အတြင္းအားက ေႏြးေထြးမႈအျဖစ္ ေျပာင္းသြားၿပီး လက္ဝါးမွတဆင့္ သူမေက်ာဘက္ကေန ေသြးေၾကာထဲကို ေႏွးေကြးစြာ စီးဆင္းလာသည္။ ထိုေႏြးေထြးမႈက ျမက္က ထြက္လာတ့ဲ ေဆးစြမ္းအားန႔ဲ ေပါင္းစည္းကာ သူမခႏၱာကိုယ္က အေအးဓာတ္ကို လြင့္ျပယ္သြားေစသည္။ တခဏၾကာတ့ဲအခါ သူမခႏၱာကိုယ္က ျပင္းထန္တ့ဲ အေအးဓာတ္က လုံးဝဖယ္႐ွားခံလိုက္ရကာ ေႏြးေထြးတ့ဲ စီးေၾကာင္း တစ္ခုသာ သူမေသြးေၾကာထဲ က်န္ေနေတာ့သည္။
သူမခႏၱာကိုယ္က ေႏြးေထြးလာကာ သူမရဲ႕ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတ့ဲ မ်က္ႏွာကလဲ အေရာင္ျပန္တက္လာၿပီး သူမရဲ႕ ျပာေနတ့ဲ နႈတ္ခမ္းကလဲ ခ်ယ္ရီေရာင္သမ္းလာကာ စိုစြတ္လာသည္။ ဒါေပမ့ဲ သူမပါးစပ္ကေတာ့ ခါးေနေသးကာ ထိုအရသာႀကီးက သစ္သီးခ်ိဳေလာက္န႔ဲ ေပ်ာက္မည့္ပုံမေပၚေပ။
မု႐ုံရႊယ္ အိုးရန္ကို ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ ၾကည့္ကာ
"စားပြဲေပၚက ဒိန္ခ်ဥ္ေလး ေပးပါဦး ဒိန္ခ်ဥ္က ေလးေတာ့ ပါးစပ္ထဲက အခါးဓာတ္ကို ေပ်ာက္သြားေစလိမ့္မယ္''
အိုးရန္ စားပြဲေပၚက ေႂကြခြက္ကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္ကာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး ျငင္သာစြာ ေျပာလိုက္သည္။
"အခုမွ ခႏၱာကိုယ္ထဲက အေအးဓာတ္ကို ဖယ္ၿပီး႐ုံ႐ွိေသးတာ ဒိန္ခ်ဥ္ကို မေသာက္သင့္ေသးဘူး"
ေရခဲအဆိပ္က ယင္ဓာတ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အဆိပ္ေျဖၿပီးေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ ယင္ဓာတ္ျဖစ္ေစတ့ဲ ဒိန္ခ်ဥ္ ဒါမွမဟုတ္ လက္ဖက္ရည္ေအး တို႔ကို ေသာက္လိုက္ရင္ က်န္းမာေရးအတြက္ မေကာင္းႏိုင္ေပ။
"ဒိန္ခ်ဥ္က အစာေၾကလြယ္ေစၿပီး အူန႔ဲ အစာအိမ္လမ္းေၾကာင္းကို ကာကြယ္ေပးတယ္ လို႔ပဲ ကြၽန္မၾကားဖူးပါတယ္ တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္တာက မနာက်င္ေစဘဲ ေကာင္းက်ိဳးေတြခ်ည္းပါပဲ"
မု႐ုံရႊယ္ အေလးအနက္ ျငင္းဆန္လိုက္သည္။
"ဒါေပါ့ မင္းေသာက္လို႔ရပါတယ္ ဒါေပမ့ဲ အခုမဟုတ္ဘူး မင္းခႏၱာကိုယ္ အျပည့္အဝျပန္ေကာင္းဖို႔ မိနစ္သုံးဆယ္ ေစာင့္ဦး"
အိုးရန္ ျငင္သာစြာ ေျပာလိုက္ၿပီး ညႇိလို႔မရေၾကာင္းကို ျပလိုက္သည္။
