The Darker Side I, II, III || Z.M

2. "Nie mam kogo pieprzyć"

#Niesprawdzony
Parsknęłam śmiechem, nadal dusząc się dymem.

- Chciałeś zabrzmieć jak Bond?

Uniósł pytająco brew.

- No nawet sobie nie żartuj, że nie wiesz kto to Bond, lamusie! - przymrużyłam oczy. - James. James Bond. Weź się do mnie nie odzywaj.

Chyba wziął to na poważnie, bo wstał i się przesiadł o dwa rzędy w przód.
Dla mnie lepiej. Mam nadzieję, że nie będę musiała więcej z nim rozmawiać.
Oparłam zmęczona głowę na ramieniu Chrisa i skupiłam się na lekcji.

O dziwo większość osób słuchała wykładowcy, co było naprawdę zadziwiające. W mojej poprzedniej szkole nikt nie zwracał nawet uwagi na nauczycieli. Tutaj tylko kilka osób miało wszystko w dupie i albo spali, albo się obmacywali ( w pierwszy dzień pobytu tutaj, rozumiecie?! ), albo po prostu grali w jakieś durne gierki na telefonie.

Pierwsza lekcja dobiegła końca. Ruszyliśmy z moim przyjacielem w stronę kolejnej sali, gdyż większość przedmiotów mieliśmy razem.

- Gdzie tak w ogóle masz pokój? - zapytałam, kiedy wchodziliśmy na lekcję.

- W bractwie - przerzucił rękę przez moje ramie.

Uniosłam jedną brew, na co wybuchnął śmiechem.

- Nie wiesz co to? - zapytał rozbawiony.

Pokiwałam przecząco głową.

- No wiesz, Ty masz pokój w akademiku, tak? - pokiwałam głową. - A ja mieszkam z kilkunastoma innymi chłopakami w takim.. domku.. Rozumiesz?

- Coś jak na wszystkich filmach? - przekrzywiłam głowę, siadając jak zwykle w ostatnim rzędzie.

- Dokładnie - zmierzwił moje włosy dłonią. 

Skarciłam go spojrzeniem, bo doskonale wiedział, że nienawidziłam, kiedy tak robił. Posłał mi tylko buziaka w powietrzu i zaczął rozmowę z dziewczyną obok siebie. Przewróciłam tylko oczami i wyciągnęłam z torby zeszyt i długopis, aby notować najważniejsze rzeczy.

Wykłady z literatury angielskiej jeszcze się nie zaczęły, więc bazgrałam coś z tyłu zeszytu, aż poczułam, że ktoś obok mnie siada. Chcąc się przywitać i w końcu kogoś poznać spojrzałam na osobę obok i natychmiast przewróciłam oczami.

- Nie mogłeś usiąść gdzieś indziej? - warknęłam.

Zayn uśmiechnął się i zmierzył mnie od góry do dołu.

- Jak masz na imie, marudo?

- Chuj Cię to obchodzi - uśmiechnęłam się fałszywie i wróciłam do bazgrolenia bo okładce zeszytu.

- Okej, "Chuj Cię to obchodzi" - parsknął śmiechem.  - Idziesz dzisiaj na imprezę?

Wzięłam głęboki wdech i zwyczajnie udawałam, że jestem głucha.
Jak można być tak nachalnym?! Nie może po prostu usiąść gdzieś indziej i dać mi spokój?
Ja rozumiem,  że chce mi dokuczyć, ale mam zbyt cięty język, żeby się mu dać.

- Może byś mi, cholera, odpowiedziała?

- Może nie - wstałam i przesiadłam się na siedzenie przed Chrisem.

Malik przyglądał mi się rozbawiony, ale nic nie mówił - na całe szczęście.

Wykłady zakończyły się szybko. Stałam właśnie przed pokojem i szukałam klucza, co nie szło mi zbyt dobrze.

Pierwszy dzień i już zgubiłam klucze, wspaniale.

Usiadłam zrezygnowana pod ścianą, czekając na Hannah. Na moje nie szczęście mój telefon zdążył się rozładować, więc pozostało mi jedynie odrobienie lekcji na korytarzu.