Zawgyi
သူတို႔ရဲ႕ နႈတ္ခမ္းေတြ ထိမိတ့ဲအခါ မု႐ုံရႊယ္စိတ္ထဲ ဗလာက်င္းသြားတယ္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ
သူမရဲ႕ ခႏၱာကိုယ္က သူ႔ရဲ႕ ဖ်စ္ညစ္ျခင္းကို ခံေနရၿပီး သူ႔ရဲ႕ အပူ႐ွိန္ကို သူမရဲ႕ ပါးလ်တ့ဲ အက်ႌကေန တဆင့္ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းကို ခံစားမိေနတယ္
မု႐ုံရႊယ္ ႐ွိသမ်ွ အားေလးန႔ဲ သူ႔ကို အရတြန္းေနၿပီး ယ
"အိုးရန္ ေတာ္ေတာ့"
သူ႔အဖ်ားက မက်ေသးဘူး ဒါ့အျပင္ သတိလစ္ေနေသးတယ္ ဒါေပမ့ဲ သူတို႔က ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိေတြ႔ၿပီးေနၿပီ
"အႏၱရာယ္မ်ားလိုက္တာ"
မု႐ုံရႊယ္ခမ်ာ အားမ႐ွိပါဘူးဆို ႐ွိသမ်ွ အားေလးန႔ဲ သူ႔လက္ေမာင္းကို ဖယ္ပစ္ျပန္ရင္လဲ ထပ္ၿပီးေတာ့ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားလာျပန္တယ္
မု႐ုံရႊယ္ ပရမ္းပတာအေျခအေနမွာတင္ နမ္းလာတ့ဲ သူ႔အနမ္းကို ေ႐ွာင္႐ွားရင္း
"အိုးရန္ ေဒါသထြက္ၿပီး ႐ိုက္မိေအာင္မလုပ္န႔ဲေနာ္"
အိုးရန္ သူမေလးေအာ္ေနတာကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ပိုတိုးလို႔သာ ဖက္ထားမိတယ္ သူမရဲ႕ အပူခ်ိန္က သူ႔အဖ်ားကို ေလ်ာ့ေစတယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သက္သာလာတာမို႔ ဆက္ၿပီးတင္းတင္း ဖက္ထားမိတယ္
"မု႐ုံရႊယ္ ရႊယ္အာ "
အိုးရန္ သူ႔အသံျသ႐ွ႐ွန႔ဲ ေရရြတ္ေနတယ္
တိုးတိုးေလးေျပာေနတာက သူသတိမလစ္ေသးဘူးဆိုတာ သိႏိုင္တယ္
မု႐ုုံရႊယ္ ေဒါသန႔ဲ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္တယ္ သူမရဲ႕ အသက္႐ွဴသံဟာ သူ႔အေလးခ်ိန္ေအာက္မွာ ထြက္ေပၚေနတယ္ သူမေခ်ာင္းေျခာက္ဆိုးရင္း သူ႔လက္ေမာင္းကို မလိုက္တယ္ ခပ္မိုက္မိုက္တစ္စုံတစ္ရာကို သူမထိမိခံစားမိတ့ဲအခါ သူမမ့ဲျပံဳးျပံဳးလိုက္တယ္
အိုးရန္ဟာ ဖ်ားေနတုန္းျဖစ္တယ္ သူမရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေတြကို အလြယ္တကူေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္သလို သူ႔ရဲ႕ တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းကလည္း အရမ္းေကာင္းတယ္ သူမ အခု သူ႔ကို ေရြ႔ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ေပမ့ဲ ေမ့ေမ်ာေအာင္ေတာ့ သူမလုပ္ႏိုင္တယ္
မု႐ုံအိမ္ေတာ္မွာ အပ္စိုက္ကုထုံးဟာ မျဖစ္မေနသင္ယူရတ့ဲ သင္ခန္းစာပဲ ျဖစ္တယ္ ဒါ့အျပင္ သူမက အ့ဲမွာ အရမ္းေတာ္တ့ဲ ေက်ာင္းသူလည္း ျဖစ္တယ္ မ်က္စိမွိတ္ၿပီးေတာ့ေတာင္ ခႏၱာကိုယ္ရဲ႕ မွန္ကန္တ့ဲေနရာေတြကို ထိုးစိုက္ႏိုင္တယ္ သူ႔ရဲ႕ ေနရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူမထိုးစိုက္ႏိုင္ခ့ဲရင္ သူမလုံျခံဳၿပီ
သို႔ေသာ္လည္း အခု သူမရဲ႕ အေနအထားဟာ သူ႔ရဲ႕ ေနရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေရာက္ဖို႔မလြယ္ဘူး သူမ အျပင္အားတစ္ခ်ိဳ႕ကို လိုအပ္တယ္
မု႐ုုံရႊယ္ သူမရဲ႕ ဆံထိုးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး အိုးရန္ရဲ႕ ေမ့ေၾကာကို အလ်င္အျမန္ ထိုးစိုက္လိုက္တယ္
႐ုတ္တရက္ဆိုသလိုပဲ အိုးရန္ဟာ မု႐ုံရႊယ္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားရာကေန လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူမရဲ႕ လက္က သူ႔တံေတာင္ဆစ္န႔ဲတိုက္မိၿပီး ဆံထိုးဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကေလာက္စ္ ဆ္ိုၿပီး လြတ္က်သြားတယ္
မု႐ုံရႊယ္ သူမရဲ႕လက္ထဲ ဘာမွမ႐ွိေတာ့ဘူး
"အိုးရန္!!"
သူကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္တ့ဲအလား ဆက္လက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္
"အိုးရန္ အခုခ်က္ခ်င္း မ်က္လုံးဖြင့္ေနာ္ ဟန္ေဆာင္ေနတာ ရပ္"
မု႐ုုံရႊယ္ သူ႔ရဲ႕ ေတာင့္တင္းၿပီး ခိုင္မာလွတ့ဲ ရင္အုပ္က်ယ္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် နာနာထုရင္း ေအာ္လိုက္တယ္
အိုးရန္ကေတာ့ သူမရဲ႕ ပုခုံးေပၚ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းမွီရင္း ဆက္လက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္
မု႐ုံရႊယ္ အႀကိမ္အနည္းငယ္ ဆက္ထုေနၿပီးေနာက္ သူ႔ဘက္က ဘာမွမလုပ္ပဲ ၿငိမ္ေနၿပီး မ်က္လုံးဟာလည္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ပိတ္ထားတုန္းဆိုတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္
မု႐ုုံရႊယ္ ၿငိမ္ေနလိုက္ၿပီး သူမဘာသာေတြးေတာေနတယ္ သူ႔ဘက္က ဒါကို မရည္ရြယ္ပဲ လုပ္မိတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တာပဲ ၿပီးေတာ့ သူက သူမကို ကာကြယ္ရင္း ဒဏ္ရာလဲရထားေသးတယ္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမအေနန႔ဲ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးျခင္းမ႐ွိေတာ့ဘူး
(အမေလး မမေလးရယ္ ႐ွင္တို႔roတာကို ေရးလိုက္ရတာ)
အိုးရန္ရဲ႕ ေခါင္းဟာ မု႐ုံရႊယ္လည္ပင္းထဲ နစ္ဝင္ေနတ့ဲအတြက္ သူ႔အသက္႐ွဴသံကို အတိုင္းသားၾကားေနရတ့ဲအျပင္ သူ႔ဝင္သက္ထြက္သက္က အရမ္းေႏြးတ့ဲအတြက္ ေနရတာ သက္ေသာင့္သက္သာမ႐ွိဘူး
မု႐ုံရႊယ္ နဖူးက်ံဳ႕လိုက္ၿပီး အိုးရန္ေခါင္းကို တြန္းလိုက္တယ္ ထင္မွတ္မထားစြာပဲ သူ႔ေခါင္းဟာ သူမလည္ပင္းန႔ဲ ပိုတိုးကပ္လာတယ္ တြန္းေလ တိုးေလပဲ သူဟာေလ အရမ္းေခါင္းမာတယ္
မု႐ုံရႊယ္ သူ႔လက္ေမာင္းကို ဖမ္းကိုင္လိုက္ၿပီး ဆတ္ခနဲ တြန္းကာ သူမက အိပ္ရာေပၚကေန ခုန္ထြက္လိုက္တယ္ ႐ုတ္တရက္ သူမေနာက္ေက်ာက ထူးဆန္းတ့ဲအားတစ္မ်ိဳးက ျပန္တြန္းလို႔ အိုးရန္ရ႕ဲ လက္ေမာင္းၾကား ထပ္ဝင္သြားျပန္တယ္
မု႐ုံရႊယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး ႐ုန္းေနတယ္ ဒါေပမ့ဲ သူ႔အားက အရမ္းမ်ားေနတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုပဲ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါေစ အခ်ည္းႏွီးပဲ
