မ​ေကာင္​းဆိုး၀ါးမင္​းသားန႔ဲသူ႔ရ႕ဲအဖိုးတန္​ဇနီး

၂၁

၂၁။ ဝူအန္​းMarquisအိမ​္​​ေတာ္​ကို ျပႆနာ႐ွာ

တုသခင္​မႀကီးနဲ႔ မုရံု​ေရာ့.. အဲ့ဒိ့သားအမိႏွစ္​​ေယာက္​လံုးက ခ်မ္​းသာႂကြယ္​ဝ​ေနၾကတာ​ေတာင္​မွ သူမနဲ႔သူမအကိုရဲ႕အ​ေမြ​ေတြကို မသမာတဲ့နည္​း​ေတြနဲ႔ ခိုးယူ​ေနတုန္​းပဲ။ ဘယ္​​ေလာက္​​ေတာင္​ ​ေလာဘႀကီးၿပီးအလိုဆႏၵ​ေတြႀကီးမားတဲ့ သူ​ေတြလဲ။ သူတို႔ၾကားမွာ႐ွိတဲ့ ​အနည္​းငယ္​မွ်​ေသာ​ေဆြမ်ိဳးဆိုတဲ့ဆက္​ဆံ​ေရးကလည္​း ဒီသားအမိႏွစ္​​ေယာက္​​ေၾကာင္​့ လံုးဝပ်က္​စီးသြားခဲ့ၿပီ။ သူမ​အ​ေမရဲ႕ပစၥည္​း​ေရာင္​းဆိုင္​မွာ႐ွိတဲ့ အရာ​ေတြကို ဘယ္​သူ႔ကိုမဆို​ေပးႏိုင္​တယ္​... ဒါ​ေပမယ္​့ ဝူအန္​းMarquisအိမ္​​ေတာ္​ မပါဘူး။

"အာ.."တာဝန္​ခံ​ေတြ တစ္​​ေယာက္​ကိုတစ္​​ေယာက္​ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး မ်က္​ႏွာ​ေတြက​ေတာ့ ခါးသီးမႈအသြင္​​ေဆာင္​​ေနတယ္​။ "သခင္​မ​ေလးကို တင္​ျပပါမယ္​... ကြၽန္​​ေတာ္​မ်ိဳးတို႔ ဝူအန္​းအိမ္​​ေတာ္​ကို လတိုင္​းလူလႊတ္​ၿပီး ပိုက္​ဆံ​ေပးဖို႔​ေျပာပါတယ္​.. ဒါ​ေပမယ္​့ သူတို႔က အခ်ိန္​ဆြဲၿပီး ဘယ္​တုန္​းကမွပိုက္​ဆံမ​ေပးပါဘူး..."

"ဟုတ္​ပါတယ္​ သခင္​မ​ေလး... ဝူအန္​းအိမ္​​ေတာ္​ကလူ​ေတြက သိပ္​ကိုကလိန္​ကက်စ္​က်ပါတယ္​... ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လူ​ေတြဘယ္​လို​ေျပာ​ေျပာ သူတို႔ကတစ္​ခြန္​းပဲျပန္​​ေျပာပါတယ္​... ငါတို႔​ေနာက္​လ​ေပးမယ္​...ဆိုတာပါပဲ"

"အဲ့လိုနဲ႔ ​ေနာက္​လပိုက္​ဆ​ံသြား​ေတာင္​း​ေတာ့လည္​း သူတို႔က​ေနာက္​လ​ေပးမယ္​လို႔ဆက္​​ေျပာပါတယ္​... အဲ့လိုနည္​းနဲ႔ သူတို႔​ေပးရမွာ​ေတြကို ​ေရြ႕ဆိုင္​းခဲ့တာလြန္​ခဲ့တဲ့ ဆယ္​ႏွစ္​​ေက်ာ္​က​ေန အခုထိပါပဲ..."

တာဝန္​ခံက က်ယ္​​ေလာင္​စြာ​ေျပာၾကားလိုက္​တယ္​။ မုရံုရြယ္​ႏႈတ္​ခမ္​း​ဖ်ားက တြန္​႔ခ်ိဳးၿပီး သ​ေရာ္​ျပံဳးျပံဳးလိုက္​တယ္​။ တုသခင္​မႀကီးနဲ႔ မုရံု​ေရာ့က ခ်န္​းအ​ေမြဆိုင္​က ပစၥည္​း​ေတြအားလံုးကို တိတ္​တဆိတ္​​ေရႊ႕ဖို႔ျပင္​​ေနၾကတယ္​လား...? ​ေလာဘႀကီးလိုက္​တာ​ေနာ္​... သူတို႔​ေတြက တကယ္​ကို ခိုးဝွက္​ျခင္​းအႏုပညာမွာတစ္​ဖက္​ကမ္​းခတ္​ ကြၽမ္​းက်င္​တာပဲ...။

အခု သူမကဆိုင္​ရဲ႕ စီမံခန္​႔ခြဲ​ေရးကို တာဝန္​ယူ​ေနၿပီဆို​ေတာ့ ဒီသားအမိႏွစ္​ေ​ယာက္​ရဲ႕အႂကံအစည္​​ေတြကို ရပ္​တံ့​ေပးသင္​့ၿပီ။ "ကြၽန္​မနည္​းလမ္​းတစ္​ခုစဥ္​းစားမိတယ္​... တကယ္​လို႔႐ွင္​တို႔သာ ကြၽန္​မသင္​​ေပးသလိုလုပ္​မယ္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​မကတိ​ေပးတယ္​... အဲ့ဝူအန္​းအိမ္​​ေတာ္​က တရ္ိုတ​ေသနဲ႔ကို ​ေပးစရာ႐ွိတဲ့ပိုက္​ဆံ​ေတြ​ေပး​လာ​ေစရမယ္​..."

"တကယ္​လား...?" တာဝန္​ခံရဲ႕မ်က္​လံုး​ေတြ တလက္​လက္​ထသြားၿပီး မုရံုရြယ္​ကို သ​ေဘာတူတဲ့အၾကည္​့​ေတြနဲ႔ၾကည္​့​ေနတယ္​။ "ဘယ္​လိုနည္​းလမ္​းပါလဲ..?"