"မိနစ္သုံးဆယ္ၿပီးတာန႔ဲ ခါးတ့ဲအရသာေၾကာင့္ အဆိပ္ျဖစ္ေသလိမ့္မယ္"
မု႐ုံရႊယ္ စူပုတ္ပုတ္ ေျပာၿပီး ႐ုတ္တရက္ အိုးရန္ကို ေက်ာ္ကာ စားပြဲေပၚက ဒိန္ခ်ဥ္ကို ယူလိုက္ၿပီး အဖုံးဖြင့္လိုက္သည္။ သူမေသာက္ဖို႔ ျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ အိုးရန္ သူ႔လက္ကို ထုတ္ကာ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး က်က္သေရ႐ွိစြာ တစ္ငုံယူေသာက္လိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕ ႐ွည္လ်ားတ့ဲ အက်ႌလက္က ျမင့္ျမတ္ေက်ာ့႐ွင္းစြာ လႈပ္ယမ္းေနသည္။
"႐ွင္ ဘာလုပ္တာလဲ"
မု႐ုံရႊယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ေဒါသတႀကီး ေျပာလိုက္သည္။ စားပြဲေပၚမွာ ဒိန္ခ်ဥ္ခြက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ွိသည္။ သူႀကိဳက္တ့ဲခြက္ ယူေသာက္လို႔ရသည္။ ဘာလို႔ သူမခြက္ကိုမွ လာပစ္မွတ္ထားေနရတာလဲ
ဘာစကားမွမေျပာဘဲ အိုးရန္ ဒိန္ခ်ဥ္ခြက္ကို ေအာက္ခ်လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လုံးအစုံက ေရကန္လို နက္ရႈိင္းေနသည္။ သူ လက္ေမာင္းကို ဆန္႔လိုက္ကာ မု႐ုံရႊယ္ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ပင္ သူ႔ရဲ႕ ပါးလႊာတ့ဲ နႈတ္ခမ္းအစုံက သူမရဲ႕ ခ်ယ္ရီေရာင္နႈတ္ခမ္းဆီ တင္က်ပ္စြာ ထိကပ္သြားေလသည္။
ပ်စ္ေနတ့ဲ ဒိန္ခ်ဥ္က သူမပါးစပ္ထဲ စီးဆင္းသြားၿပီး ေႏြးေထြးတ့ဲ ခ်ိဳၿမိန္မႈန႔ဲ ခ်ဥ္စုတ္စုတ္အရသာက သူမပါးစပ္တစ္ခုလုံး ျပည့္ႏွက္သြားေလသည္။
မု႐ုံရႊယ္ ေခါင္းထဲ ဗုံးေပါက္ကြဲသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး သူမစိတ္ကလဲ ဗလာျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္းၿပီေလ။ သူက ေသာက္ဖို႔ အစီအစဥ္မ႐ွိေပမ့ဲ 'ေႏြးေထြးေအာင္' လုပ္ၿပီး သူမကို တိုက္ေနတာပဲ
မု႐ုံရႊယ္ အိုးရန္ကို ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ုတ္တရက္ သူမ သူ႔ရဲ႕ နက္ရႈိင္းတ့ဲ မ်က္ဝန္းေတြထဲ စိုက္ၾကည့္မိသြားသည္။ သူ႔မ်က္ဝန္းထဲက သူမပုံရိပ္ကို ႐ွင္းလင္းစြာ ေတြ႔ျမင္ေနရသည္က သူမကို ေတာင့္ခဲသြားေစသည္။ ဒီပုံရိပ္က ဘာလို႔ ဒီေလာက္ရင္းႏွီးေနတာလဲ အရင္ကလဲ ျဖစ္ခ့ဲဖူးသလိုမ်ိဳး.....
