Türkiye De Yaşanmış Cin Ve Hayalet Olayları 3

Kontrol Kulesindeki Garip Olaylar 2

     Sonrasında çok gürültülü bir sesle içinde bulunduğum tuvaletin kapısına çarptı, okadar gürültülü çarptıki nerdeyse yere düşüyordum, ve sonrasında sessizlik, şimdi sana yalan söyleyip cesaretli görünmek için çıktım ordan diyebilirdim ama inanırmısın bütün gece ertesi sabaha kadar o tuvalette kaldım, ertesi gün saat 7:45 tanıdık bir ses "Ne olmuş burda?" Diye seslendi, Zülfüydü bu, sabah işi devralan kişi, kapıyı açtım ve gördüğüm manzara okadar absürdtüki halen beynime kazılmış durumda, tüm detaylar aklımda, kontrol odası yerle bir, radyolar sökük, telsizler yerde, heryerde kağıt ve dosyalar, radar monitörleri paramparça, polis geldi ve sorguya aldılar, tüm yaşananları anlattım, kontrol odasının tamiri tam 11 gün sürdü, o geceki güvenlikçiyi işten attılar ve hatta güvenlik kamerası takmayı bile düşündüler bir ara, tabi size şu an çok normal geliyor güvenlik kameraları ama o dönemlerde öyle değildi, çok pahalı ve zahmetli birşeydi, polisler ne yapacağını bilemedi, sadece şüpheli bir durumda bizle irtibat kurun diyip gittiler. 11 gün izin aldım bu esnada tamir edilirken, bu olanları sindirmem gerekti, sanırım bu kadın psikolojik sorunları olan biriydi, heralde hastaneden felan kaçtı diye düşündüm, bu düşünce o gece uyumama sebep olan şeydir
     6 mart 1979, tekrar işe başladım, geceleri çalışmak beni endişelendiriyordu ama ne olduysa olup bitti düşüncesiyle rahatlamıştım. Yaklaşık bir ay sonra çok rahattım endişelerim kalmamıştı, tam istediğim gibi, erzurumda büyük bir kar fırtınası olacağı haberleri dolanıyordu etrafta, nerdeyse tüm uçuşlar iptal olmuştu, ama halen havada olan uçaklar vardı ve benim çalışmam gerekiyordu, bu durumdan nefret ediyordum çünkü böyle bir fırtınada hiç bir yere kıpırdıyamıyorsun, isterdimki başıma gelecek en kötü şey bu olsun. Gece saat 11 gibi deli gibi kar yağmaya başlamıştı, o arada ufak bir özel uçaktan radyo mesajı geldi, bize yaklaşık 60 km uzaklıktaydı, kar fırtınası artmış acil iniş için izin istiyordu, bu tür özel jetler bizim pist için çok büyük ama aciliyetinden dolayı bu kuralları deldik tabiki
"656 nolu uçak, iniş için izin veriyorum, ama temasta kalın, pist kısa ve güvenli iniş istiyorum" dedim
     "Tabiki, indirelim şu uçağı ozaman" diye cevap geldi, o esnada aşırı kar yağışı vardı, neyseki pisti temizleyen elemanlar eve gitmeden önce pisti tuzlamışlardı pist kar tutmuyordu, ozamanlar kurallar daha rahattı, piste baktım temizmi diye ve birdenbire tam onu unutmuşken gine o kadın belirdi, pistte yavaşça yürüyordu, kuleye yaklaşık 100 metre ilerdeydi, yanıl ayakları buz tutmuş asfaltta yavaşça ilerliyordu, bu durumdaki en kötü şey gine gözlerini bana dikmiş olmasıydı, deli gibi gözleriyle öylece beni izliyordu, tam bu esnada bu kadında olan en ürkütücü şeyin ne olduğunu farkettim, gözlerini kırpmıyordu, tam 2 dakika boyunca iyice baktım, rüzgar, kar, fırtına yüzüne vuruyor ama gözlerini asla kırpmadı, sanki bir salise bile gözlerini benden ayırmak istemiyordu
"656 nolu uçak, yüksel, tekrar ediyorum, bir sonraki komünikasyona kadar yükselmeye gayret et" diye pilota seslendim
"Trafik kontrol, 656 ben, negatif, bu rüzgarla yükselmemin imkanı yok, inmemiz lazım, onaylıyormusun? 6 dakikamız kaldı"
insanların hayatını riske atamazdım ve indirmem lazımdı farkındaydım, pistteki her ne boksa ona rağmen inmesi gerekti bu uçağın
"656 iniş yapabilirsin" dedim
Radyoyu kapatıp camdan bakmaya başladım, 20 metre uzaklıktaydı bu sefer ve kuleye yaklaşıyordu
     Normalde kontrol kulesinden ne olursa olsun ayrılmamam gerekiyordu ama o an düşünmeden aşağı indim ve kapıyı kilitledim, yakında olduğunu biliyordum, odaya döndüğümde radyoyu duydum, "kule, inişe hazırlanıyoruz, yönlendirme ricadır"
Hemen cevap verdim
"3 derece sağa kayın lütfen"
"Anlaşıldı, ışıklar görünüyor, görüşmek üzere"
Camdan baktığımda uçağı görebiliyordum, kadını göremiyordum ama, derin bir nefes çektim, bu konuyu uçak indikten sonra halledecektim, o an büyük bir gürültü koptu, inanmak istemedim ama kitlediğim kapı açılmıştı, nasıl açtı felan derken tüylerim gine diken diken oldu, sanki vücudum bişeyleri hissediyor ama ruhum hissetmiyor gibiydi, ilk düşüncem gine kendimi tuvalete kitlemek oldu, ama yapamadım, radyoyu bırakamadım, metal merdivenlerde ayak sesleri gittikçe yükseliyordu, ama bu sefer koşmuyordu diye rahattım hafiften (bunu gülerek söylüyor), ama ses çok agresifti, sanki bilerek sert basıyordu adımlarını
"656, trafik kontrol, inişe geçebilirsiniz" ve işte tam o anda kapım açıldı, işte o an ne kadar korktuğumu hissettim, şimdi nerdeyse 70 yaşındayım ve ne kadar korktuğumu söylemekten çekinmiyorum, okadar çok korkmuştumki arkamı dönemedim inanabiliyormusun? Arkamı dönüp yüz yüze gelmeyi götüm yemedi, bu alışıldık bir durum değildi, ben çok rasyonel biriyimdir, askerken yaşadığım olaylardan tut kamyonun ezdiği güne kadar hep sakin kalmışımdır (kamyon kazazı geçirdi altında kaldı ondan bahsediyor) ama o an sadece radyoya bakabiliyordum tek, kafamı bile çeviremiyordum, şimdi eminim internetteki arkadaşların gülüyordur bana, ama emin olun benim yerimde kim olsa aynı reaksiyonu verirdi, vücudun normal işlevini yitiriyor panik halinde
    