ၿမိဳ႕​ေတာ္​ရဲ႕လမ္​း​ေတြဟာ အလုပ္​႐ႈပ္​ၿပီးလူထူထပ္​တယ္​။ ​ေႏြဦး​ေလညႇင္​းနဲ႔အတူ​ေရာယွက္​ၿပီးပါလာတဲ့ ရာ​ေပါင္​းမ်ားစြာ​ေသာ ပန္​းပြင္​့​ေလး​ေတြရဲ႕ရနံ႔​ေတြက လူ​ေတြကိုစိတ္​​ေပ်ာ္​​ေစတယ္​။ ​ေဖ်ာ့​ေတာ့တဲ့​ေန​ေရာင္​​ေလးကလည္​ လူအ​ေပါင္​းကို​ေႏြး​ေထြးစြာ ျဖာက်​ေပး​ေနတယ္​။

ခမ္​းနားတဲ့ျမင္​းရထားလံုးဟာ အသာအယာခရီးႏွင္​​ေနၿပီး ဝူခ်င္​းအိမ္​​ေတာ္​​ေ႐ွ႕မွာ တျဖည္​းျဖည္​းရပ္​သြားတယ္​။ လိုက္​ကာပြင္​့သြားၿပီး​ေနာက္​ ပန္​း​ေရာင္​မိန္​းမပ်ိဳ​ေလးတစ္​​ေယာက္​ထြက္​လာတယ္​။ သူမမ်က္​ႏွာက ပန္​း​ေတြပြင္​့ဖူး​ေနသလို​ေတာက္​ပ​ေနၿပီး ဆံပင္​​ေလး​ေတြကလည္​း အနက္​​ေရာင္​တိမ္​တိုက္​​ေတြလိုပဲ။ သူမမ်က္​ခံုး​ေတြက ​ေႏြဦး​ေတာင္​တန္​း​ေတြနဲ႔တူၿပီး မ်က္​ဝန္​း​ေလး​ေတြက ​ေဆာင္​းဦး​ေရျပင္​နဲ႔အလားတူတယ္​။ အဲ့တာက ဝူအန္​းပဏာမဇနီးရဲ႕ အႀကီးဆံုးသမီး စုန္​႔ခ်င္​းယန္​ပဲ။

​ေျခလွမ္​းတစ္​လွမ္​းခ်င္​းစီလွမ္​းၿပီး ရထားလံုး​ေပၚကဆင္​းလာတယ္​။ စုန္​႔ခ်င္​းယန္​က သူမရဲ႕အ​ေစခံလက္​​ေမာင္​းကို ကိုင္​ၿပီး အိမ္​​ေတာ္​ထဲကို​ေနာက္​ကလိုက္​ဝင္​သြားတယ္​။ သူမမ်က္​လံုး​ေတြက ဝက္​သစ္​ခ်​ေသတၱာကိုၾကည္​့လိုက္​ၿပီး ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြကို ဆ​ြဲမက္​ဖြယ္​ျပံဳးလိုက္​တယ္​.... ရတနာဆိုင္​က ရတနာအသစ္​က သူမနဲ႔အရမ္​းလိုက္​ဖက္​မႈ႐ွိတယ္​။ ဒါ​ေၾကာင္​့ သူမကတံုဆိုင္​းျခင္​းမ႐ွိလာယူတာ။

အႀကီးဆံုးအ​ေဒၚ(ခ်န္​း)ရဲ႕ အ​ေမြဆိုင္​က ဒါ​ေတြ​ေကာင္​းတာ... သူမဘာျမင္​ျမင္​ သူမယူႏိုင္​တယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ စာရင္​းထဲမွာပဲမွတ္​ထားၿပီး ​ေပးစရာမလိုဘူး။

"သခင္​မ​ေလး..!" အ​ေစာင္​့က တ​ေလးတစား သူမကို အ႐ိုအ​ေသ​ေပးလိုက္​တယ္​။

စုန္​႔ခ်င္​းယန္​ အသိအမွတ္​ျပဳ​ေၾကာင္​းအသံျပဳၿပီး ​ေၾကာ့​ေၾကာ့​ေမာ့​ေမာ့​ေလး ပင္​မတံခါးဆီကို ​ေလွ်ာက္​သြားတယ္​။ သူမပင္​မခန္းမ​က​ို ဝင္​မလို႔ပဲ႐ွိ​ေသးတယ္​.. သူမ​အ​ေနာက္​က​ေန ​ေယာက်ာ္​းတစ္​​ေယာက္​အသံထြက္​လာတယ္​။ "ကြၽန္​​ေတာ္​မ်ိဳးက က်ဴယြိတရားရံုးကအလုပ္​သမားပါ.. တာဝန္​ခံရဲ႕ ဝူအန္​းMarquisအိမ္​​ေတာ္​ရဲ႕စာရင္​း​ေတြကို ႐ွင္​းရမယ္​ဆိုတဲ့ အမိန္​႔​အရပါ... သတင္​းပို႔ခြင္​့ျပဳပါ..."

စုန္​႔ခ်င္​းယန္​ရဲ႕ လွပတဲ့မ်က္​ခံုး​ေတြအနည္​းငယ္​ တြန္​႔ခ်ိဳးသြားတယ္​။ သူမထိုသူ႔ဘက္​ကိုလွည္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ မီးခိုး​​ေရာင္​အၾကမ္​းထည္​ဝတ္​ရံုကိုဝတ္​ထားၿပီး သာမန္​အရပ္​နဲ႔ ရြက္​ၾကမ္​း​ေရက်ိဳအသြင္​အျပင္​... လူအုပ္​ၾကားထဲမွာရပ္​​ေနရင္​ ဘယ္​လိုမွသတိမထားမိႏိုင္​တဲ့ပံုစံ...။

