een sprintje naar mijn lokaal. Natuurlijk niet echt rennend. Hij zou me dan echt voor gek uitmaken. En dat willen we niet. Nog niet dan tomminste.

Ik stap het lokaal binnen en ga zitten op mijn plek. Laat deze dag zo snel mogelijk voorbij zijn. Al hoewel het wel grappig is dat ik Thijs tegen kwam. Maarja, de les begint en iedereen word stil.

Verdomme, ik heb nogsteeds honger.