သူမစိတ္ထဲက ျပန္႔က်ဲေနတ့ဲ အစိတ္အပိုင္းေတြက လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ပဲ တစ္ခုတည္းအျဖစ္ ေပါင္းစည္းသြားၾကကာ သူမေ႐ွ႕က ျမင္ကြင္းန႔ဲ ဆက္စပ္ေနတ့ဲ ျမင္ကြင္းတစ္ခု ေပၚလာေလသည္။ မု႐ုံရႊယ္ သူမရဲ႕ ႀကီးမားတ့ဲ မ်က္ဝန္းမ်ားကို စစ္စခန္းကေန ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ျပန္လာတ့ဲလမ္းမွာ သူမ ဝိုင္ကို ေရလို႔ ထင္ၿပီး ေသာက္လိုက္တ့ဲ ျမင္ကြင္းကို အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။ သူမရဲ႕ ႏွစ္ဘဝလုံး ေစာင့္ထိန္းခ့ဲတ့ဲ first kissေလးကို အိုးရန္ယူသြားလိုက္ၿပီဆိုတ့ဲ အဓိပၸါယ္ေပါ့ ဘယ္ေလာက္ေဒါသထြက္စရာေကာင္းတ့ဲအရာလဲ
မု႐ုံရႊယ္ မ်က္ဝန္းထဲ မီးေတာက္လာကာ သူမရဲ႕လက္သီးဆုပ္ေလးန႔ဲ စိတ္ဆိုးေနတ့ဲ ေၾကာင္ေလးလို အိုးရန္ကို ထု႐ိုက္ေတာ့သည္။
အိုးရန္ သူမကို လက္မအနည္းငယ္ခြာလိုက္ကာ ခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"ဘာမွားေနလို႔လဲ"
"႐ွင္က ေမးဖို႔ေတာင္ ႐ွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
မု႐ုံရႊယ္ ေဒါသထြက္ကာ သူမေနာက္က ေခါင္းအုံးေပ်ာ့တစ္လုံးကို ဆြဲယူကာ အိုးရန္ကို ထု႐ိုက္ေတာ့သည္။
အိုးရန္ လက္ဆန္႔ကာ ဖမ္းယူလိုက္ၿပီး မု႐ုံရႊယ္ကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းကို ေကြၽးဖို႔ တျခားနည္းလမ္းမ႐ွိလို႔ပါ မင္း လွည့္စားခံရတယ္လို႔ ခံစားရရင္ ကိုယ္ တာဝန္ယူႏိုင္ပါတယ္"
သူ ဒိန္ခ်ဥ္ကို ဒီနည္းလမ္းန႔ဲ ေကြၽးတာကို သူမ ေဒါသထြက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ဒါေပမ့ဲ........
ေဒါသန႔ဲ စိတ္ဆိုးေနတ့ဲအေၾကာင္းကို သူမ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာျပႏိုင္ေပ။ ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေလးက သူမမ်က္ႏွာေပၚ ေပၚလာကာ သူမ ထုတ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘယ္ႏွႏွစ္က်န္ေသးလဲ ကြၽန္မမွ မသိတာ ဘယ္လိုတာဝန္မ်ိဳး ႐ွင္ယူမွာလဲ"
အိုးရန္မ်က္လုံး ရႈပ္ေထြးသြားကာ
"မင္းက ေျဖေဆးမွာ ကြၽမ္းက်င္သူပဲ အ့ဲတာက မင္းရဲ႕ ေရခဲအဆိပ္ကို ေျဖဖို႔ မလုံေလာက္ဘူးလား"
"ကြၽန္မလုပ္ႏိုင္ရင္ ေလာင္းေၾကးထပ္ၿပီး လုပ္လိုက္ၿပီးၿပီေပါ့"
ဝမ္းနည္းတ့ဲအၾကည့္တခ်က္ သူမမ်က္လုံးထဲ ေပၚလာသည္။ ဟယ့္တင္းဟုန္န႔ဲ စိန္အဆိပ္လိုမ်ိဳး ထိပ္တႏ္းအဆိပ္မ်ိဳးက လူေတြကို ခ်က္ခ်င္း ေသေစႏိုင္သည္။ ဒါေပမ့ဲလဲ အ့ဲဟာေတြအတြက္ ေျဖေဆးနည္းေတြ ႐ွိေနေသးသည္။
ေရခဲအဆိပ္ကို ခံစားရတ့ဲလူေတြကေတာ့ ၾကည့္ရတာ သာမန္လူေတြလိုပင္။ အဆိပ္ထႂကြလာမွသာ ႀကီးမားတ့ဲ နာက်င္မႈကို ေသမတတ္ခံစားရသည္။ မီးေတာက္ပဒုမၼာေစ့ကို အခ်ိန္မွီ စားလိုက္ရင္ေတာ့ ကယ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ဒါေၾကာင့္ ေအးတ့ဲအဆိပ္ေတြက လူေတြရဲ႕ အသက္ကို အဆိပ္အေတာက္ မျဖစ္ေစေပမ့ဲ ပုံမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ကုသနည္းမ႐ွိေပ။
ဒါေပမ့ဲ ႏွစ္တိုင္း ဒီလိုနာက်င္မႈကို ၾက့ံၾက့ံခံရင္းက လူေတြက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္န႔ဲ ေသၾကသည္သာပင္။
"မစိုးရိမ္ပါန႔ဲ အဆိပ္ျဖစ္ေနသေရြ႔ ေျဖေလ်ာ့မ့ဲ နည္းလမ္းေတာ့ ႐ွိပါတယ္"
အိုးရန္ နက္ရႈိင္းတ့ဲ အၾကည့္မ်ားန႔ဲ အသံတိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။
"အ့ဲလို ေမွ်ာ္လင့္တာပဲ!"