"က်ဴယြိတရားရံုးနဲ႔ ​ေဖာက္​သည္​​ေတြရဲ႕ ​ေငြစာရင္​း​ေတြက တစ္​လတစ္​ခါရွင္း​ေ​နၾကမွတ္​လား..? ခုဟာက လအစလည္​းမဟုတ္​သလို လကုန္​လည္​းမဟုတ္​​ေသးပါဘူး... ဘာ​ေတြစာရင္​း႐ွင္​း​ေနတာလဲ..?" သူမက ရတနာအသစ္​ကိုက်ဴယြိက​ေနလာယူရံုပဲ​ေလ။ ခု​ေတာ့ဒီက်ဴယြိတရားရံုးကအလုပ္​သမားက ဝူအန္​းတရားရံုးကိုလာၿပီး ​ေငြစာရင္​း​ေတြလာ႐ွင္​း​ေနတယ္​။ သူတို႔ပိုက္​ဆံ​ေနာက္​လိုက္​​ေနၾကတာလာ...? စိတ္​႐ႈပ္​ဖို႔​ေကာင္​းလိုက္​တာ!!!

အလုပ္​သမားက အသံၾကားၿပီး​ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ စုန္​႔က်င္​းယန္​ကို​ေတြ႔သြားတယ္​။ သူမကမၾကာခဏလာတဲ့ဧည္​့သည္ ဝူအန္​းအိမ​္​​ေတာ္​ကသခင္​မ​ေလးဆိုတာ သတိထားမိသြားတယ္​။ သူကျပံဳးျပီး​ေျပာလို္က္​တယ္​... "သခင္​မ​ေလး.. ကြၽန္​​ေတာ္​မ်ိဳးက ၿပီးခဲ့တဲ့လက စာရင္​း​ေတြကို႐ွင္​းဖို႔လာတာမဟုတ္​ပါဘူး... ဟိုးအရင္​ကတည္​းကစာရင္​း​ေတြအတြက္​ပါ... အဲ့တာ​ေတြက္ို တကယ္​ဆိုအရင္​လတည္​းက​ေပး​ေခ်ၿပီးသင္​့ၿပီ..."

"​ေကာင္​းၿပီ..​ေကာင္​းၿပီ!" စုန္​႔ခ်င္​းယန္​ သူ​ေျပာလို႔မၿပီး​ေသးခင္​ စိတ္​မ႐ွည္​စြာျဖတ္​ေ​ျပာလိုက္​တယ္​။ "အိမ္​​ေတာ္​မွာကခုတစ္​​ေလာအရမ္​းအလုပ္​မ​်ား​ေနတယ္​... စာရင္​း​ေတြ႐ွင္​းလင္​းဖို႔အခ်ိန္​မ႐ွိဘူး... လကုန္​သြားရင္​ ထပ္​လာခဲ့.. ႐ွင္​းရမယ္​့စာရင္​း​ေတြအားလံုးကို အစဥ္​အတိုင္​းယူလာၿပီး ငါတို႔အဲ့တာကို အတူ႐ွင္​းမယ္​..."

အလုပ္​သမား​ေလးရဲ႕ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြမသာ​ေကြးၫႊတ္​သြားၿပီး အထင္​​ေသးတဲ့အရိပ္​​အ​ေရာင္​​ေတြဖ်တ္​ခနဲ မ်က္​လံုးထဲ​ေပၚလာတယ္​။ လာျပန္​ၿပီ ဒီဝတ္​​​ေက်တမ္​း​ေက်စကားလံုး​ေတြ...။ ဒီစကား​ေတြကို နားဖာ​ေခ်း​ေတြတက္​​ေလာက္​​ေအာင္​ ၾကားၿပီးၿပီ။ ကံ​ေကာင္​းခ်င္​​ေတာ့ က်ဴယြိတရားရံုးက အခုသခင္​မ​ေလးမုရံုရြယ္​လက္​​ေအာက္​​ေရာက္​​ေနၿပီ။ သူအခုဒီစိတ္​ပ်က္​စရာအမ်ိဳးသမီး​ကို စိတ္​အ​ေႏွာင္​့အယွက္​​ေပးမိမွာကို ​ေနာက္​ထပ္​စိတ္​ပူစရာမလို​ေတာ့ဘူး။

"စုန္​႔သခင္​မ​​ေလး.. ဒီအခ်ိန္​ကလာဖို႔​ေကာင္​းတဲ့အခ်ိန္​မဟုတ္​ဘူးဆိုတာ ကြၽန္​​ေတာ္​သိပါတယ္​... ဒါ​ေပမယ္​့တာဝန္​ခံက အကယ္​၍ကြၽန္​​ေတာ္​​ေငြစာရင္​းကို ဒီတစ္​ႀကိမ္​မွာမွမ႐ွင္​းႏိုင္​ရင္​ သူကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုအလုပ္​ထုတ္​​ေတာ့မယ္​... ကြၽန္​​ေတာ္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုမွီခို​ေနတဲ့သက္​ႀကီးရြယ္​အို​ေတြနဲ႔ က​ေလး​ေတြ႐ွိပါတယ္​... ဒီအလုပ္​ျပဳတ္​လို႔မျဖစ္​ပါဘူး... ​ေက်းဇူးျပဳၿပီး စုန္​႔သခင္​မ​ေလး ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို သနား​ေသာအားျဖင္​့ ​ေငြစာရင္​းကို​ေခ်​ေပးပါ..."

ဝန္​ထမ္​းက ငိုယိုၿပီး ​ေျပာ​ေနပံုကအလြန္​အမင္​းႀကီးကို သနားဖြယ္​ရာ​ေကာင္​း​ေနတယ္​။ ဒီလိုပြက္​​ေလာ႐ိုက္​​ေနတာက ျဖတ္​သြားျဖတ္​လာ​ေတြကို စိတ္​ဝင္​စားသြား​ေစၿပီး လူစုလူ​ေဝးႀကီးျဖစ္​သြား​ေစတယ္​... "ဘာ​ေတြျဖစ္​​ေနတာလဲ..."

"ငါလည္​းမသိဘူး... ၾကည္​့ရတာ သူက​ေပးစရာ႐ွိတာ​ေတြ​ေတာင္​း​ေနပံုပဲ..."

