မ​ေကာင္​းဆိုး၀ါးမင္​းသားန႔ဲသူ႔ရ႕ဲအဖိုးတန္​ဇနီး

24

၂၄။ ​ေရခဲဆိပ္​

"အစ္​ကိုႀကီးက ​ေလာင္​းကစားပြဲသြားၿပီး ​ေခြးခ်င္​းယွဥ္​တိုက္​ဖို႔အတြက္​ ပိုက္​ဆံလိုခ်င္​တယ္​​ေပါ့​ေလ...?" မုရံုရြယ္​အသံကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့​ေလး​ေျပာၿပီး ၾကည္​့​ေနလိုက္​တယ္​။

"ဟုတ္​တာ​ေပါ့!" မုရံုရယ္​​ေခါင္​းညိတ္​ၿပီး တုန္​႔ဆိုင္​းျခင္​းမ႐ွိဝန္​ခံလိုက္​သည္​။ ဒီရက္​အ​ေတာအတြင္​းမွာ သူ႔လက္​ထဲမွာပိုက္​ဆံမ႐ွိ​ေသာ​ေၾကာင္​့ အိမ္​မွာပဲပ်င္​းရိၿငီး​ေငြ႔စြာ​ေန​ေနရတယ္​။ အခုဆိုပ်င္​းလြန္​းလို႔ ​ေန​မ​ေကာင္​း​ေတာင္​ျဖစ္​​ေတာ့မယ္​..။

မုရံုရြယ္​ ျပင္​းထန္​စြာစူးစိုက္​ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ေျပာလ္​ုိက္​တယ္​... "အစ္​ကိုႀကီးပိုက္​ဆံမရဘူး​ေတာ့မဟုတ္​ပါဘူး...ဘယ္​လိုပဲျဖစ္​ျဖစ္​ ဒီ​ေလာကႀကီးမွာ အလကားရတဲ့စားစရာဆိုတာမ႐ွိဘူး... ညီမ​ေလးဒီပိုက္​ဆံ​ေတြကို အလကား​ေတာ့မ​ေပးႏိုင္​ဘူး... အဲ့ဒီ့အတြက္​ အ​ေပး​အယူ႐ွိတယ္​..!"

ဒီ​ေရာင္​့ရဲတင္​းတိမ္​တတ္​လြန္​းတဲ့ ​ေတာသား​ေလးက​ေတာ့...။ သူသိတာဆိုလို႔ ​ေခြးၿပိဳင္​ပြဲအ​ေၾကာင္​းပဲ႐ွိတယ္​။ သူမမွာ ပိုက္​ဆံ​ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိ​ေနရင္​​ေတာင္​ အဲ့ပိုက္​ဆံ​ေတြကို လြယ္​လင္​့တကူမ​ေပးႏိုင္​ဘူး။

"ညီမ​ေလးက ဘာနဲ႔အ​ေပးအယူလုပ္​ခ်င္​တာလဲ..?" မုရံုရယ္​ ျပံဳးျပံဳး​ေလး​ေမးလိုက္​တယ္​။ ​ေတာင္​းဆိုတဲ့အရာက အရမ္​းႀကီးဆိုးဆိုးဝါးဝါးမဟုတ္​သ​ေရြ႔ သူလက္​ခံ​ေပးႏိုင္​တယ္​။

မုရံုရြယ္​ စားပြဲ​ေပၚကစာအုပ္​တစ္​အုပ္​ကို​ေကာက္​ယူလိုက္​ၿပီး သူ႔ကို​ပစ္​​ေပးလိုက္​တယ္​။ "စာအုပ္​ထဲမွာပါတဲ့ အ​ေၾကာင္​းအရာ​ေတြအားလံုးကို မွတ္​မိ​ေအာင္​လုပ္​ထားလိုက္​... ဒါဆိုအစ္​ကိုႀကီးကို ​ေငြစတစ္​​ေသာင္​း​ေပးမယ္​.." သူမပ်င္​းရိ​ေနတုန္​းက ဒီစာအုပ္​ကို​ေတြ႔သြားခဲ့ၿပီး ႏွစ္​မ်က္​ႏွာ​ေလာက္​ လွန္​​ေလွာၾကည္​့ခဲ့တယ္​။ ဒါကမုရံုရယ္​နဲ႔ဆို အဆင္​​ေျပမွာ...။

မုရံုရယ္​ စာအုပ္​ကိုလွမ္​းဖမ္​းၿပီး ငံု႔ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ "အဆိုအမိန္​႔မ်ား(ကြန္​ျဖဴး႐ွပ္​၏)"ဆိုတဲ့ စကားလံုးႀကီးႏွစ္​လံုးကို စာအုပ္​အဖံုးမွာ ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။ သူစာအုပ္​အဖံုးကိုလွန္​လိုက္​​ၿပီး​ေနာက္​မွာ ႐ႈပ္​​ေထြးနက္​နဲလွတဲ့အ​ေၾကာင္​းအရာ​ေတြျပည္​့ႏွက္​​ေနတဲ့ စာမ်က္​ႏွာကို​ေတြ႔လိုက္​တယ္​။ တျဖည္​းျဖည္​းနဲ႔​ေတာင္​ သူ႔​ေခါင္​းႀကီးႀကီးလာသလိုခံစားရတယ္​။ သူ႔ရဲ႕ယံုၾကည္​မႈအျပည္​့နဲ႔ ​ေခ်ာ​ေမာခန္​႔ညားတဲ့မ်က္​ႏွာ​ေလးက သံပရာသီးကိုက္​လိုက္​လို႔ ခ်ဥ္​​ေနသလိုမ်ိဳးျဖစ္​​ေနတယ္​။ "ညီမ​ေလး.. ဒီစာရြက္​​ေပၚမွာ႐ွိ​ေနတဲ့စာလံုး​ေတြက ကိုႀကီးအတြက္​​ေတာ့ တစ္​ပံုစံတည္​းတူညီတဲ့ယင္​​ေကာင္​​ေတြကို အတန္​းလိုက္​ႀကီးစီထားသလိုပဲ။ သူတို႔ကလည္​း ကိုႀကီးကိုမသိသလို ကိုႀကီးကလည္​းသူတို႔ကို သတိ​ေတာင္​ထားမိတာမဟုတ္​ဘူး။ ကိုႀကီးကို ခက္​ခဲ​ေအာက္​ဆက္​ၿပီး လုပ္​မ​ေနပါနဲ႔​ေတာ့​ေနာ္​... ဟုတ္​ၿပီလား?"