Türkiye De Yaşanmış Cin Ve Hayalet Olayları 3

Olen Kizin Laneti 6 Final

     başbaşa kalmıştık ellerini tuttum daha öncede tuttuğum sımsıcak yabancı olmadığım ellerini
ortamdaki soğukluk koku umrumda değildi bıraksalar bi ömür orda kalabilirdim. bu kıza neden bu kadar kendimi yakın hissettiğimi, neden bu kadar üzüldüğümü bilemiyordum. yanımda başka biri duruyordu hissedebiliyordum. elini bırakmadan kafami yana doğru çevirdim...
     yanımda duruyordu bana bakıp gülümsüyordu simsiyah gözleriyle bana bakıp beni izliyordu
o lanet  olayından sonra onu defalarca görmüştüm ama bana bu kadar sıcak içten baktığını görmemiştim kımıldamadan bana bakıyordu o sırada kapıdan iki polisle burnunu kirdigim görevli içeri girdi...
     Adamlar terörist yakalıyo sanki direk üstüme çullandılar yüzüstü beni morgun zeminine yatırıp kelepçelemeye çalıştılar. normal bi zaman olsa kırık kolumu o şekilde arkaya cevirseler heralde inanılmaz acılar çekerdim ama hiçbişey umrumda değildi o karşımda bana bakıyordu olan biten yalandı o vardı sadece bakııyordu gözleriyle gülümsüyordu...
     hastanede bi odaya götürdüler ifade yazmam gerektiğini elemanın şikayetçi olduğunu söylediler. içlerinden bi polis halime acımış olmalıki noldu niye yaptın kardeşim diye sordu. diğer lavuğuda odaya çağırarak şikayetinden vazgeçmesi için ikna ettiler.
tanıyomusun peki dediklerinde hayır tanımıyorum dedim tanıyorum desem kim olduğuna dair onlara söyleyebileceğim hiçbişey yoktu anlatacaklarımda onlara deli zırvası geleceğinden tanımıyorum dedim.
     hastanenin çevresinden ayrılmıyordum kaç gün geçtiğini hatırlamıyorum sürekli gözüm morg kapısındaydı sürekli birilerini getirip birilerini gotürüyolardı. ama o olmadığına emindim nasıl emin olduğumu bilmesemde onun hala orda olduğundan emindim. hasta ziyaretçileri 24 saat hastane çevresinde olduğundan dikkat çekmiyordum. sadece bekliyordum. ne olacağını bilmesemde bekliyordum. onu bekliyordum offfffff offfffffffffffff ulan bişey beklediğinde zaman geçmez ya ben kaç gün bekledim hatırlamıyorum ama aylardır bekliyo gibiydim zaman ddurmuştu yine günler geçmiyordu
     sonunda onu kapıda gördüm yine durmuş bana bakıyordu yine simsiyah elbise uzun saçları simsiyah büyük gözleriyle bana bakıyordu benden bişey ister gibi beni izliyordu. cenaze aracı morg kapısına yanaştı ve içerden bi tabut araca yüklendi..
     koşarak hemen bi taksi buldum hastanenin çıkış kapısında beklemeye başladım
takip ederek nereye götürüldüğünü bilmem gerekiyordu sonunda araç göründü şehri bilenler için akdeniz üniv tıp merkezinden çıkarak uncalıya doğru gitmeye başladık
sonunda adres belli olmuştu uncalı mezarlığı
belediyenin kimsesizleri defnettiği yer oraydı şöförler birlikte mezarlık görevlileri tabutu yüklenerek mezarlığa doğru ilerlemeye  başladılar. onlar önde ben arkalarında. umurlarında değildim.
boş bi mezarın başında durdular tabutu açıp aynayini siyah gözlü güzel kızı şefkatten yoksun bi şekilde 2 metreliik çukura bıraktılar...
     olayları bi yabancı gibi izlemeye devam ettim işleri bittikten sonra mezara kapanarak ağlamaya başladım elimde tuttuğum künyesini mezarında küçük bi çukur açarak gömdüm. acaba bitmişmiydi sonmuydu bu olan ne yapabilirdimki
gözümü açtığımda hala mezarlıktaydım karanlık çökmüş kimse kalmamıştı sağda solda gözyaşlarım hala yanaklarımda duruyordu. kendimi toplayarak ayrılmak istemesemde mezarlıktan ayrıldım
     herşey bitti diye düşünüyordum
anlattığım son mezarlık olayı 4 gün önce gerçekleşmisti, mezarlıktan eve dönerken içim huzurla kaplanmıştı yaklaşık 3 hafta süren olayla bitti diye düşünüyordum. arada bi mezarını ziyaret edecektim onu unutmayacaktım kimsesiz değildi o ben vardım oda bunu biliyordu.
ayak üstü bişeyler atıştırdıktan sonra eve doğru yol almaya başladım.
herşey bitmişti huzurluydum en azından öyle hissediyordum...
     eve vardığımda herşey normaldi ne ev dağılmış ne yer ıslaktı nede kötü bi koku wardı içim huzurla kaplanmıştı. bitmişti artık bitmeliydi diye düşünürken odadan garip sesler geldi. korkmaya başlamıştım artık yeter ya yeter diye içimden geçirdim ağır adımlarla odaya doğru yürüdüm herşey normal görünüyordu bişey hariç.
     künye masanın üstünde duruyordu mezara gömdüğüme emindim ama önümde duruyordu adini yazan altın künye
     artık herşeye normal bakar oldum künyeyi cebime koydum içerdeki sesleri takmayarak bilgisayarımı açtım.
İnternette  birazz gezindikten sonra insanlara  bunları anlatmam gerektiğini düşündüm.
iki gündür sizlere başımdan geçenleri abartısız yalansız anlattım hala evde garip olaylar olmakta eşyalarım kayboluyor anlamsız sesler duyuyorum. tek sevincim rüyalarımın normale dönmesi