"တကယ္​လို႔ သူက​ေငြ​ေခ်​ေစခ်င္​​ေနရင္​ ​ေငြ​ေခ်​ေပးလိုက္​​ေပါ့... ဘာလို႔ သူ႔ကိုသနား​စရာ​ေကာင္​း​ေလာက္​​ေအာင္​ ဆူပူ​ေနရတာလဲ..."

"ဘယ္​သူက သူမကိုဝူအန္​းအိမ္​​ေတာ္​ကို အ​ေဖလိုသ​ေဘာထာ​း​ေစခ်င္​​ေနတာလဲ.. သူမရဲ႕အဆင့္အတန္း​​က အလြန္​ျမင္​့ျမတ္​တယ္​... ဒီလိုဘာမဟုတ္​တဲ့ ဆိုင္​ဝန္​ထမ္​းတစ္​​ေယာက္​ကို ဆူပူမိရံုနဲ႔ သူမကို ဘယ္​သူကအျပစ္​တင္​ႏိုင္​မွာလဲ..."

တီးတိုး​ေျပာဆိုသံ​ေတြကို တစြန္​းတစသူမနားနဲ႔ၾကားၿပီး​ေနာက္​ စုန္​႔ခ်င္​းယန္​ရဲ႕လွပတဲ့မ်က္​ႏွာက ​ေဒါသ​ေၾကာင္​့အနီ​ေရာင္​​ေျပာင္​းလာတယ္​။ သူမလူအုပ္​ကိုလွည္​့ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး ​ေဒါသတႀကီး​ေအာ္​ဟစ္​လိုက္​တယ္​... "ငါသူ႔ကို ဆူ​ေနတာမဟုတ္​ဘူး..."

လူတိုင္​းကမယံုၾကည္​ၾကဘူး။ သူမကအျမဲတမ္​း သူမအနားကလူ​ေတြကို ခ်ိဳးႏွိမ္​​ေလ့႐ွိတယ္​။ သူမကသာ အႏိုင္​က်င္​့​ေနတာမဟုတ္​ရင္​ တျခားဘယ္​သူ႐ွိအံုးမွာလဲ...?

စုန္​႔ခ်င္​းယန္​ အမ်က္​​ေျခာင္​း​ေျခာင္​းထြက္​သြားတယ္​။ သူမဆိုင္​ဝန္​ထမ္​းဆီသြားလိုက္​ၿပီး သူ႔ရဲ႕အဝတ္​အစားကို​ေဆာင္​့ဆြဲလိုက္​ကာ လူတိုင္​း​ေ႐ွ႕ကို တြန္​းထုတ္​လိုက္​တယ္​... "အားလံုးကို​ေျပာလိုက္​... ငါနင္​့ကို မဆူဘူးဆိုတာ...!"

ဝန္​ထမ္​း​ေလးက အ႐ွိန္​မထိန္​းႏိုင္​ဘဲ​ေျမႀကီး​ေပၚကို ျပဳတ္​က်သြားတယ္​။ စူး႐ွတဲ့နာက်င္​မႈက သူရဲ႕တံ​ေတာင္​ဆစ္​တ​ေလွ်ာက္​ျဖတ္​သန္​းသြားၿပီး သူ႔ကို​ေတာင္​ ပင္​့သက္​႐ိႈက္​သြား​ေစတယ္​။ သူ စုန္​႔ခ်င္​းယန္​ကို​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး တခြန္​းခ်င္​းစီပီပီသသ​ေျပာလ္​ုိက္​တယ္​။ "ကြၽန္​​ေတာ္​ဒီ​ေန႔က က်ဴယြိတရားရံုးက​ေနၿပီး​ေတာ့ အိမ္​​ေတာ္​က​ေပးစရာ႐ွိတဲ့အ​ေႂကြး​ေတြကို သိမ္​းဖို႔လာရံုပါပဲ... စုန္​႔သခင္​မ​ေလးက ဘာ​ေၾကာင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ခက္​ခဲ​ေအာင္​လုပ္​​ေနတာပါလဲ..."

စုန္​႔ခ်င္​းယန္​ အျပစ္​မကင္​းျဖစ္​သြားၿပီး သူမမ်က္​လံုး​ေတြမွာ မသက္​မသာအရိပ္​အ​ေယာင္​​ေတြျဖတ္​သြားတယ္​။ သူမယဥ္​​ေက်းမႈမ႐ွိျပန္​​ေျပာလိုက္​တယ္​... "ငါကဘယ္​ေ​နရာမွာ နင္​့ကို ခက္​ခဲ​ေအာင္​လုပ္​​ေနလို႔လဲ...?ငါလကုန္​ရင္​ နင္​့ကိုျပန္​လာခဲ့လို႔​ေျပာၿပီးၿပီ​ေလ..."

သူမစကား​ေတြၾကားၿပီ​း​ေနာက္​.. ဝန္​ထမ္​းက​ေဒါသထြက္​သြားတယ္​... "ဝူအန္​းMarquisအိမ္​​ေတာ္​ကို ​ေငြစာရင္​းလာ​ေခ်တဲ့အႀကိမ္​တိုင္​း အ​ေစခံကအျမဲတမ္​းဒီလိုအ​ေၾကာင္​းျပခ်က္​​ေပးတယ္​... ကြၽန္​​ေတာ္​သခင္​မ​ေလးရဲ႕ ဝတ္​​ေက်တမ္​း​ေက်စကားလံုး​ေတြကို ​ေနာက္​ထပ္​မယံု​ေတာ့ဘူး... အခုက်ဴယြိက ဝူအန္​းအိမ္​​ေတာ္​က၁၀ႏွစ္​လံုးလံုး အ​ေႂကြးမ​ေပးတာ​ေၾကာင္​့ ​ေငြ​ေၾကးက်ပ္​တည္​း​ေနၿပီ... ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ဒီ​ေငြကိုအ​ေရးတႀကိးလို​ေနၿပီ..."