မု႐ုံရႊယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ႐ွိတာကို ေဒါသထြက္ေနသည္။ ႏွစ္ငါးေထာင္စာ အသိပညာေတြ စုေဆာင္းထားတ့ဲ ေခတ္သစ္ရဲ႕ ေဆးပညာကေတာင္ ေရခဲအဆိပ္ရဲ႕ ေျဖ႐ွင္းနည္းကို ႐ွာေဖြျခင္းကို က်ရႈံးခ့ဲသည္။ ခ်င္းရန္ရဲ႕ သမားေတာ္ေတြက ဘယ္လိုလုပ္႐ွာေတြ႔ႏိုင္မွာလဲ
အိုးရန္ မု႐ုံရႊယ္ကို အနည္းငယ္ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ေတာ့ သူမ သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္တ့ဲအခါ သူ႔ဖိနပ္ေတြကို ခြၽတ္ထားၿပီး အိပ္ရာေပၚတက္ကာ သူမေဘးထိုင္ေနတာကို သတိျပဳမိလိုက္သည္။
"႐ွင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
မု႐ုံရႊယ္ အတြင္းဘက္အနည္းငယ္ေရႊ႔ကာ သူ႔ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
"နည္းနည္းပင္ပန္းေနလို႔ အနားယူလိုက္ဦးမယ္"
အိုးရန္ ေလးတြဲစြာ ေျပာလိုက္ရင္း အိပ္ရာထက္ လဲေလ်ာင္းကာ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္သည္။ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတ့ဲအေရာင္ကလဲ သူ႔မ်က္ခုံးထက္ ႐ွိေနေလသည္။
ပင္ပန္းတယ္? အနားယူမယ္?
မု႐ုံရႊယ္ ႐ုတ္တရက္ အတိတ္ကို ျပန္သတိရလိုက္သည္။ အရင္က သူမ ျပန္ကုဖို႔အတြက္ မီးေတာက္ပဒုမၼာေစ့ကို စားလိုက္ၿပီး နာရီအနည္းငယ္ အနားယူလိုက္႐ုံပင္။ ဒါေပမ့ဲ အခုက် တိရန္ျမက္ကို သုံးၿပီးတာေတာင္ နာရီအေတာ္ၾကာၿပီးမွ ျပန္ႏိုးလာသည္။
ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ အဆိပ္ထႂကြတုန္းက သူမ ခဏသာ အနားယူလိုက္ရသည္။ အတိတ္န႔ဲ အခုႏွစ္ႀကိမ္ ကြာျခားခ်က္က အိုးရန္က သူမနားေနၿပီး အတြင္းအား ထည့္ေပးေနလို႔ပင္။
ဟုတ္တာေပါ့ အတြင္းအား! အိုးရန္ရဲ႕ အတြင္းအားက
သူမခႏၱာကိုယ္ထဲက ေရခဲအဆိပ္ကို လြင့္ပ်ယ္ေစႏိုင္သည္။
မု႐ုံရႊယ္ အိုးရန္ကို တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေနတ့ဲ မ်က္လုံးမ်ားန႔ဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ခုံးမ်ားက က်ဳံ႕ထားကာ သူ႔နဖူးမွာ ေမာပန္းမႈမ်ားန႔ဲ အျပည့္ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမ သူမရဲ႕ စကားေျပာနႈန္းကို ေလွ်ာ့ခ်လိူက္ၿပီး
"႐ွင္တကယ္ပဲ ပင္ပန္းေနတာလား"
"နည္းနည္းေလာက္အနားယူလိုက္ရင္ ေကာင္းသြားမွာ"
အိုးရန္ ပင္ပန္းေနတ့ဲ အသံန႔ဲ ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါဆိုလဲ ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါ"
မု႐ုံရႊယ္ ေျပာလိုက္ကာ သူမကိုယ္ေပၚက ဘ႐ိုကိတ္ေစာင္ကို အိုးရန္ေပၚ ျခံဳေပးလိုက္သည္။ အခု သူမက အင္အားျပည့္ေနၿပီျဖစ္လို႔ အိပ္ယာထဲ အနားယူစရာ မလိုေတာ့ေပ။
အိုးရန္ကသာ အတြင္းအားအမ်ားႀကီး သုံးထားတ့ဲအတြက္ အနားယူဖို႔ လိုေနတ့ဲသူ ျဖစ္သည္။
"အင္း.."
