မ​ေကာင္​းဆိုး၀ါးမင္​းသားန႔ဲသူ႔ရ႕ဲအဖိုးတန္​ဇနီး

145: နဂါးေလွၿပိဳင္ပြဲ ၄

အိုးရန္ေ႐ွာင္ခ်န္ အနားေရာက္လာေတာ့မ့ဲအခါ မု႐ုံရႊယ္ အျမန္ျပန္လွည့္ကာ ေလွဆီကို ဘယ္သူမွသတိမထားမိခင္ ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ဒါေပမ့ဲ သူမတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္သည္ႏွင့္ တစုံတေယာက္ရဲ႕ လက္ေမာင္းန႔ဲ တိုက္မိသြားသည္။ သူမႏွာေခါင္း နာသြားကာ မ်က္ရည္က ခ်က္ခ်င္းထြက္လာလုနီးပါးပင္။ သူမ ခ်က္ခ်င္း​ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ကာ အကြာအေဝးတစ္ခုထားလိုက္ၿပီး လ်င္ျမန္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ''

"မု႐ုံရႊယ္! "
ရင္းႏွီးတ့ဲ အသံက ထြက္လာတ့ဲအခါ သူမ ေၾကာင္အသြားသည္။ သူမေခါင္းေမာ့လိုက္တ့ဲအခါ မေကာင္းဆိုးဝါးဆန္ဆန္ ေခ်ာေမာတ့ဲ မ်က္ႏွာကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမ မ်က္ႏွာ မဲေမွာင္သြားကာ
"မုလ်ိဳဖုန္း ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္န႔ဲ ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ''

"ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္န႔ဲ? ငါက ေလွထက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ မင္းကမွ၊ ဘာလို႔ မင္း အိုးရန္ေနာက္ကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္န႔ဲ လိုက္ေနတာလဲ''
မုလ်ိဳဖုန္း သူမကို အျပံဳးတုေလး ျပံဳးကာ ၾကည့္လိုက္သည္။

"႐ွင့္ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး''
မု႐ုံရႊယ္ ေဒါသထြက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါန့ဲ ​ေနပါဦး ႐ွင့္ေလွမွာ ေနၿပီး နဂါးေလွၿပိဳင္ပြဲကို ၾကည့္ေနရမ့ဲအစား ဘာလို႔ ဒီမွာ ႐ွိေနတာလဲ''

"ငါ့ေလွက ျမင္ကြင္းက ဒီမွာေလာက္မေကာင္းဘူး ဒါေၾကာင့္ ဒီကို လာတာ''
မုလ်ိဳဖုန္း သာမန္ပဲ ေျပာလိုက္ကာ ေခါက္ယပ္ေတာင္ကို ျဖန္႔ကာ ခတ္လ်က္ မေကာင္းဆိုးဝါးဆန္ဆန္ ေခ်ာေမာေသာမ်က္ႏွာမွာ ႐ိုက္သတ္ခ်င္စရာေကာင္းတ့ဲ အျပံဳးကို ဆင္ျမန္းထားသည္။

မု႐ုံရႊယ္ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါဆို ႐ွင့္ဘာသာ႐ွင္ ဒီမွာ နဂါးေလွၿပိဳင္ပြဲၾကည့္ေနခ့ဲ ကြၽန္မ ျပန္သြားလိုက္ဦးမယ္''
မု႐ုံရႊယ္ ေျပာရင္း မုလ်ိဳဖုန္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ေနာက္က သက္ျပင္း႐ွည္ခ်သံ ထြက္ေပၚလာၿပီး
"ဒါေပမ့ဲ ငါေတာ့ အ့ဲလိုမထင္ဘူး''

"ဘာအဓိပၸါယ္လဲ ''
မု႐ုံရႊယ္ ရပ္ကာ သူ႔ဘက္ ျပန္လွည့္ၾကည့္လ်က္ စိတ္ရႈပ္စြာ ေမးလိုက္သည္။