မ​ေကာင္​းဆိုး၀ါးမင္​းသားန႔ဲသူ႔ရ႕ဲအဖိုးတန္​ဇနီး

29

၂၉။ အခ်စ္ျပိဳင္ဘက္ေတြ ၾကားက တိုက္ပြဲ

   ခရမ္းေရာင္ပုံရိပ္ေလးက ေမွာင္မဲေနတဲ့ ညအလယ္မွာ ေပါ့ပါးစြာ ကမ္းေဘးနားကို တင့္တယ္စြာ ဆင္းလာတယ္ ျမင့္မားေသာ   အရပ္အေမာင္းနဲ႔ လွပျပီး ေယာက္်ားပီသတဲ့မ်က္နွာ ထိုသူက ဘယ္သူမွ မဟုတ္ဘူး ခ်င္းအိမ္ေရွ႕စံ ရိရီခ်န္းပဲ ေရပူစမ္းထဲက အိုရန္ေရွာက္ခ်န္ နဲ႔ မုရုံ႐ြယ္ တို့ကိုနီ၀င္း၀င္းေတာက္ေနတဲ့
မ်က္လံုးတစ္စံုနဲ႔ စိုက္ျကည့္ေနတယ္
သူက သူတို့ကို မီးေလာင္ျပီး ဆံုးသြားဖို႔ အလိုရွိတယ္။

       အိုရန္ေရွာက္ခ်န္က  သတိ၀င္လာျပီး ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ေနရာေ႐ြ့ေျပာင္းလိုက္တယ္ သူကစိုစြတ္ေနတဲ့ ၀တ္ရုံရွည္ကို
ေရထဲကေန လုယူလိုက္ျပီး မုရံုရြယ္ရဲ႕ နူးညံ့ေခ်ာေမြ့ေနတဲ့  ခႏၡာကိုယ္ေပၚ တင္လိုက္ရင္း ျမင္သာေနတဲ့ အသားအေရေပၚကို ဖံုးေပးလိုက္တယ္။ သူက ယဥ္ေက်းစြာ မေျပာဘဲ
"ခ်င္အိမ္ေရွ့မင္းသား၊သည္ေနရာက မင္းကိုမျကိုဆိုတ့ဲအတြက္ အခုခ်က္ခ်င္း ထြက္မသြား!"

"မင္းအသက္မရႈခ်င္ေတာ့ဘူးလား ေတာ္၀င္မင္းသား အိုရန္ေရွာက္ခ်န္၊ ငါ အိမ္ေရွစံက ငါေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူကို ေတြ႔ေနရျပီး ဒီအတိုင္း ထြက္သြား သင့္တယ္ေပါ့" ရီရိီခ်န္းက အိုရန္ေရွာက္ခ်န္လို သိုင္းပညာ ကြ်မ္းက်င္မႈမွာ ပါရမ္ီရွိျပီး အေတြ႔အၾကဳံရွိတယ္လို ယုံၾကည္တယ္ ထို႔အျပင္ ဒါက သူ႔နန္းေတာ္နဲ႔ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ေနရာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာ အိုရန္ေရွာက္ခ်န္နဲ႔ သေဘာထား ကြဲလြဲေနတာက မေလ်ာကန္ဘူး ျပီေတာ့ စိတ္အေနာက္ယွက္လဲ မေပးသင့္ဘူး သူ ဒီကို တစ္ေယာက္ေယာက္ေၾကာင့္ ေရာက္လာတာ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ထိုလူက သူေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူမလိုပဲ "မုရုံရြယ္ ဒီကိုလာခဲ့!"

     သူမ အဆိပ္ရဲ႕ တိုက္ခိုက္ျခင္း ခံရတာက သူနဲ႔ဆိုင္တယ္ သူက ဒီညရဲ႕ ေနာက္ညမွာမွ သူမဆီကို မီးေတာက္ပဒုမၼာအေစ့ေတြ ပို႔ေပးခ်င္ခဲ့လို႔ပဲ ဒါေပမဲ့ သူအံ့ဩတာက သူမ အိုရန္ေရွာက္ခ်န္နဲ႔အတူ ေရပူစမ္းထဲ ပူးကပ္ျပီး ရင္းရင္းနွီးနွီးနဲ႔ကို ေႏြးေထြးမႈျဖင့္ စိမ္ခံေနေသးတယ္ ဒါက အလြန္ကို မနွစ္ျမဳိ့စရာေကာင္းတယ္