မု႐ုံရႊယ္ သူမရဲ႕ အသုံးမက်တ့ဲခြန္အားကို သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္ သူက အခုထိ သူမအခန္းထဲမွာပဲ ႐ွိေနၿပီး သူမအိပ္ရာေပၚမွာ အခန္႔သားအိပ္ေနတ့ဲအျပင္ သူမလြတ္လပ္ခြင့္ကိုလည္း ပိတ္ပင္ထားေသးတယ္ သူသတိမလစ္ေသးရင္ေတာင္ သူမအရႈံးေပးေနရတယ္
မု႐ုံရႊယ္ အိုးရန္ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ခမ္းေတြ အနည္းငယ္တုန္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္ မု႐ုံရႊယ္ မ်က္ေတာင္ခပ္ကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ၾကည့္မိတယ္ အိုးရန္က အိပ္ရာေပၚမွာ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္ေနတုန္းျဖစ္တယ္ သူမမ်ား စိတ္ကူးယဥ္မိသလားပဲ
"အိုးရန္ အိုးရန္ "
သူမျငင္သာစြာ ေခၚလိုက္တယ္ အိုးရန္ကေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈထားတယ္
"အိုးရန္ ႐ွင္ တကယ္ဖ်ားသလား ဟန္ေဆာင္ေနလား ကြၽန္မဂ႐ုမစိုက္ဘူး ႐ွင့္ကိုယ္႐ွင္ေတာ့ ဂ႐ုစိုက္သင့္တယ္ ကြၽန္မကို ထပ္ၿပီး ဂ႐ုမစိုက္ရင္ ႐ွင့္လက္ထဲက ႐ုန္းထြက္လိုက္မွာေနာ္ ကြၽန္မေျပာတာ ၾကားလား"
အိုးရန္ကေတာ့ ဆက္လက္ လ်စ္လ်ဴရႈထားတယ္
မု႐ုံရႊယ္ သေရာ္ျပံဳးျပံဳးကာ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ မႀကိဳးစားခင္အထိ အိပ္ရာေပၚမွာ တြန္႔တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္ လဲွလိုက္ရတယ္
အိုးရန္ကေတာ့ လဲေလ်ာင္းေနတုန္းပဲ ခုဏက သူမကို တြန့္တိုေနတာ သူမဟုတ္တ့ဲအတိုင္း
ထပ္လုပ္ရင္ေတာ့ သူမအေနန႔ဲ သူ႔ကို သင္ခန္းစာေပးရမွာပဲ
မု႐ုံရႊယ္ အားအင္ကုန္ခမ္းသြားသလို ခံစားရလိုက္ၿပီး မ်က္လုံးကို မွိတ္လိုက္ကာ အိမ္မက္ကမၻာထဲ အလည္ဝင္ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္
အ့ေနာက္ အိုးရန္မ်က္လုံးေတြ ျဖည္းညင္းစြာ ပြင့္လာၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတ့ဲ မိန္းမပ်ိဳေလးကို ျပံဳးၾကည့္လိုက္တယ္ သူ႔မ်က္လုံးအစုံဟာလည္း အားရေက်နပ္ျခင္းန႔ဲအတူ လင္းလက္လာတယ္
ဆယ္ႏွစ္ၾကာခ့ဲၿပီ သူမဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး အရင္အတိုင္း ဖ်ားနာေနတတ္တုန္းပဲ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အခုထိ သူမအနားေနၿပီး ကာကြယ္ေနခ့ဲတာ သူမေလး ဘယ္ေလာက္ မဆင္မျခင္လုပ္ပါေစ သူဂ႐ုမစိုက္ဘူး