"ဝူအန္​းMarquisအိမ္​​ေတာ္​က ၁၀ႏွစ္​လံုးလံုး​ေငြမ​ေခ်​ေပးခဲ့ဘူး... တကယ္​ႀကီးလား?" အျပင္​လူတစ္​​ေယာက္​က​ေျပာလိုက္​တယ္​။

"ဒါ​ေပါ့ အဲ့တာအမွန္​ပဲ... တကယ္​လို႔မယံဘုးဆိုရင္​.. အကိုႀကီး ကြၽန္​​ေတာ္​ဖတ္​ျပပါမယ္​..."

ဝန္​ထမ္​းက အလ်င္​အျမန္​ပဲ ကူးထားတဲ့​ေငြစာရင္​းကို ထုတ္​လိုက္​ၿပီး က်ယ္​​ေလာင္​စြာဖတ္​လိုက္​တယ္​။ "XXႏွစ္​၊ XXလ၊ XXရက္​မွာ ဝူအန္​းMarquisအမ်ိဳးသမီးဝယ္​ခဲ့တာက ​ေတာင္​ပိုင္​းပုလဲသြယ္​ရတနာတစ္​စံု၊ မဟူရာ​ေက်ာက္​ရတနာတစ္​စံု၊ ပုလဲရတနာတစ္​စံု၊ ​ေတာင္​ပိုင္​းပုလဲသြယ္​ဆံထိုးတစ္​စံု၊ တန္​​ေၾကးက ​ေငြစႏွစ္​​ေသာင္​း။ XXႏွစ္​၊ XXလ၊ XXရက္​မွာ ဝူအန္​းMarquisအမ်ိဳးသမီး ဝယ္​ခဲ့တာက...."

"အဲ့တာတစ္​ကယ္​ပဲ လြန္​ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္​ကရက္​​ေတြပဲ... စာရင္​း​ေတြက အတုမဟုတ္​ဘူး​ေပါ့..."

"ဘယ္​သူက လိမ္​လည္​လွည္​့ဖ်ားၿပီး ဝူအန္​းMarquisအိမ္​​ေတာ္​ကို ဆန္​႔က်င္​ဖို႔ ၾကံစည္​ရဲမွာလဲ... တကယ္​လို႔ သူကအသက္​မ႐ွင္​ခ်င္​​ေတာ့ဘူးဆိုရင္​​ေတာ့ တမ်ိဳး​ေပါ့..."

"အမွန္​ပဲ.. က်ဴယြိတရားရံုးရဲ႕ ဂုဏ္​သတင္​းကတကယ္​​ေကာင္​းတယ္​... တာဝန္​ခံကလည္​း ႐ိုးသားတဲ့သူတစ္​​ေယာက္​.. သူကတျခားလူကို ထိခိုက္​​ေမာင္​လိမ္​လည္​ လွည္​့ဖ်ားမွာမဟုတ္​ဘူး..."

"ျမင္​့ျမတ္​တဲ့ ဝူအန္​းMarquisအိမ္​​ေတာ္​က တျခားလူ​ေတြရဲ႕ ပစၥည္​းကို ပိုက္​ဆံမ​ေပးဘဲ ယူတယ္​။ လူ​ေတြက ၁၀ႏွစ္​စာအ​ေႂကြး​ေတြ​ေပးဖို႔​လိုက္​​ေတာ့လည္​း ​ေပး​ေခ်ဖို႔ တံု႔​ေႏွး​ေနတယ္​... ဘယ္​လို... ဘယ္​လိ​ု​ေတာင္​... ဟင္​းးး.."

Translated by Kay_Wine

Unicode

၂၁။ ဝူအန်းMarquisအိမ်တော်ကို ပြဿနာရှာ

တုသခင်မကြီးနဲ့ မုရုံရော့.. အဲ့ဒိ့သားအမိနှစ်ယောက်လုံးက ချမ်းသာကြွယ်ဝနေကြတာတောင်မွ သူမနဲ့သူမအကိုရဲ့အမွေတွေကို မသမာတဲ့နည်းတွေနဲ့ ခိုးယူနေတုန်းပဲ။ ဘယ်လောက်တောင် လောဘကြီးပြီးအလိုဆန္ဒတွေကြီးမားတဲ့ သူတွေလဲ။ သူတို့ကြားမှာရှိတဲ့ အနည်းငယ်မွ်သောဆွေမျိုးဆိုတဲ့ဆက်ဆံရေးကလည်း ဒီသားအမိနှစ်ယောက်ကြောင့် လုံးဝပျက်စီးသွားခဲ့ပြီ။ သူမအမေရဲ့ပစ္စည်းရောင်းဆိုင်မှာရှိတဲ့ အရာတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမဆိုပေးနိုင်တယ်... ဒါပေမယ့် ဝူအန်းMarquisအိမ်တော် မပါဘူး။

"အာ.."တာဝန်ခံတွေ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာတွေကတော့ ခါးသီးမှုအသွင်ဆောင်နေတယ်။ "သခင်မလေးကို တင်ပြပါမယ်... ကျွန်တော်မျိုးတို့ ဝူအန်းအိမ်တော်ကို လတိုင်းလူလွှတ်ပြီး ပိုက်ဆံပေးဖို့ပြောပါတယ်.. ဒါပေမယ့် သူတို့က အချိန်ဆွဲပြီး ဘယ်တုန်းကမှပိုက်ဆံမပေးပါဘူး..."

"ဟုတ်ပါတယ် သခင်မလေး... ဝူအန်းအိမ်တော်ကလူတွေက သိပ်ကိုကလိန်ကကျစ်ကျပါတယ်... ကျွန်တော်တို့လူတွေဘယ်လိုပြောပြော သူတို့ကတစ်ခွန်းပဲပြန်ပြောပါတယ်... ငါတို့နောက်လပေးမယ်...ဆိုတာပါပဲ"

"အဲ့လိုနဲ့ နောက်လပိုက်ဆံသြားတောင်းတော့လည်း သူတို့ကနောက်လပေးမယ်လို့ဆက်ပြောပါတယ်... အဲ့လိုနည်းနဲ့ သူတို့ပေးရမှာတွေကို ရွေ့ဆိုင်းခဲ့တာလွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ်ကျော်ကနေ အခုထိပါပဲ..."

