"Speel die bal naar mij!" Schreeuw ik naar Kathy. Maarja, het is Kathy dus paast ze hem niet naar mij. Ze probeert de bal in het goal te krijgen maar hij gaat er naast. Ik loop naar haar toe. "Kijk, als je hem naar mij speelde zat hij er in." Ze trekt arrogant één wenkbrauw op. "Ach, ik scoor tominste bij jongens." Ze zwaait haar haar naar achter en loopt dan het veld af. Sophie komt rennent naar me toe. "Pro-probleem." Heigt ze. "Oh, god vertel?"
"Stijn."
"Jezus, hij zet ook maar door." In de verte zie ik een mega teddybeer het veld op lopen. "Umh, Soph?"
"Ja?"
"Ik weet niet of je je vergist hebt. Maar dat is niet Stijn." Ik wijs naar de enorm grote teddybeer. Sophie draait zicht langzaam op en maakt dan een raar geluidje. "Gaat het?" Geen reactie. "Hallo?" Geen reactie. "Sophie!" Ik klap in mijn handen. Nu reageert Sophie wel. "Dat is Stijn, Mad."
"Uh?" Ik kijk wat beter en zie het gezicht van Stijn achter de teddybeer. "Oh, ik bedenk me net. Ik moet nog wat doen." Ik draai me om maar Sophie grijpt mijn arm. "Nee, jij blijft. Dat kan wel wachten." Ik zucht. Wanneer Stijn steeds dichterbij komt, trek ik langzaam mijn arm uit haar greep. Stijn inmiddels bij ons aangekomen en ik ren hard weg. Ik hoor nog een zachte 'verdomme Madison'. Maar ik besteet er geen aandacht aan.
Als ik thuis aankom zit Lara huilent op de bank. "Hey? Wat is er?" Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen. "Ethan."
"No way." Mompel ik. "Wat heeft hij gedaan."
"Ik zag hem zoenen in de stad met iemand anders."
"Hoezo was jij in de stad? Dat mocht toch nog niet van mama." Ze geeft me een boze blik. "Sorry, sorry. Wat een klootzak." Ze begint te snikken. "Weet ik."
"Weetje, ik ga ze opzoeken."
"Je gaat wat?!" Ze springt uit mijn kleine greep en staat op. "Dat ga je niet. Hij weet nog niet dat ik het zag."
"Oh, straks wel. Maar ik geef hem alleen hints."
"Beloof je het?"
"Jaja, ik kom altijd mijn beloftes na." Ze doet haar handen in haar zij, en trekt allebij haar wenkbrauwen omhoog. "Wist je nog die ene keer?"
"Jaahaa, dat jullie dat allemaal nog weten. Jeez." Ze begint te lachen. "Ga je nog."
"Ohja." Ik spring op en loop naar mijn fiets.
Aangekomen bij het huis van de familie Walters druk ik op de bel. Na paar minuten gaat de deur eindelijk open en staat Yorick voor me. Zijn haar zit in de war en hij draagt een shirt met een grijze jogginbroek. "Framboos? Jou had ik niet verwacht."
"Nee, ik weet zelf ook eigenlijk niet wat ik hier doe. Ik verveelde me dus waarom niet?" Oke, grapje. Ik weet wel wat ik kom doen maar is het niet voor Yorick maar voor Ethan. Jaja, Madison met een plan. Verwacht er niet te veel van. Haha, oke zelf lol. "Waarom grinnik je?" Haal Yorick mij uit mijn gedachten. "Oh, niks. Kan ik binnen komen?" Hij haalt een hand door zijn haar. "Ja, tuurlijk." Ik stap binnen en ruik de wel bekende geur. De geur van Clara, de moeder van de Walters. "Wil je wat te drinken?"
"Ja graag." Yorick loopt gelijk naar de keuken terwijl ik nog even kijk of ik Ethan zie. "Dus." Ik loop de keuken in en realiseer me dat ik best vaak 'dus' zeg. Grappig. "Cola?" Vraagt Yorick wanneer hij de fles hoog houd. "Doe maar." Ik ga op één van de barkrukken zitten. Wanneer Yorick de glazen op het aanrecht blad zetten loopt Ethan de keuken in. "Madison? Jou heb ik lang niet meer hier gezien."
"Dat klopt." Ik neem een slok van mijn cola. Ethan maakt de koelkast open en zet een pak melk aan zijn mond. Ethan krijgt een klap op de schouder van Yorick en spuugt mijn zijn melk uit. "Niet doen man, dat is vies."
"We komen uit de buik van de zelfde moeder." Grijnst Ethan en kijkt mij aan. "Wat doe je hier eigenlijk?"
"Wow, niet zo enthousiast. Mag ik hier niet zijn?"
"Jawel, jawel." Hij neemt nog een slok uit het pak en zet hem terug in de koelkast. "Ik vind het nog steeds raar hoor." Begin ik mijn 'plan'. Ethan en Yorick kijken mij met een vragende blik aan. "Wat raar?"
"Nou, gewoon dat Stijn het had uitgemaakt via watsapp naar dat gebeuren."
"Oh dat." Zegt Ethan dan. "Ik snap het wel."
"Sirieus Ethan? Gelukkig ben jij niet zo iemand he? Pfieuw, dat is wel fijn."
"Uhu." Mompelt hij. "Stijn is iedergeval niet vreemd gegaan en heeft niet zomaar iemand anders gezoent achter haar rug om." Ik drink de laatste slok uit mijn glas. "Nee, inderdaad." Zegt Yorick wanneer hij mijn glas pakt en hem in de gootsteen zet. "Het was weer gezellig. Ik ga er weer van door. Moet ik nog de groetje's doen aan Laar?" Ik kijk Ethan aan die slikt. Hij weet dat ik het weet. Mooi. "Doe maar."
"Oke, doei." Ik pak mijn tas van de andere barkruk en loop naar de deur. Met een klap gooi ik de deur dicht. Done.
Als ik op de fiets zit maakt mijn telefoon een geluidje. Naar ene beetje klungelen kreeg ik uiteindelijk mijn telefoon uit mijn tas.
Onbekend nummer; Hey Madison, kun je dit weekend? Thijs.
Madison; Thijs? Hey! Ja, volgensmij wel. Ik kan zaterdag wel na mijn hockeywedstrijd.
Thijs; dan kan ik ook.
Madison; tot dan!
Ik stop mijn telefoon weer in mijn tas en fiets verder.
Aangekomen thuis rent Lara gelijk op me af. "En?"
"En wat?"
"Ethan?" Zucht ze. "Oh, ja. Hij weet het. Hij komt je waarschijnlijk ergens deze paar dag het je vertellen. Tominste dat hoop ik voor je."
"Dat hoop ik ook. Maar wat moet ik dan doen?"
"Gewoon cool blijven. Heel rustig zeggen dat je het al wist en je wou kijken wanneer hij zou komen om het je te vertellen."
"Oke, komt goed."
"Dat weet ik." Ik haal een hand door haar haar en laat me op de bank ploffen. "Hey!"
"Hoi."
"Zo bedoel ik het niet." Zucht ze. "Ik vind het niet fijn dat je met je hand door mijn haar gaat."
"Dat weet ik."
-
Ik heb niet gecontroleerd op fouten. Dus er kunnen wat foutje's in zitten!