အိုးရန္ လက္ဖ်ားထိပ္ေလးန႔ဲ ေရႊေရာင္ခ်ိတ္ကို ပုတ္လိုက္ေတာ့ ေငြေရာင္ကန္႔လန္႔ကာက က်လာၿပီး သူတို႔ကို ကာထားလိုက္တယ္ အိုးရန္လဲ မိန္းမပ်ိဴေလးကို ဖက္လိုက္ကာ အိပ္စက္ေနလိုက္တယ္
အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးက ကန္႔လန္႔ကာကို ျဖတ္ကာ က်လာၿပီး အိပ္ရာေပၚက အတြဲေပၚ ျဖန္းပက္ေနပုံက ေႏြးေထြးၿပီး မနာလိုခ်င္စရာပဲ
(႐ွင္ေလးတို႔ roလို႔ ၿပီးဦးမွာလား က်ဳပ္ေလးက FA႐ွင့္)
က်င္းဝမ္အိမ္ေတာ္ျခံဝန္းအတြင္း
"ကယ္ၾကပါ"
ခ်င္ယုယြမ္ အသနားခံေတာင္းပန္ကာ ေအာ္ေနတယ္ ထထိုင္လိုက္ေတာ့ သူမႏွလုံးခုန္သံဟာ သူမၾကားႏိုင္ေလာက္တ့ဲအထိ ခုန္ေနတယ္ သူမနဖူးထက္က ေခြၽးစက္က်လာတယ္ အိမ္မက္ပဲဆိုတာ သိလိုက္ရတ့ဲအခ်ိန္မွ သက္သာရာရသြားတယ္
"သတိရၿပီလား".
အသံတစ္ခုက သူမနားက ထြက္လာၿပီး ခ်င္ယုယြမ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရိရီခ်န္းက သူမအိပ္ရာေဘးထိုင္ေနၿပီး သူမကို ခံစားခ်က္ကင္းမ့ဲစြာ ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္
"ရီခ်န္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္"
ခ်င္ယုယြမ္ ေခါင္းကိုေစာင္းကာ ရီခ်န္းတစ္ေယာက္ ဘာေၾကာင့္ သူမကို စိမ္းကားေနလဲမသိဘူး အရင္က သူမကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္တာပါ အခုက်မွ ဘာလိည့ စိမ္းကားသြားရတာလဲ
"မင္းသတိမလစ္ခင္ ဘာျဖစ္ခ့ဲလဲ မွတ္မိေသးလား"
ရိရီခ်န္း အဖက္မလုပ္စြာ ေမးလိုက္တယ္
😁😁😁😁😁
Unicode
သူတို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ထိမိတ့ဲအခါ မုရုံရွှယ်စိတ်ထဲ ဗလာကျင်းသွားတယ် ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ
သူမရဲ့ ခန္တာကိုယ်က သူ့ရဲ့ ဖျစ်ညစ်ခြင်းကို ခံနေရပြီး သူ့ရဲ့ အပူရှိန်ကို သူမရဲ့ ပါးလျတ့ဲ အကျႌကနေ တဆင့် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကို ခံစားမိနေတယ်
မုရုံရွှယ် ရှိသမျှ အားလေးန့ဲ သူ့ကို အရတွန်းနေပြီး ယ
"အိုးရန် တော်တော့"
သူ့အဖျားက မကျသေးဘူး ဒါ့အပြင် သတိလစ်နေသေးတယ် ဒါပေမ့ဲ သူတို့က ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့ပြီးနေပြီ
"အန္တရာယ်များလိုက်တာ"