တာဝန်ခံက ကျယ်လောင်စြာပြောကြားလိုက်တယ်။ မုရုံရွယ်နှုတ်ခမ်းဖ်ားက တွန့်ချိုးပြီး သရော်ပြုံးပြုံးလိုက်တယ်။ တုသခင်မကြီးနဲ့ မုရုံရော့က ချန်းအမွေဆိုင်က ပစ္စည်းတွေအားလုံးကို တိတ်တဆိတ်ရွှေ့ဖို့ပြင်နေကြတယ်လား...? လောဘကြီးလိုက်တာနော်... သူတို့တွေက တကယ်ကို ခိုးဝှက်ခြင်းအနုပညာမှာတစ်ဖက်ကမ်းခတ် ကျွမ်းကျင်တာပဲ...။

အခု သူမကဆိုင်ရဲ့ စီမံခန့်ခွဲရေးကို တာဝန်ယူနေပြီဆိုတော့ ဒီသားအမိနှစ်ေယာက်ရဲ့အကြံအစည်တွေကို ရပ်တံ့ပေးသင့်ပြီ။ "ကျွန်မနည်းလမ်းတစ်ခုစဉ်းစားမိတယ်... တကယ်လို့ရှင်တို့သာ ကျွန်မသင်ပေးသလိုလုပ်မယ်ဆိုရင် ကျွန်မကတိပေးတယ်... အဲ့ဝူအန်းအိမ်တော်က တရ်ိုတသေနဲ့ကို ပေးစရာရှိတဲ့ပိုက်ဆံတွေပေးလာစေရမယ်..."

"တကယ်လား...?" တာဝန်ခံရဲ့မျက်လုံးတွေ တလက်လက်ထသွားပြီး မုရုံရွယ်ကို သဘောတူတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်နေတယ်။ "ဘယ်လိုနည်းလမ်းပါလဲ..?"

မြို့တော်ရဲ့လမ်းတွေဟာ အလုပ်ရှုပ်ပြီးလူထူထပ်တယ်။ နွေဦးလေညှင်းနဲ့အတူရောယှက်ပြီးပါလာတဲ့ ရာပေါင်းမ်ားစြာသော ပန်းပွင့်လေးတွေရဲ့ရနံ့တွေက လူတွေကိုစိတ်ပျော်စေတယ်။ ဖျော့တော့တဲ့နေရောင်လေးကလည် လူအပေါင်းကိုနွေးထွေးစွာ ဖြာကျပေးနေတယ်။

ခမ်းနားတဲ့မြင်းရထားလုံးဟာ အသာအယာခရီးနှင်နေပြီး ဝူချင်းအိမ်တော်ရှေ့မှာ တဖြည်းဖြည်းရပ်သွားတယ်။ လိုက်ကာပွင့်သွားပြီးနောက် ပန်းရောင်မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်ထွက်လာတယ်။ သူမမျက်နှာက ပန်းတွေပွင့်ဖူးနေသလိုတောက်ပနေပြီး ဆံပင်လေးတွေကလည်း အနက်ရောင်တိမ်တိုက်တွေလိုပဲ။ သူမမျက်ခုံးတွေက နွေဦးတောင်တန်းတွေနဲ့တူပြီး မျက်ဝန်းလေးတွေက ဆောင်းဦးရေပြင်နဲ့အလားတူတယ်။ အဲ့တာက ဝူအန်းပဏာမဇနီးရဲ့ အကြီးဆုံးသမီး စုန့်ချင်းယန်ပဲ။

ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းချင်းစီလှမ်းပြီး ရထားလုံးပေါ်ကဆင်းလာတယ်။ စုန့်ချင်းယန်က သူမရဲ့အစေခံလက်မောင်းကို ကိုင်ပြီး အိမ်တော်ထဲကိုနောက်ကလိုက်ဝင်သွားတယ်။ သူမမျက်လုံးတွေက ဝက်သစ်ခ်သေတ္တာကိုကြည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲမက်ဖွယ်ပြုံးလိုက်တယ်.... ရတနာဆိုင်က ရတနာအသစ်က သူမနဲ့အရမ်းလိုက်ဖက်မှုရှိတယ်။ ဒါကြောင့် သူမကတုံဆိုင်းခြင်းမရှိလာယူတာ။

အကြီးဆုံးအဒေါ်(ချန်း)ရဲ့ အမွေဆိုင်က ဒါတွေကောင်းတာ... သူမဘာမြင်မြင် သူမယူနိုင်တယ်။ ပြီးတော့ စာရင်းထဲမှာပဲမှတ်ထားပြီး ပေးစရာမလိုဘူး။

"သခင်မလေး..!" အစောင့်က တလေးတစား သူမကို အရိုအသေပေးလိုက်တယ်။

စုန့်ချင်းယန် အသိအမှတ်ပြုကြောင်းအသံပြုပြီး ကြော့ကြော့မော့မော့လေး ပင်မတံခါးဆီကို လျှောက်သွားတယ်။ သူမပင်မခန်းမကို ဝင်မလို့ပဲရှိသေးတယ်.. သူမအနောက်ကနေ ယောကျာ်းတစ်ယောက်အသံထွက်လာတယ်။ "ကျွန်တော်မျိုးက ကျူယွိတရားရုံးကအလုပ်သမားပါ.. တာဝန်ခံရဲ့ ဝူအန်းMarquisအိမ်တော်ရဲ့စာရင်းတွေကို ရှင်းရမယ်ဆိုတဲ့ အမိန့်အရပါ... သတင်းပို့ခွင့်ပြုပါ..."

