Yetişkin İçerik.
"Sen uyuşturucu gibisin. En kalitelisisin. En kafa yapanı. En zevk vereni." dedi nefesinin arasında. "Seni daha çok içmek istiyorum. Daha daha çok. Ama her şeyinle beni öldürüyorsun. Bu yüzden benim için altın vuruş sensin, sen."
Yeni bölüm geldi! Bu arada 400K'yı geçtik. Yaşasın bize!
Ayrıca bölüme başlamadan önce size yepyeni kurgumu söylemek istiyorum.
MEVA.
Tanıtımı şu an yayınlandı!
Girip bakabilirsiniz. Vote ve yorumlarınızı esirgemezseniz beni çok mutlu edersiniz!
Beni her zamanki gibi destekleyeceğinizi biliyorum.
💙
İyiokumalar.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Baba oluyorsun."
Islanan kirpiklerinin altında gözlerini kırpıştırarak ultrason resmine tekrar baktı. "Baba oluyorum..." Sesi öyle kısık çıkmıştı ki, ikimizin olduğu bu oda da zor duymuştum. "Baba..." Gözlerini yeniden bana dikti. "...oluyorum." Elini karnımdan çekerek yüzünü kendine gelmek için sıvazlayıp ayağa kalktı. "Ben, baba oluyorum." dedi kendi kendine. "Ben baba oluyorum, baba oluyorum ya! Baba oluyorum ben!" Sesi şimdi gür çıkarken, "Baba oluyorum!" diye inletti odayı. Kollarıma sarılarak beni ayağa kaldırdığında gözlerindeki yaşlar artmıştı. "Zümra!" Akan yaşa rağmen kahkahaları odayı doldurduğunda sıkıca sarmaladı beni. "Zümra, inanamıyorum ben!" Tıpkı onun gibi benim de gözlerimden yaşlar dökülmüştü. Ellerimi sırtına sararken hıçkırarak ağladığı için daha çok ağlıyordum ben. "Bebeğimiz oluyor, Zümra!" Olduğu yerde defalarca kez tekrarlıyordu cümlelerini. "Hamilesin, Zümra!"
Elimi sırtından çekerek gözyaşlarımı sildiğimde benden ayrıldı. Yüzünde gülücükler açıyordu. "Bizim bir çocuğumuz daha olacak." dediğinde gülerek kafamı hızlı bir şekilde salladım. Ellerini kollarımdan çekerek bu kez yanaklarımla buluşturduğunda sertçe dudaklarıma kapanmıştı. İçinde barındırdığı tüm güzel duygularla beni öpüyordu. Öyle bir tutkuluyduk ki, arzudan değil, mutluluk sayesindeydi bu kez.
Dudakları benden koptuğunda ellerini yanaklarımdan indirdi. Bir elimi tutarak, "Ne kadarlıkmış?" diye sordu.
"Sekiz haftalık."
"Yani iki ay!" derken şaşkındı. "İki aydır karnında bebeğimizi mi taşıyordun?" Kafamı salladığımda, "Hamile olma ihtimalini bile konuştuğumuzda aslında hamileydin, öyle mi?" dedi.
Gülerek, "Öyle..." dedim. Yerinde duramıyordu. Olduğu yerde hareketlenip tekrar yanıma varıyordu.
"Zümra, hadi hastaneye gidelim. Benim çocuğumu görmem lazım." diyerek çekiştirmeye başladığında güçlükle engelledim.