မုရုံရွှယ်ခမျာ အားမရှိပါဘူးဆို ရှိသမျှ အားလေးန့ဲ သူ့လက်မောင်းကို ဖယ်ပစ်ပြန်ရင်လဲ ထပ်ပြီးတော့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားလာပြန်တယ်
မုရုံရွှယ် ပရမ်းပတာအခြေအနေမှာတင် နမ်းလာတ့ဲ သူ့အနမ်းကို ရှောင်ရှားရင်း
"အိုးရန် ဒေါသထွက်ပြီး ရိုက်မိအောင်မလုပ်န့ဲနော်"
အိုးရန် သူမလေးအော်နေတာကို လျစ်လျူရှုပြီး ပိုတိုးလို့သာ ဖက်ထားမိတယ် သူမရဲ့ အပူချိန်က သူ့အဖျားကို လျော့စေတယ် တော်တော်လေးကို သက်သာလာတာမို့ ဆက်ပြီးတင်းတင်း ဖက်ထားမိတယ်
"မုရုံရွှယ် ရွှယ်အာ "
အိုးရန် သူ့အသံသြရှရှန့ဲ ရေရွတ်နေတယ်
တိုးတိုးလေးပြောနေတာက သူသတိမလစ်သေးဘူးဆိုတာ သိနိုင်တယ်
မုရုံရွှယ် ဒေါသန့ဲ သူ့ကို စိုက်ကြည့်တယ် သူမရဲ့ အသက်ရှူသံဟာ သူ့အလေးချိန်အောက်မှာ ထွက်ပေါ်နေတယ် သူမချောင်းခြောက်ဆိုးရင်း သူ့လက်မောင်းကို မလိုက်တယ် ခပ်မိုက်မိုက်တစ်စုံတစ်ရာကို သူမထိမိခံစားမိတ့ဲအခါ သူမမ့ဲပြုံးပြုံးလိုက်တယ်
အိုးရန်ဟာ ဖျားနေတုန်းဖြစ်တယ် သူမရဲ့ ကောင်းကျိုးတွေကို အလွယ်တကူဆောင်ရွက်ပေးနိုင်သလို သူ့ရဲ့ တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းကလည်း အရမ်းကောင်းတယ် သူမ အခု သူ့ကို ရွေ့အောင်မလုပ်နိုင်ပေမ့ဲ မေ့မျောအောင်တော့ သူမလုပ်နိုင်တယ်
မုရုံအိမ်တော်မှာ အပ္စိုက္ကုထုံးဟာ မဖြစ်မနေသင်ယူရတ့ဲ သင်ခန်းစာပဲ ဖြစ်တယ် ဒါ့အပြင် သူမက အ့ဲမှာ အရမ်းတော်တ့ဲ ကျောင်းသူလည်း ဖြစ်တယ် မျက်စိမှိတ်ပြီးတော့တောင် ခန္တာကိုယ်ရဲ့ မှန်ကန်တ့ဲနေရာတွေကို ထိုးစိုက်နိုင်တယ် သူ့ရဲ့ နေရာတစ်ချို့ကို သူမထိုးစိုက်နိုင်ခ့ဲရင် သူမလုံခြုံပြီ
သို့သော်လည်း အခု သူမရဲ့ အေနအထားဟာ သူ့ရဲ့ နေရာတစ်ချို့ကို ရောက်ဖို့မလွယ်ဘူး သူမ အပြင်အားတစ်ချို့ကို လိုအပ်တယ်
မုရုံရွှယ် သူမရဲ့ ဆံထိုးကို ဆွဲထုတ်ပြီး အိုးရန်ရဲ့ မေ့ကြောကို အလျင်အမြန် ထိုးစိုက်လိုက်တယ်
ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပဲ အိုးရန်ဟာ မုရုံရွှယ်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက္ထားရာကေန လွှတ်ပေးလိုက်တော့ သူမရဲ့ လက္က သူ့တံတောင်ဆစ်န့ဲတိုက်မိပြီး ဆံထိုးဟာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကလောက်စ် ဆ်ိုပြီး လွတ်ကျသွားတယ်
မုရုံရွှယ် သူမရဲ့လက်ထဲ ဘာမှမရှိတော့ဘူး
"အိုးရန်!!"
