De deur gaat open en het hoofd van Yorick verscheind naast de deur. "Mag ik binnen komen?"
"Nee." Hij mompelt wat en loopt toch naar binnen. "Had je dat bordje op de deur niet gezien? Er staat namelijk: Ga weg klootzak." Zeg ik met de meest opgezette glimlach. "Oh, nee die had ik niet gezien."
"Oh, nou dat is jammer. Koop een bril." Hij draait met zijn ogen en komt dat naast mij zitten. "PAS OP MIJN CHOCOLADE!" Schreeuw ik wanneer hij bijna op mijn chocolade gaat zitten. "Dat is tenslotte van jou wel goddelijk en heilig." Hij zucht. "Doe nou niet moeilijk."
"Ik doe moeilijk?"
"Ja, dat vind ik wel." Ik begin te lachen. "Ik doe moeilijk? Halloohoo, ik ben hier niet de gene die iemand godver twee keer heeft laten zitten."
"Mad, ik moet ook andere vrienden. Je kunt me njet claimen."
"Nee, dat snap ik wel. Maar dan hoef je mij niet te laten zitten."
"Ik liet je niet zitten."
"Oh, dus je liet me staan?" Ik draai met mijn ogen. "Nee."
"Jawel."
"Nee."
"Ja-" opeens buigt Yorick zich naar voren. Ik heb zo gevoel dat hij me wilt zoenen dus ik duw hem weg. "Wat doe je?" Vraag ik met mijn wenkbrauwen wibbelent. "Niks niks." Zegt hij duidelijk geshockeerd. "JIJ WOU ME ZOENEN." Schreeuw ik. Daarna schiet ik in de lach en val op de grond. "J-je wou me z-zoenen!" Lach ik door. Hij haalt een hand door zijn haar wanneer ik nog lachend lig te kronkelen op de grond.
Wanneer ik éénmaal ben uitgelachen ga ik weer naast Yorick op bed zitten en breek ik een stukje chocolade af. "Walters, je moet echt weten ik haat en houd van niemand." Ik geef hem een gerustellend klopje op zijn schouders tijden het kauwen van mijn Chocolade. "Mad, kun je stoppen met smakken?"
"Met wat?" Ik begin extra hard te smakken. "Madison!"
"Huh?" Zeg ik met een scheve grijns en kauw door op mijn chocolade. Hij duwt me achterover op mijn bed en begint boven me te hangen. "Wa-" ik kan mijn zin niet afmaken want Yorick begint me te kietelen. "Y-YO-YORICK!" Krijg ik er uit tussen het lachen door. Hij stopt even met kietelen en komt met zijn gezicht dicht naar die van mij. "Wat is er?" Zegt hij met een geamuseerde grijns. "Nou, als je alle details wil. Je ligt op me, Je gezicht is te dicht bij die van mij, mijn persoonlijke ruimte ben je overgestoken en je geslachtdeel ligt op mijn been dus voel ik hem goed." Ik probeer me lach in te houden. Als ik nu begin te lachen spuug ik in zijn gezicht. Niet dat ik dat er vind. Maar toch ik bespaar het hem. Hij komt nog dichter met zijn gezicht naar mij en onze neusen raken elkaar net niet. "Vind je het fijn?"
"Walters!" Ik draai met mijn ogen en kijk naar buiten via het raam dat naast mijn bed in de muur hangt. "Nou?"
"Was je sirieus?" Ik kijk hem weer aan. "Ja." Nee, ik zie dat hij moeite doet om zijn lach in te houden. Wanneer ik antwoord wil geven galmt mijn moeders stem door de kamer. "Oh kinderen! Oeps, sorry." Yorick gaat van me af en komt naast me zitten. "Yorick wil je blijven eten?"
"Ja, lekker."
"Oke, dan zie ik jullie over een uurtje." Mijn moeder sluit de deur. Ik lig nog steeds op bed en heb alles gevolgt. "Je gaat wat?"
"Eten." Hij staat op en gaat op mijn bureau stoel zitten. "Stop jij! Die stoel is heilig. En aangezien alleen de kont van mij erop mag zitten betekent dat, dat jou kont bij de vuilnis thuis hoort." Ik sta op en loop naar hem toe. "Dus..." Begint hij. "Misschien later." Ik draai met mijn ogen en ga weer op mijn bed zitten. Ik kijk in mijn chocolade zakje. Hij is op. Ik. Ga. Dood.
En Yorick ook.
Nee nee, grapje. Dat bespaar ik hem.
Misschien.