အိုးရန္ မ်က္လုံးေမွးစင္းကာ တုံ႔ျပန္လိုက္ရင္း ေဘးနားက ဒိန္ခ်ဥ္ခြက္ကို ယူလိုက္သည္။
မု႐ုံရႊယ္ အလ်င္စလို ေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္မပါးစပ္က မခါးေတာ့ဘူး ဒိန္ခ်ဥ္ထပ္ေသာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး"
သူမရဲ႕ နက္ရႈိင္းၿပီး သတိထားေနတ့ဲ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး အိုးရန္ မ်က္လုံး လက္သြားကာ ျပံဳးလိုက္ၿပီး
"ဒါက ကိုယ့္အတြက္ပါ"
မု႐ုံရႊယ္ သက္သာရာရသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး သူ႔ကို မေက်မခ်မ္း စိုက္ၾကည့္ကာ
"အရသာဘယ္လိုလဲ''
"မဆိုးပါဘူး"
အိုးရန္ ျဖည္းညင္းစြာ ေသာက္ေနၿပီး သာမန္ပဲ ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းအားေနတ့ဲအခ်ိန္ ပိုၿပီး ေကာင္းေကာင္းျပင္ဆင္ထားတာ ပိုေကာင္းမယ္ မင္းကိုယ္တိုင္ မလုပ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔ကို လုပ္ခိုင္းလိုက္"
"ကြၽန္မ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ အသိနည္းနည္းပဲ႐ွိတာ ကြၽန္မက ဘယ္သူ႔အတြက္ လုပ္ေပးရမွာလဲ"
မု႐ုံရႊယ္ ေျပာလိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ သူမမ်က္လုံး ေတာက္ပလာကာ
"ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ဒိန္ခ်ဥ္ဆိုင္ဖြင့္ရင္ ဘယ္လိုလဲ"
"ေကာင္းလိုက္တ့ဲအၾကံ"
အိုးရန္ ညင္သာစြာ ေျပာလိုက္သည္။
ဒိန္ခ်ဥ္အရသာက အရမ္းေကာင္းၿပီး ႏြားႏို႔ ၊ ဆိတ္ႏို႔ တို႔ေလာက္ မေလးတာေၾကာင့္ ပိုၿပီး နာမည္ေက်ာ္ႏိုင္သည္။
*****
အတွင်းအားက နွေးထွေးမှုအဖြစ် ပြောင်းသွားပြီး လက်ဝါးမှတဆင့် သူမကျောဘက်ကနေ သွေးကြောထဲကို နှေးကွေးစွာ စီးဆင်းလာသည်။ ထိုနွေးထွေးမှုက မြက်က ထွက်လာတ့ဲ ဆေးစွမ်းအားန့ဲ ပေါင်းစည်းကာ သူမခန္တာကိုယ်က အအေးဓာတ်ကို လွင့်ပြယ်သွားစေသည်။ တခဏကြာတ့ဲအခါ သူမခန္တာကိုယ်က ပြင်းထန်တ့ဲ အအေးဓာတ်က လုံးဝဖယ်ရှားခံလိုက်ရကာ နွေးထွေးတ့ဲ စီးကြောင်း တစ်ခုသာ သူမသွေးကြောထဲ ကျန်နေတော့သည်။
သူမခန္တာကိုယ်က နွေးထွေးလာကာ သူမရဲ့ ဖျော့တော့နေတ့ဲ မျက်နှာကလဲ အရောင်ပြန်တက်လာပြီး သူမရဲ့ ပြာနေတ့ဲ နှုတ်ခမ်းကလဲ ချယ်ရီရောင်သမ်းလာကာ စိုစွတ်လာသည်။ ဒါပေမ့ဲ သူမပါးစပ်ကတော့ ခါးနေသေးကာ ထိုအရသာကြီးက သစ်သီးချိုလောက်န့ဲ ပျောက်မည့်ပုံမပေါ်ပေ။