သူကေတာ့ ဘာမှမဖြစ်တ့ဲအလား ဆက်လက်အိပ်ပျော်နေတယ်
"အိုးရန် အခုချက်ချင်း မျက်လုံးဖွင့်နော် ဟန်ဆောင်နေတာ ရပ်"
မုရုံရွှယ် သူ့ရဲ့ တောင့်တင်းပြီး ခိုင်မာလှတ့ဲ ရင်အုပ်ကျယ်ကို တတ်နိုင်သမျှ နာနာထုရင်း အော်လိုက်တယ်
အိုးရန္ကေတာ့ သူမရဲ့ ပုခုံးပေါ် အေးအေးချမ်းချမ်းမှီရင်း ဆက်လက်အိပ်ပျော်နေတယ်
မုရုံရွှယ် အကြိမ်အနည်းငယ် ဆက်ထုနေပြီးနောက် သူ့ဘက်က ဘာမှမလုပ်ပဲ ငြိမ်နေပြီး မျက်လုံးဟာလည်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပိတ်ထားတုန်းဆိုတာ တွေ့လိုက်ရတယ်
မုရုံရွှယ် ငြိမ်နေလိုက်ပြီး သူမဘာသာတွေးတောနေတယ် သူ့ဘက်က ဒါကို မရည်ရွယ်ပဲ လုပ်မိတာလည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်တာပဲ ပြီးတော့ သူက သူမကို ကာကွယ်ရင်း ဒဏ်ရာလဲရထားသေးတယ် နောက်ဆုံးတော့ သူမအနေန့ဲ သူ့ကို စိတ်ဆိုးခြင်းမရှိတော့ဘူး
(အမေလး မမလေးရယ် ရှင်တို့roတာကို ရေးလိုက်ရတာ)
အိုးရန်ရဲ့ ခေါင်းဟာ မုရုံရွှယ်လည်ပင်းထဲ နစ်ဝင်နေတ့ဲအတွက် သူ့အသက်ရှူသံကို အတိုင်းသားကြားနေရတ့ဲအပြင် သူ့ဝင်သက်ထွက်သက်က အရမ်းနွေးတ့ဲအတွက် နေရတာ သက်သောင့်သက်သာမရှိဘူး
မုရုံရွှယ် နဖူးကျုံ့လိုက်ပြီး အိုးရန်ခေါင်းကို တွန်းလိုက်တယ် ထင်မှတ်မထားစွာပဲ သူ့ခေါင်းဟာ သူမလည်ပင်းန့ဲ ပိုတိုးကပ်လာတယ် တွန်းလေ တိုးလေပဲ သူဟာလေ အရမ်းခေါင်းမာတယ်
မုရုံရွှယ် သူ့လက်မောင်းကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဆတ္ခနဲ တွန်းကာ သူမက အိပ်ရာပေါ်ကနေ ခုန်ထွက်လိုက်တယ် ရုတ်တရက် သူမနောက်ကျောက ထူးဆန်းတ့ဲအားတစ်မျိုးက ပြန်တွန်းလို့ အိုးရန်ရ့ဲ လက်မောင်းကြား ထပ်ဝင်သွားပြန်တယ်
မုရုံရွှယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး ရုန်းနေတယ် ဒါပေမ့ဲ သူ့အားက အရမ်းများနေတာကြောင့် ဘယ္လိုပဲ ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပါစေ အချည်းနှီးပဲ
မုရုံရွှယ် သူမရဲ့ အသုံးမကျတ့ဲခွန်အားကို သက်ပြင်းချလိုက်တယ် သူက အခုထိ သူမအခန်းထဲမှာပဲ ရှိနေပြီး သူမအိပ်ရာပေါ်မှာ အခန့်သားအိပ်နေတ့ဲအပြင် သူမလွတ်လပ်ခွင့်ကိုလည်း ပိတ်ပင်ထားသေးတယ် သူသတိမလစ်သေးရင်တောင် သူမအရှုံးပေးနေရတယ်
မုရုံရွှယ် အိုးရန္ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်ခမ်းတွေ အနည်းငယ်တုန်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် မုရုံရွှယ် မျက်တောင်ခပ်ကာ နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ကြည့်မိတယ် အိုးရန္က အိပ်ရာပေါ်မှာ အေးချမ်းစွာ အိပ်နေတုန်းဖြစ်တယ် သူမမ်ား စိတ်ကူးယဉ်မိသလားပဲ
"အိုးရန် အိုးရန် "
သူမငြင်သာစွာ ခေါ်လိုက်တယ် အိုးရန္ကေတာ့ လျစ်လျူရှုထားတယ်
