Yetişkin İçerik.
"Sen uyuşturucu gibisin. En kalitelisisin. En kafa yapanı. En zevk vereni." dedi nefesinin arasında. "Seni daha çok içmek istiyorum. Daha daha çok. Ama her şeyinle beni öldürüyorsun. Bu yüzden benim için altın vuruş sensin, sen."
Yeni bölümden kesitler; İnstagram: _mavinintonuu7 hesabımda.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Zümra...'
Gecenin sızısı hem kasıklarımda dolaşıyordu, hemde aklımda. Yıllar sonra bu zevki hissetmenin mutluluğu vardı biraz üzerimde; ama ister istemez sonrasını da düşünüyordum. Ben bu tadı almıştım ve damağımda kaldığını biliyordum. İç çekerek katladığım küçük kıyafetleri bavula koyarken Dide'nin sesi uzaktan kulağıma çalınmıştı. Dudağımı dişleyerek şimdi asıl sorunla yüzleşecektim.
"Günaydın anneciğim!"
Neşe dolu sesiyle tebessüm edip geldiği yöne baktım. Karan'ın kucağında, pijamalarıylaydı. Karan'la dün geceden sonra ilk defa göz göze gelirken yüzünde silinmeyecek bir mutluluk vardı.
"Anne, neden kıyafetlerimi ve oyuncaklarımı bavula koyuyorsun?"
Dudağımı serbest bırakırken Dide'nin sorusuyla ayağa kalktım. Elim sanki ıslakmış gibi üzerime sürerek kuruluğunu alıyordum. Yanlarına yaklaştıktan sonra ellerimi ona doğru uzattığımda tek kaşı havaya kalktı. Merakla benim kucağıma gelirken elleriyle omuzuma tutundu.
"Kızım..." diye mırıldanırken nasıl anlatacağımdan çok onun vereceği tepkiyi kestiremiyordum. "Ben bize çok güzel bir ev aldım." diye lafa başladığımda dudakları kıvrıldı.
"Nasıl? Eski evimizden güzel mi?"
Verdiği tepkiden güç alarak gülümseyip, "Evet." dedim. "Çok güzel bir ev. Hatta büyük odalardan birini senin oyun odan yapacağım. Böylece oyuncakları sığdıramıyoruz diye üzülemeyeceğiz." Dide, neşeyle ellerini birbirine vurduğunda bakışlarını Karan'a çevirdi.
"Duydun mu babacığım? Annem yeni bir ev almış." Karan ağır ağır kafasını sallarken, "Hadi sende eşyalarını toplamaya başla. Toparlanmamız lazım." dediğinde yutkunma ihtiyacı hissettim. Karan, Dide'nin onun bırakmak istemeyişinden oldukça memnundu.
"Kızım... O evde yine sadece sen ve ben yaşayacağız." dedim. Dide'nin yüzündeki gülümseme gittikçe kaybolurken, "Ne?" diye kısık sesle konuşmuştu. "Ama anne..." derken gözleri dolmaya başladığında tekrar Karan'a baktı. "Sen yine mi gideceksin?"
Karan olduğu yerde bir adım atarak bize yaklaşırken, "Tabii ki hayır." dedi. "Ben seni nasıl bırakabilirim?"
"Ama bizimle kalmıyorsun. Biliyorum gideceksin!" diyerek gözünden yaş akıtırken kucağımdan inmeye çalıştı. "Bırak anne!" diye debelendiğinde onunla birlikte yere çöktüm.
"Anneciğim, ama hep böyle olamaz ki."
"İstemiyorum, bırak!" Gözünden akan yaşlar yüreğime damlarken Karan'da yanımıza çöktü.
"Kızım, neden seni bırakacağımı düşünüyorsun? Siz yeni evinize taşındığınızda ben yine geleceğim. Oyunlar oynayacağız, masallar okuyacağım."
