Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BLURB
- Ang buhay na inaakala niyong perpekto sa buhay ng isang Trinity Flynn Wexler ay iisang nakapahalagang responsibilidad na pilit niyang kinakamit.
Dalawang dekadang paghihirap at sa wakas nakuha niyang alamin kung ano ang magpapasaya sa kanya sa kabilang ng delubyong buhay.
"I thought I was already contented about what have, but guess I'm not. Ang hirap sa pakiramdam ng pagkakaroon ng komplikadong nararamdaman para sa isang tao."
Mahirap maghintay pero mas mahirap pumili. Nandyan na siya, ngunit parang ang hirap niyang maabot.
How long would love will take the both of them?
Handa ka na bang alamin ang kasukdulan ng kwento na'to?
Ready yourself because history is about to break and witness the new longest book of the History.
SHORT SUMMARY OF CHAPTER 1
- Maaga akong nagising at tumakbo kaagad papuntang school ng bigla nila akong tinawagan. Inis na inis man pero importante daw. Kasalukuyang kakababa ko pa lang nang kotse ng napansin ko ang mga kotse nilang naparada na sa parking area ng Southville.
Di na ako nag-aksaya ng panahon at nagsimula na akong maglakad papasok. May mga estudyante na naman pero hindi pa ganun karami dahil masyadong maaga pa.
Pagdating ko nang principal's office. Kumatok muna ako ng dalawang beses bago binuksan 'yun para makapasok. Agad ko rin silang nakitang nakaupo sa couch at mukhang naghihintay nga sa'kin.
________
"Aaah! No! Not my hair!"
"Haha! Bruha!"
"Ugh! Stop it already!"
Tinalikuran na niya kami at nagsimula ng lumakad papalayo. Napailing na lang kami at sumunod sa kanya. Pagdating namin sa classroom nagsisimula na pala ang mga klase namin at wala silang pakialam. We're the Student Council at kapag palagi na pinapatawag kami kahit late or hindi kami pumapasok, we're excuse.
"Mr. Wexler, anything you would like to announce?"
"Yes, I have..."
__________
Pinagbuksan siya ng pinto ng tauhan niya para makapasok na ito sa driver seat pero bigla siyang natigilan at dahan-dahan na tuminghala sa'kin.
Nanatili akong seryoso ng nagkasalubong ang paningin namin habang nakatayo sa bintana ng work in closet ng opisina ko at nakatingin sa kanya sa baba.
He didn't smile nor bid me a goodbye. He just left and didn't bother to look at me behind. I curse at the top of my lungs as I watch him leaving. I want to cry so hard but I don't want to. Blankly, I stare at the window as raindrops runs down on my window. I'm so thankful that the world cry in my behalf.
"Sometimes surviving is the worst kind of pain."
☆-☆-☆-☆ Curious about what will happened with our main lead's love life? Find out in the story of StarsIgnite24 . Enjoy!!! ♡♡♡