စုန့်ချင်းယန်ရဲ့ လှပတဲ့မျက်ခုံးတွေအနည်းငယ် တွန့်ချိုးသွားတယ်။ သူမထိုသူ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မီးခိုးရောင်အကြမ်းထည်ဝတ်ရုံကိုဝတ်ထားပြီး သာမန်အရပ်နဲ့ ရွက်ကြမ်းရေကျိုအသွင်အပြင်... လူအုပ်ကြားထဲမှာရပ်နေရင် ဘယ်လိုမှသတိမထားမိနိုင်တဲ့ပုံစံ...။

"ကျူယွိတရားရုံးနဲ့ ဖောက်သည်တွေရဲ့ ငွေစာရင်းတွေက တစ်လတစ်ခါရှင်းေနကြမှတ်လား..? ခုဟာက လအစလည်းမဟုတ်သလို လကုန်လည်းမဟုတ်သေးပါဘူး... ဘာတွေစာရင်းရှင်းနေတာလဲ..?" သူမက ရတနာအသစ်ကိုကျူယွိကနေလာယူရုံပဲလေ။ ခုတော့ဒီကျူယွိတရားရုံးကအလုပ်သမားက ဝူအန်းတရားရုံးကိုလာပြီး ငွေစာရင်းတွေလာရှင်းနေတယ်။ သူတို့ပိုက်ဆံနောက်လိုက်နေကြတာလာ...? စိတ်ရှုပ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ!!!

အလုပ်သမားက အသံကြားပြီးကြည့်လိုက်တော့ စုန့်ကျင်းယန်ကိုတွေ့သွားတယ်။ သူမကမကြာခဏလာတဲ့ဧည့်သည် ဝူအန်းအိမ်တော်ကသခင်မလေးဆိုတာ သတိထားမိသွားတယ်။ သူကပြုံးပြီးပြောလို်က်တယ်... "သခင်မလေး.. ကျွန်တော်မျိုးက ပြီးခဲ့တဲ့လက စာရင်းတွေကိုရှင်းဖို့လာတာမဟုတ်ပါဘူး... ဟိုးအရင်ကတည်းကစာရင်းတွေအတွက်ပါ... အဲ့တာတွေက်ို တကယ်ဆိုအရင်လတည်းကပေးချေပြီးသင့်ပြီ..."

"ကောင်းပြီ..ကောင်းပြီ!" စုန့်ချင်းယန် သူပြောလို့မပြီးသေးခင် စိတ်မရှည်စွာဖြတ်ေပြာလိုက်တယ်။ "အိမ်တော်မှာကခုတစ်လောအရမ်းအလုပ်မ်ားနေတယ်... စာရင်းတွေရှင်းလင်းဖို့အချိန်မရှိဘူး... လကုန်သွားရင် ထပ်လာခဲ့.. ရှင်းရမယ့်စာရင်းတွေအားလုံးကို အစဉ်အတိုင်းယူလာပြီး ငါတို့အဲ့တာကို အတူရှင်းမယ်..."

အလုပ်သမားလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေမသာကွေးညွှတ်သွားပြီး အထင်သေးတဲ့အရိပ်အရောင်တွေဖျတ်ခနဲ မျက်လုံးထဲပေါ်လာတယ်။ လာပြန်ပြီ ဒီဝတ်ကျေတမ်းကျေစကားလုံးတွေ...။ ဒီစကားတွေကို နားဖာချေးတွေတက်လောက်အောင် ကြားပြီးပြီ။ ကံကောင်းချင်တော့ ကျူယွိတရားရုံးက အခုသခင်မလေးမုရုံရွယ်လက်အောက်ရောက်နေပြီ။ သူအခုဒီစိတ်ပျက်စရာအမျိုးသမီးကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးမိမှာကို နောက်ထပ်စိတ်ပူစရာမလိုတော့ဘူး။

"စုန့်သခင်မလေး.. ဒီအချိန်ကလာဖို့ကောင်းတဲ့အချိန်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်... ဒါပေမယ့်တာဝန်ခံက အကယ်၍ကျွန်တော်ငွေစာရင်းကို ဒီတစ်ကြိမ်မှာမှမရှင်းနိုင်ရင် သူကျွန်တော့်ကိုအလုပ်ထုတ်တော့မယ်... ကျွန်တော်မွာ ကျွန်တော့်ကိုမွီခိုနေတဲ့သက်ကြီးရွယ်အိုတွေနဲ့ ကလေးတွေရှိပါတယ်... ဒီအလုပ်ပြုတ်လို့မဖြစ်ပါဘူး... ကျေးဇူးပြုပြီး စုန့်သခင်မလေး ကျွန်တော့်ကို သနားသောအားဖြင့် ငွေစာရင်းကိုချေပေးပါ..."

ဝန်ထမ်းက ငိုယိုပြီး ပြောနေပုံကအလွန်အမင်းကြီးကို သနားဖွယ်ရာကောင်းနေတယ်။ ဒီလိုပွက်လောရိုက်နေတာက ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေကို စိတ်ဝင်စားသြားစေပြီး လူစုလူဝေးကြီးဖြစ်သြားစေတယ်... "ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..."

"ငါလည်းမသိဘူး... ကြည့်ရတာ သူကပေးစရာရှိတာတွေတောင်းနေပုံပဲ..."

"တကယ်လို့ သူကငွေချေစေချင်နေရင် ငွေချေပေးလိုက်ပေါ့... ဘာလို့ သူ့ကိုသနားစရာကောင်းလောက်အောင် ဆူပူနေရတာလဲ..."

"ဘယ်သူက သူမကိုဝူအန်းအိမ်တော်ကို အဖေလိုသဘောထားစေချင်နေတာလဲ.. သူမရဲ့အဆင့်အတန်းက အလွန်မြင့်မြတ်တယ်... ဒီလိုဘာမဟုတ်တဲ့ ဆိုင်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ကို ဆူပူမိရုံနဲ့ သူမကို ဘယ်သူကအပြစ်တင်နိုင်မွာလဲ..."

တီးတိုးပြောဆိုသံတွေကို တစွန်းတစသူမနားနဲ့ကြားပြီးနောက် စုန့်ချင်းယန်ရဲ့လှပတဲ့မျက်နှာက ဒေါသကြောင့်အနီရောင်ပြောင်းလာတယ်။ သူမလူအုပ်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်လိုက်တယ်... "ငါသူ့ကို ဆူနေတာမဟုတ်ဘူး..."