မုရုံရွှယ် အိုးရန်ကို ကြမ်းကြုတ်စွာ ကြည့်ကာ
"စားပွဲပေါ်က ဒိန်ချဉ်လေး ပေးပါဦး ဒိန်ချဉ်က လေးတော့ ပါးစပ်ထဲက အခါးဓာတ်ကို ပျောက်သွားစေလိမ့်မယ်''
အိုးရန် စားပွဲပေါ်က ကြွေခွက်ကို တချက်လှမ်းကြည့်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး ငြင်သာစွာ ပြောလိုက်သည်။
"အခုမှ ခန္တာကိုယ်ထဲက အအေးဓာတ်ကို ဖယ်ပြီးရုံရှိသေးတာ ဒိန်ချဉ်ကို မသောက်သင့်သေးဘူး"
ရေခဲအဆိပ်က ယင်ဓာတ်ဖြစ်တာကြောင့် အဆိပ်ဖြေပြီးနောက်မှာ နောက်ထပ် ယင်ဓာတ်ဖြစ်စေတ့ဲ ဒိန်ချဉ် ဒါမှမဟုတ် လက်ဖက်ရည်အေး တို့ကို သောက်လိုက်ရင် ကျန်းမာရေးအတွက် မကောင်းနိုင်ပေ။
"ဒိန်ချဉ်က အစာကြေလွယ်စေပြီး အူန့ဲ အစာအိမ်လမ်းကြောင်းကို ကာကွယ်ပေးတယ် လို့ပဲ ကျွန်မကြားဖူးပါတယ် တစ်ခွက်လောက်သောက်တာက မနာကျင်စေဘဲ ကောင်းကျိုးတွေချည်းပါပဲ"
မုရုံရွှယ် အလေးအနက် ငြင်းဆန်လိုက်သည်။
"ဒါပေါ့ မင်းသောက်လို့ရပါတယ် ဒါပေမ့ဲ အခုမဟုတ်ဘူး မင်းခန္တာကိုယ် အပြည့်အဝပြန်ကောင်းဖို့ မိနစ်သုံးဆယ် စောင့်ဦး"
အိုးရန် ငြင်သာစွာ ပြောလိုက်ပြီး ညှိလို့မရကြောင်းကို ပြလိုက်သည်။
"မိနစ်သုံးဆယ်ပြီးတာန့ဲ ခါးတ့ဲအရသာကြောင့် အဆိပ်ဖြစ်သေလိမ့်မယ်"
မုရုံရွှယ် စူပုတ်ပုတ် ပြောပြီး ရုတ်တရက် အိုးရန်ကို ကျော်ကာ စားပွဲပေါ်က ဒိန်ချဉ်ကို ယူလိုက်ပြီး အဖုံးဖွင့်လိုက်သည်။ သူမသောက်ဖို့ ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် အိုးရန် သူ့လက်ကို ထုတ်ကာ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ကျက်သရေရှိစွာ တစ်ငုံယူသောက်လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတ့ဲ အကျႌလက်က မြင့်မြတ်ကျော့ရှင်းစွာ လှုပ်ယမ်းနေသည်။
"ရှင် ဘာလုပ်တာလဲ"
မုရုံရွှယ် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ဒေါသတကြီး ပြောလိုက်သည်။ စားပွဲပေါ်မှာ ဒိန်ချဉ်ခွက်အမျိုးမျိုး ရှိသည်။ သူကြိုက်တ့ဲခွက် ယူသောက်လို့ရသည်။ ဘာလို့ သူမခွက်ကိုမှ လာပစ်မှတ်ထားနေရတာလဲ
ဘာစကားမှမပြောဘဲ အိုးရန် ဒိန်ချဉ်ခွက်ကို အောက်ချလိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးအစုံက ရေကန်လို နက်ရှိုင်းနေသည်။ သူ လက်မောင်းကို ဆန့်လိုက်ကာ မုရုံရွှယ်ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ရုတ်တရက်ပင် သူ့ရဲ့ ပါးလွှာတ့ဲ နှုတ်ခမ်းအစုံက သူမရဲ့ ချယ်ရီရောင်နှုတ်ခမ်းဆီ တင်ကျပ်စွာ ထိကပ်သွားလေသည်။
