Met een grote zucht zet ik mijn tas op de grond en loop ik naar de keuken. Als ik aankom zit Sophie in een tijdschrift te kijken en neemt een hap van haar appel. Ik loop naar de koelkast en maak hem open. "Hey? Hoelang ben je hier al?" Hoor ik Sophie zeggen, gevolgt door gekraak van een appel. "Al de hele dag." Mompel ik en pak een pak sap uit de koelkast. "Grappig," ik sluit de koelkast deur. "Iedergeval, hoe was het met Thijs." Ik zucht even en maak dan het kastje open waar glazen staan. "Super! Ja, echt geweldig."
"Oh, echt? Dus hij herkende je niet?" Ik pak een glas. "Hij herkende me wel." Mompel ik en sluit het kastje. Ik hoor een klap en kijk op. Sophie haar appel ligt op de het bureaublad en kijkt me met open ogen aan. "Wat? Maar, hoe? Oke." Ik zet het pak drinken, die nogsteeds in mijn hand zat, op het aanrecht. "Eerst deed hij alsof hij me niet herkende, en precies wanneer ik zijn hanc schudde zei hij iets waardoor hij me toch herkende." Sophie begint te grinniken. "Wat?" Mompel ik en loop naar haar toe. "Het is toch wel grappig."
"Nee, dat is het niet."
"Jawel, want Madison, drie jaar geleden besloot je toch aan de liefde te doen. En zie nu, drie boys die je liefde willen winnen." Ik draai met mijn ogen en loop naar de kapstop. "Sorry," hoor ik nog achter me. "Maar het is wel waar." Ik zucht en pak dan de lijn van Rambo. "Rambo! Kom!" Ik hoor nagels op de grond. Paar seconden later komt Rambo eraan lopen. "We gaan een stukje lopen." Ik maak de lijn vast en loop dan naar buiten.
Een half uur later zit ik als een malloot Rambo achterna te rennen aangezien zijn lijn weer los is gegaan, en hij een vogel heeft gespot die hij wil vangen. Geen goede combi. "Rambo! Verdomme!"
Uiteindelijk is de afstand te ver en geef ik het op. "Goed, vermoord die vogel maar." Mompel ik en plof op een bankje. Er komt iemand naast me zitten, en begin met praten. "Nog steeds een slechte conditie? Dan had je maar met mij moeten blijven sporten."
"Yorick, alsjebliefd. Ga weg." Mompel ik en volg met mijn ogen Rambo die als een blauwe kabouter achter een kraai aan het aanrennen is. "Ik mag zitten waar ik wil." Oke, ik weet dat hij grijnst. "Gefeliciteerd. Wat is er?"
"Ik wou gewoon even praten." Hij haalt een hand door zijn haar. "Dus je stalkt me, om alleen even 'te praten'." Shit, is dit nou serieus een aanleiding om meer te doen. Lekker bezig Madison. Je bent zo dom. "Niet stalken, maar gewoon praten." Ik zucht even en knik dan langzaam. "Praten, oke. Vertel." Ik volg met mijn ogen Rambo, die nogsteeds als een gek achter een vogel aan het achterna rennen is. "Kijk,- "Ik kijk niet."
"Laat me uitpraten Madison."
"Goed, goed."
"Het is uit met Eva."
-
Sorry voor het korte hoofdstukje, en voor de laatte update. Er was even wat gebeurd waardoor ik niet zin kreeg in schrijven.
But,
IM BACK!