လူတိုင်းကမယုံကြည်ကြဘူး။ သူမကအမြဲတမ်း သူမအနားကလူတွေကို ချိုးနှိမ်လေ့ရှိတယ်။ သူမကသာ အနိုင်ကျင့်နေတာမဟုတ်ရင် တခြားဘယ်သူရှိအုံးမှာလဲ...?

စုန့်ချင်းယန် အမျက်ခြောင်းခြောင်းထွက်သွားတယ်။ သူမဆိုင်ဝန်ထမ်းဆီသွားလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အဝတ်အစားကိုဆောင့်ဆွဲလိုက်ကာ လူတိုင်းရှေ့ကို တွန်းထုတ်လိုက်တယ်... "အားလုံးကိုပြောလိုက်... ငါနင့်ကို မဆူဘူးဆိုတာ...!"

ဝန်ထမ်းလေးက အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲမြေကြီးပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားတယ်။ စူးရှတဲ့နာကျင်မှုက သူရဲ့တံတောင်ဆစ်တလျှောက်ဖြတ်သန်းသွားပြီး သူ့ကိုတောင် ပင့်သက်ရှိုက်သြားစေတယ်။ သူ စုန့်ချင်းယန်ကိုမော့ကြည့်လိုက်ပြီး တခွန်းချင်းစီပီပီသသပြောလ်ိုက်တယ်။ "ကျွန်တော်ဒီနေ့က ကျူယွိတရားရုံးကနေပြီးတော့ အိမ်တော်ကပေးစရာရှိတဲ့အကြွေးတွေကို သိမ်းဖို့လာရုံပါပဲ... စုန့်သခင်မလေးက ဘာကြောင့်ကျွန်တော့်ကို ခက်ခဲအောင်လုပ်နေတာပါလဲ..."

စုန့်ချင်းယန် အပြစ်မကင်းဖြစ်သွားပြီး သူမမျက်လုံးတွေမှာ မသက်မသာအရိပ်အယောင်တွေဖြတ်သွားတယ်။ သူမယဉ်ကျေးမှုမရှိပြန်ပြောလိုက်တယ်... "ငါကဘယ်ေနရာမွာ နင့်ကို ခက်ခဲအောင်လုပ်နေလို့လဲ...?ငါလကုန်ရင် နင့်ကိုပြန်လာခဲ့လို့ပြောပြီးပြီလေ..."

သူမစကားတွေကြားပြီးနောက်.. ဝန်ထမ်းကဒေါသထွက်သွားတယ်... "ဝူအန်းMarquisအိမ်တော်ကို ငွေစာရင်းလာချေတဲ့အကြိမ်တိုင်း အစေခံကအမြဲတမ်းဒီလိုအကြောင်းပြချက်ပေးတယ်... ကျွန်တော်သခင်မလေးရဲ့ ဝတ်ကျေတမ်းကျေစကားလုံးတွေကို နောက်ထပ်မယုံတော့ဘူး... အခုကျူယွိက ဝူအန်းအိမ်တော်က၁၀နှစ်လုံးလုံး အကြွေးမပေးတာကြောင့် ငွေကြေးကျပ်တည်းနေပြီ... ကျွန်တော်တို့ ဒီငွေကိုအရေးတကြိးလိုနေပြီ..."

"ဝူအန်းMarquisအိမ်တော်က ၁၀နှစ်လုံးလုံးငွေမချေပေးခဲ့ဘူး... တကယ်ကြီးလား?" အပြင်လူတစ်ယောက်ကပြောလိုက်တယ်။

"ဒါပေါ့ အဲ့တာအမှန်ပဲ... တကယ်လို့မယံဘုးဆိုရင်.. အကိုကြီး ကျွန်တော်ဖတ်ပြပါမယ်..."

ဝန်ထမ်းက အလျင်အမြန်ပဲ ကူးထားတဲ့ငွေစာရင်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး ကျယ်လောင်စွာဖတ်လိုက်တယ်။ "XXနှစ်၊ XXလ၊ XXရက်မွာ ဝူအန်းMarquisအမျိုးသမီးဝယ်ခဲ့တာက တောင်ပိုင်းပုလဲသွယ်ရတနာတစ်စုံ၊ မဟူရာကျောက်ရတနာတစ်စုံ၊ ပုလဲရတနာတစ်စုံ၊ တောင်ပိုင်းပုလဲသွယ်ဆံထိုးတစ်စုံ၊ တန်ကြေးက ငွေစနှစ်သောင်း။ XXနှစ်၊ XXလ၊ XXရက်မွာ ဝူအန်းMarquisအမျိုးသမီး ဝယ်ခဲ့တာက...."

"အဲ့တာတစ်ကယ်ပဲ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်ကရက်တွေပဲ... စာရင်းတွေက အတုမဟုတ်ဘူးပေါ့..."

"ဘယ်သူက လိမ်လည်လှည့်ဖျားပြီး ဝူအန်းMarquisအိမ်တော်ကို ဆန့်ကျင်ဖို့ ကြံစည်ရဲမွာလဲ... တကယ်လို့ သူကအသက်မရှင်ချင်တော့ဘူးဆိုရင်တော့ တမျိုးပေါ့..."

"အမှန်ပဲ.. ကျူယွိတရားရုံးရဲ့ ဂုဏ်သတင်းကတကယ်ကောင်းတယ်... တာဝန်ခံကလည်း ရိုးသားတဲ့သူတစ်ယောက်.. သူကတျခားလူကို ထိခိုက်မောင်လိမ်လည် လှည့်ဖျားမှာမဟုတ်ဘူး..."

"မြင့်မြတ်တဲ့ ဝူအန်းMarquisအိမ်တော်က တျခားလူတွေရဲ့ ပစ္စည်းကို ပိုက်ဆံမပေးဘဲ ယူတယ်။ လူတွေက ၁၀နှစ်စာအကြွေးတွေပေးဖို့လိုက်တော့လည်း ပေးချေဖို့ တုံ့နှေးနေတယ်... ဘယ်လို... ဘယ်လိုတောင်... ဟင်းးး.."

Translated by Kay_Wine