"အိုးရန် ရှင် တကယ္ဖ်ားသလား ဟန်ဆောင်နေလား ကျွန်မဂရုမစိုက်ဘူး ရှင့်ကိုယ်ရှင်တော့ ဂရုစိုက်သင့်တယ် ကျွန်မကို ထပ်ပြီး ဂရုမစိုက်ရင် ရှင့်လက်ထဲက ရုန်းထွက်လိုက်မှာနော် ကျွန်မပြောတာ ကြားလား"
အိုးရန္ကေတာ့ ဆက်လက် လျစ်လျူရှုထားတယ်
မုရုံရွှယ် သရော်ပြုံးပြုံးကာ လွတ်မြောက်အောင် ခက်ခက်ခဲခဲ မကြိုးစားခင်အထိ အိပ်ရာပေါ်မှာ တွန့်တွန့်ဆုတ်ဆုတ် လဲှလိုက်ရတယ်
အိုးရန္ကေတာ့ လဲလျောင်းနေတုန်းပဲ ခုဏက သူမကို တွန့်တိုနေတာ သူမဟုတ်တ့ဲအတိုင်း
ထပ်လုပ်ရင်တော့ သူမအနေန့ဲ သူ့ကို သင်ခန်းစာပေးရမှာပဲ
မုရုံရွှယ် အားအင်ကုန်ခမ်းသွားသလို ခံစားရလိုက်ပြီး မ်က္လုံးကို မွိတ္လိုက္ကာ အိမ်မက်ကမ်ဘာထဲ အလည်ဝင်ရောက်သွားပါတော့တယ်
အ့နောက် အိုးရန်မျက်လုံးတွေ ဖြည်းညင်းစွာ ပွင့်လာပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်ပျော်နေတ့ဲ မိန်းမပျိုလေးကို ပြုံးကြည့်လိုက်တယ် သူ့မျက်လုံးအစုံဟာလည်း အားရကျေနပ်ခြင်းန့ဲအတူ လင်းလက်လာတယ်
ဆယ်နှစ်ကြာခ့ဲပြီ သူမဘာမှမပြောင်းလဲဘူး အရင်အတိုင်း ဖျားနာနေတတ်တုန်းပဲ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အခုထိ သူမအနားနေပြီး ကာကွယ်နေခ့ဲတာ သူမေလး ဘယ်လောက် မဆင်မခြင်လုပ်ပါစေ သူဂရုမစိုက်ဘူး
အိုးရန် လက်ဖျားထိပ်လေးန့ဲ ရွှေရောင်ချိတ်ကို ပုတ်လိုက်တော့ ငွေရောင်ကန့်လန့်ကာက ကျလာပြီး သူတို့ကို ကာထားလိုက်တယ် အိုးရန်လဲ မိန်းမပျိူလေးကို ဖက္လိုက္ကာ အိပ်စက်နေလိုက်တယ်
အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေးက ကန့်လန့်ကာကို ဖြတ်ကာ ကျလာပြီး အိပ်ရာပေါ်က အတွဲပေါ် ဖြန်းပက်နေပုံက နွေးထွေးပြီး မနာလိုချင်စရာပဲ
(ရှင်လေးတို့ roလို့ ပြီးဦးမှာလား ကျုပ်လေးက FAရှင့်)
ကျင်းဝမ်အိမ်တော်ခြံဝန်းအတွင်း
"ကယ်ကြပါ"
ချင်ယုယွမ် အသနားခံတောင်းပန်ကာ အော်နေတယ် ထထိုင်လိုက်တော့ သူမနှလုံးခုန်သံဟာ သူမကြားနိုင်လောက်တ့ဲအထိ ခုန်နေတယ် သူမနဖူးထက္က ချွေးစက်ကျလာတယ် အိမ်မက်ပဲဆိုတာ သိလိုက်ရတ့ဲအချိန်မှ သက်သာရာရသွားတယ်
"သတိရပြီလား".
အသံတစ္ခုက သူမနားက ထွက်လာပြီး ချင်ယုယွမ်ကြည့်လိုက်တော့ ရိရီချန်းက သူမအိပ်ရာဘေးထိုင်နေပြီး သူမကို ခံစားချက်ကင်းမ့ဲစွာ ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်
"ရီချန်း ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်"
ချင်ယုယွမ် ခေါင်းကိုစောင်းကာ ရီချန်းတစ်ယောက် ဘာကြောင့် သူမကို စိမ်းကားနေလဲမသိဘူး အရင်က သူမကို အရမ်းဂရုစိုက်တာပါ အခုက်မွ ဘာလိည့ စိမ်းကားသွားရတာလဲ
"မင်းသတိမလစ်ခင် ဘာဖြစ်ခ့ဲလဲ မှတ်မိသေးလား"
ရိရီချန်း အဖက်မလုပ်စွာ မေးလိုက်တယ်
😁😁😁😁😁😁
မု႐ုံရႊယ္တို႔အတြဲက အ႐ိုတလိုင္းမို႔ သြင္အားငယ္ၿပီး ၾကာသြားတာ တကယ္ဆို အဂၤါ ကတည္းက တင္ေပးရမွာ😁😁