ပျစ်နေတ့ဲ ဒိန်ချဉ်က သူမပါးစပ်ထဲ စီးဆင်းသွားပြီး နွေးထွေးတ့ဲ ချိုမြိန်မှုန့ဲ ချဉ်စုတ်စုတ်အရသာက သူမပါးစပ်တစ်ခုလုံး ပြည့်နှက်သွားလေသည်။
မုရုံရွှယ် ခေါင်းထဲ ဗုံးပေါက်ကွဲသလို ခံစားလိုက်ရပြီး သူမစိတ်ကလဲ ဗလာဖြစ်သွားသည်။ ကောင်းပြီလေ။ သူက သောက်ဖို့ အစီအစဉ်မရှိပေမ့ဲ 'နွေးထွေးအောင်' လုပ်ပြီး သူမကို တိုက်နေတာပဲ
မုရုံရွှယ် အိုးရန်ကို ကြမ်းကြုတ်စွာ စိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ရုတ်တရက် သူမ သူ့ရဲ့ နက်ရှိုင်းတ့ဲ မျက်ဝန်းတွေထဲ စိုက်ကြည့်မိသွားသည်။ သူ့မျက်ဝန်းထဲက သူမပုံရိပ်ကို ရှင်းလင်းစွာ တွေ့မြင်နေရသည်က သူမကို တောင့်ခဲသွားစေသည်။ ဒီပုံရိပ်က ဘာလို့ ဒီလောက်ရင်းနှီးနေတာလဲ အရင်ကလဲ ဖြစ်ခ့ဲဖူးသလိုမျိုး.....
သူမစိတ်ထဲက ပြန့်ကျဲနေတ့ဲ အစိတ်အပိုင်းတွေက လျင်လျင်မြန်မြန်ပဲ တစ်ခုတည်းအဖြစ် ပေါင်းစည်းသွားကြကာ သူမရှေ့က မြင်ကွင်းန့ဲ ဆက်စပ်နေတ့ဲ မြင်ကွင်းတစ်ခု ပေါ်လာလေသည်။ မုရုံရွှယ် သူမရဲ့ ကြီးမားတ့ဲ မျက်ဝန်းများကို စစ်စခန်းကနေ မြို့တော်ကို ပြန်လာတ့ဲလမ်းမှာ သူမ ဝိုင်ကို ရေလို့ ထင်ပြီး သောက်လိုက်တ့ဲ မြင်ကွင်းကို အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ နှစ်ဘဝလုံး စောင့်ထိန်းခ့ဲတ့ဲ first kissလေးကို အိုးရန်ယူသွားလိုက်ပြီဆိုတ့ဲ အဓိပ္ပါယ်ပေါ့ ဘယ်လောက်ဒေါသထွက်စရာကောင်းတ့ဲအရာလဲ
မုရုံရွှယ် မျက်ဝန်းထဲ မီးတောက်လာကာ သူမရဲ့လက်သီးဆုပ်လေးန့ဲ စိတ်ဆိုးနေတ့ဲ ကြောင်လေးလို အိုးရန်ကို ထုရိုက်တော့သည်။
အိုးရန် သူမကို လက်မအနည်းငယ်ခွာလိုက်ကာ ချုပ်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။
"ဘာမှားနေလို့လဲ"
"ရှင်က မေးဖို့တောင် ရှက်ဖို့ကောင်းတယ်"
မုရုံရွှယ် ဒေါသထွက်ကာ သူမနောက်က ခေါင်းအုံးပျော့တစ်လုံးကို ဆွဲယူကာ အိုးရန်ကို ထုရိုက်တော့သည်။
အိုးရန် လက်ဆန့်ကာ ဖမ်းယူလိုက်ပြီး မုရုံရွှယ်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"မင်းကို ကျွေးဖို့ တခြားနည်းလမ်းမရှိလို့ပါ မင်း လှည့်စားခံရတယ်လို့ ခံစားရရင် ကိုယ် တာဝန်ယူနိုင်ပါတယ်"
သူ ဒိန်ချဉ်ကို ဒီနည်းလမ်းန့ဲ ကျွေးတာကို သူမ ဒေါသထွက်နေတာ မဟုတ်ဘူး ဒါပေမ့ဲ........
