Yetişkin İçerik.
"Sen uyuşturucu gibisin. En kalitelisisin. En kafa yapanı. En zevk vereni." dedi nefesinin arasında. "Seni daha çok içmek istiyorum. Daha daha çok. Ama her şeyinle beni öldürüyorsun. Bu yüzden benim için altın vuruş sensin, sen."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Instagram: _mavinintonuu7 Twitter: mavinintonuu7_ Yeni bölüm kesitlerinden haberdar olmak için instagram ve twitterdan takip edebilirsiniz.💙
✨
Ayrıca yaklaşık 7.000 kelimelik bir bölüm. O yorumlarınızı görmek istiyor bu yazar...Bölüme başlamadan öncede bir şey belirtmek istiyorum. Çiçek'in bölümlerde başrolden daha çok rolü olduğunu söylemişsiniz. Sürekli Karan ve Zümra etrafında dönen bir kurgu yazarsam hem sahneler birbirini tekrar edecek hem de erken final gelmiş olacak bu kez. Zaten sayılı bir iki bölüm kaldı. Sıkalım dişimizi.
Kollarımı göğüsümün üzerine dolarken iç çektim. Öyle bir iç çekmiştim ki; Karan'ın gözleri bana dönmüştü. Duvara yasladığı bedenini ayırıp bana yaklaştı. Oturduğum yerde diz çöktükten sonra ellerimi avuçlarına aldığında, "Sakin ol." Dedi.
"Sakin olacak bir durumda değilim." Dedim sert bir karşılık vererek. "Dua et, kan testinde temiz çıksın." Dediğimde gözlerini benden kaçırıp ellerimi serbest bıraktı.
Yine hastanedeydik.
Bu kez bir bebeğe gerçekten sahip miyim, onu öğrenecektik. Evden apar topar çıktıktan sonra Karan ve kendimi hastaneye atmıştım. Kan testi yapılmış, şimdi sonuç bekliyorduk.
"Negatif çıkma ihtimali var mı?" Diye soran Karan'la kendime gelip gözlerimi ona diktim.
"İhtimali var da..." Lafımı tamamlayamadım. Bu ihtimalin olmaması beni daraltıyordu. Geçmişe dönmüş gibi hissediyordum. Beş yıl önce ne hissettiysem aynısı dolaşıyordu kalbimde. Bu his çok kötüydü.
Göz ucuyla Karan'a bakarken saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. Tıpkı Alp gibi kendi işlerinin peşine düşebilirdi. En önceliği almak istediği intikamdı. Beni ve çocuğunu gözleri görmeyebilirdi. Ben bunları yaşamaktan delicesine korkarken sağ tarafımdaki kapı açıldı. Kadın doktorun asistanı bedeninin yarısını kapıdan uzatıp bana baktı.
"Sonuçlarınız çıktı Zümra Hanım." Dediğinde yutkunarak ayağa kalktım. En az benim kadar Karan'da gergindi. Birlikte asistanın arkasından içeriye girerek kapıyı kapattığımızda derin bir nefes alıp doktor hariç her yer bakındı.
"Lütfen oturun." Diyerek önündeki iki koltuğu işaret ettiğinde dediğini yaptık. Gözlerine bakıp anlamak istiyordum. Eğer hamileysem alayla bakacaktı bana. Çünkü ikinci kez karşısına çıkıyordum. Daha önce aldırmama rağmen yine aynı hata yaptığımı düşünecekti. "Kan testinizin sonuçları çıktı." Diyerek eline bir kağıt aldı. Çantamın kopçasını sıkıca tutarken gözlerimi ondan ayırmıyordum. "Korktuğunuz gibi bir hamilelik yok." Dediğinde dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Emin misiniz?" Diye benim yerime Karan sormuştu.
"Evet, sonuçlar bunu gösteriyor."
"Ama evde test yapıldı. Pozitif çıktı." Diyerek bir kez daha üsteledi Karan.