"Trafik kontrol, son 30 saniye, hazır olun" diye seslendi pilot
Yavaşça konuş butonuna bastım, dişlerim birbirine vuruyordu
"Tamam... inin" diye fısıldadım
O an ensemde soğuk bir nefes hissettim, arkamdaydı, yavaşça enseme doğru nefes alıp veriyordu, hani küçükken biri senin arkandan esprisine garip yüzler yapar ve sen bunu hissedersin ya aynı öyle bir histi, dudaklarını kulağımdan birkaç santim uzakta olduğunu hissedebiliyordum, halen şoktaydım ve bugüne dek halen o an hiç birşey yapamamaktan dolayı utanıyorum kendimden, ama şimdi geçmişe baktığımda bugünde aynı şekilde reaksiyon gösterirdim diye düşünüyorum, alışılmadık bir durumdu biliyormusun.
"Aşağı in... tarlaya in... aşağı in" diye fısıldadı kulağıma, şimdi normalde bir ses çıktı diye insan rahatlar dimi, en azından paranormal hava değişir, ama ses öylesine farklıydıki hiç bir kılıfa sığmaz, ben yazar değilim o yüzden anlatamam tam olarak, soğuk ve agresif bir sesti vede pek insancıl değildi, ama beni en çok ürküten içimdeki korkuydu
     Trafik kontrol, 656 indi, umarım sıcak bir çay demlemişsindir" dedi pilot
Arkamda duran kadın geri çekildi ve koşmaya başladı, tam o esnada tüm cesaretimi toplayıp arkamı döndüm, sadece çıplak ayağını görebildim tam odadan çıkarken
"656 hoşgeldiniz" diyerek karşılık verdim ve hemen camdan dışarı baktım ama kadın ortalıkta görünmüyordu, halen binada diye düşündüm, tam bu esnada yeni güvenlikçiyle temasa geçtim, binada bir tur atıp kontrol etmesini istedim, turunu attı ama kadından eser yoktu, polis geldiğinde ancak rahatlayabilmiştim, tarladan gelen ayak izlerini buldular ama geri dönüşünü bulamadılar, o anki halimi düşünsene? Bu kadını gören tek kişisin, kadın diyorum dikkat edersen o benim görüşüm, sen görsen belki başka birşey dersin, polis içki içtiğimi düşünse şaşırmazdım, o yüzden bu olayı kendime sakladım ispat edene dek bu böyle kalacaktı, bu havalimanında bir lanet vardı yada herneyse işte ama bunu bir ben biliyordum, birde aniden uçan o pilot vardı ya o, demekki tek bana görünen bişey değildi, işten çıkmadım, istifamı vermedim, hayatı tehlikemin olduğunu düşünmedim ve herneyse bu olayla birlikte yaşamayı kabullendim ve devam ettirmek istedim, gençlik yılları işte, o lanet bir daha bana görünmedi, emekli oldum çok şükür ve şimdi biliyorsun işte yanınızdayım, ama arkadaşların araştırsın bakim o dönem tam 43 kişi işinden istifa etmiş belirli aralıklarla, hepsine selam söyle tekrardan, kendinize iyi bakın