Bullshit. 1&2

✨2, 'Wat doe jij hier?'

Goed, ik ben volgensmij ik slaap gevallen op de bank. En nee, dat ligt niet prettig maar voor nu,

Ik hoor een geluid.

Ik weet zeker dat ik een geluid hoor. Iemand rommelt met de deur en ik hoor het. Oke, Madison, het is vrij logisch dat je het hoort, aangezien je niet doof bent. Ik ga langzaam omhoog met mijn rug wat best veel pijn doet. Zo'n bank is niet bepaalt comfortabel. Nee.

Ik hoor weer een geluid en gescheld bij de deur. Oh god. Stijn en Sophie zijn uit en blijven slapen in een hotel. Dus dan moet het een inbreker zijn. Mag ik hopen.

Ik sta langzaam op en loop met mijn tenen naar de keuken om daar een pan te pakken. Dat is op dit moment mijn enigste reddings middel. Ja, of ik bel de politie. Dat kan natuurlijk. Maar, ik houd van een uitdaging.

Oke, eigenlijk niet. Maar i don't care.

Langzaam loop ik naar de deur en ga ervoor staan. Ik hoor wat gescheld en uiteindelijk een sleutel die in het slot gaat. Nu komt het, hopelijk is het de kerstman.

Nee, die heeft geen sleuten van het huis van Sophie en Stijn. Toch?

Uiteindelijk gaat de deur open. "Verdomme, kut deur." Ik sta nogsteeds met mijn, of ja de pan van Sophie, in mijn hand. De gedaante draait zijn hoofd en kijkt mij met grote ogen aan. "Madison?"

"Yorick?!" Ik haal de pan nog wat verder omhoog. Gewoon, puur om mezelf te verdedigen. Misschien wil hij wel me wel een knuffel geven ofzo. No way.

Maar even, hij is niks veranderd. Zijn haar zit geweldig, zijn grijns is om letterlijk van te smelten, en zijn lichaam is nog gespierder dan eerst. "Wat doe jij hier?"

"Wat doe jij hier?!" Kaats ik terug. Toen ik voor het laatst hier was, was ik in het huis van Sophie en Stijn. "Als ik 's av- "Nee, laat maar. Ik hoef het niet te weten. Ga weg." Er flitst een kleine terleurstelling door zijn ogen. "Één klein probleempje." Hij steekt zijn vinger in de lucht. "Nou?" Ik draai mijn ogen en laat de pan een beetje zangen. "Ik kan niet terug."

"Hoezo?"

"Ik heb gedronken, en meestal als ik dat doe, kan ik hier heen. Dat heb ik met ze afgesproken. Daarom heb ik ook de sleutel." Hij houd een sleutel in de lucht. "Wat een mooie sleutel. Steek die maar in het oog van je vriendin." Mompel ik. Hij grinnikt even. "Je bent niks veranderd."

"Oh, geloof me. Mijn gevoelens voor jou zijn veranderd." Spuug ik bijna uit.

Nou, het is niet helemaal waar. Ik heb nog gevoelens voor hem, veel. Maar dat hoeft hij niet te weten. "Oh." Mompelt hij en trekt een kastje open en pakt een broodje. "Wat doe je?" Vraag ik wanneer ik de pan terug leg. "Eten maken, dat zie je toch?" Hij maakt een kastje open en pakt mijn Nutella. "Dat." Sis ik. "Mag jij zeker niet gebruiken."

"Waarom niet?" Hij haalt de dop eraf, met een grijns. "Omdat, hij van mij is." Ik wijs naar de Nutella pot. "Oh." Hij steekt zijn mes erin en begint daarna zijn broodje ermee te smeren. "Dat deed je niet!" Hij haalt zijn schouders op en neemt een hap van zijn broodje. Ik zucht en loop naar mijn kamer, voordat ik in de kamer loop zeg ik nog één ding. "Laat het broodje niet vallen, daar krijgt hij verdriet van. Oh, en hij word boos, oh en straks verkloot je zijn drie jaar ook. Welstrusten."

De volgende ochtend trekt ik een oversizet shirt aan. Ooit eens in mijn kast gevonden en hij zit vreselijk lekker. Ik kom de woonkamer binnen en schrik. Yorick zit televisie te kijken op de bank. Hij is al aangekleed. Dat heb ik dus niet gehoord. "What the!"

"Goedenmorgen, Framboosje."

"Waag het niet, om verdomme Framboos of Framboosje te zeggen."

"Niet lekker geslapen dus." Mompelt hij en kijkt weer tv. "Nee hoor. Ik heb heerlijk geslapen! Vooral om te weten dat jij hier naast sliep. Is je vriendin niet ongerust?"

"Ik doe dit wel vaker." Zegt hij met nog steeds zijn ogen op het scherm. "Oh leuk. Mag ik haar een keer ontmoeten, gewoon om haar uit te lachen? Ik heb namelijk al heel lang niet meer echt gelachen. Oh, nee. Hoeft niet, dan moet ik jou ook weer een keer zien." Ik zucht en loop dan naar de keuken om een kop koffie te zetten. Mijn telefoon maakt een geluidje.

Sophie; Hey, goedemorgen. Stijn en ik blijven een weekje, love u.

"Verdomme." Ik pak de kop koffie en ga aan de bar kruk zitten. "Mooie lingerie." Hoor ik opeens. "Wat?" Sis ik. "Mooie lingerie." Ik draar mijn hoofd om, Yorick haalt zijn schouders op. "Hoe weet je dat nou?" Ik kijk achter me en zie dan mijn shirt half in mijn onderbroek vast zit. "Jezus." Zucht ik. "Trouwens, leuk shirt heb je aan. Ik was hem al kwijt." Mijn ogen worden groter. "Huh?"

"Dat shirt is van mij. Dan je hem nog hebt." Hij grijnst. Daarvan is dus het shirt. Shit.

"Nee, hij is van mijn vader." Yorick staat op en loopt maar me toe. "Wat doe je?! Blijf van me af!"

"Rustig." Hij gaat achter mij staan en doet mijn haar naar voren. Ik wil wat zeggen maar door zijn aanrakingen, verstijf ik helemaal. "Kijk, hier staat Yorick Walters." Ik stap snel van de barkruk af. "Oh echt? Nou, dan heet mijn vader dus Yorick Walters. Dat weet je toch wel?"

"Tuurlijk." Hij geeft me een knipoog en pakt mijn koffie. "Dankjewel!" Hij loopt het appartement uit en laat mijn versteld achter.

Wat is er zonet allemaal gebeurt?

-

Er kunnen spel fouten in zitten, ik kijk namelijk ookhet Songfestival en heb niet terug gelezen.