ဒေါသန့ဲ စိတ်ဆိုးနေတ့ဲအကြောင်းကို သူမ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မပြောပြနိုင်ပေ။ ပန်းရောင်ဖျော့လေးက သူမမျက်နှာပေါ် ပေါ်လာကာ သူမ ထုတ်ပြောလိုက်သည်။
"ဘယ်နှနှစ်ကျန်သေးလဲ ကျွန်မမှ မသိတာ ဘယ်လိုတာဝန်မျိုး ရှင်ယူမှာလဲ"
အိုးရန်မျက်လုံး ရှုပ်ထွေးသွားကာ
"မင်းက ဖြေဆေးမှာ ကျွမ်းကျင်သူပဲ အ့ဲတာက မင်းရဲ့ ရေခဲအဆိပ်ကို ဖြေဖို့ မလုံလောက်ဘူးလား"
"ကျွန်မလုပ်နိုင်ရင် လောင်းကြေးထပ်ပြီး လုပ်လိုက်ပြီးပြီပေါ့"
ဝမ်းနည်းတ့ဲအကြည့်တချက် သူမမျက်လုံးထဲ ပေါ်လာသည်။ ဟယ့်တင်းဟုန်န့ဲ စိန်အဆိပ်လိုမျိုး ထိပ်တန်းအဆိပ်မျိုးက လူတွေကို ချက်ချင်း သေစေနိုင်သည်။ ဒါပေမ့ဲလဲ အ့ဲဟာတွေအတွက် ဖြေဆေးနည်းတွေ ရှိနေသေးသည်။
ရေခဲအဆိပ်ကို ခံစားရတ့ဲလူတွေကတော့ ကြည့်ရတာ သာမန်လူတွေလိုပင်။ အဆိပ်ထကြွလာမှသာ ကြီးမားတ့ဲ နာကျင်မှုကို သေမတတ်ခံစားရသည်။ မီးတောက်ပဒုမ္မာစေ့ကို အချိန်မှီ စားလိုက်ရင်တော့ ကယ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ ဒါကြောင့် အေးတ့ဲအဆိပ်တွေက လူတွေရဲ့ အသက်ကို အဆိပ်အတောက် မဖြစ်စေပေမ့ဲ ပုံမှန်အားဖြင့်တော့ ကုသနည်းမရှိပေ။
ဒါပေမ့ဲ နှစ်တိုင်း ဒီလိုနာကျင်မှုကို ကြ့ံကြ့ံခံရင်းက လူတွေက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်န့ဲ သေကြသည်သာပင်။
"မစိုးရိမ်ပါန့ဲ အဆိပ်ဖြစ်နေသရွေ့ ဖြေလျော့မ့ဲ နည်းလမ်းတော့ ရှိပါတယ်"
အိုးရန် နက်ရှိုင်းတ့ဲ အကြည့်များန့ဲ အသံတိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
"အ့ဲလို မျှော်လင့်တာပဲ!"
မုရုံရွှယ် မျှော်လင့်ချက်မရှိတာကို ဒေါသထွက်နေသည်။ နှစ်ငါးထောင်စာ အသိပညာတွေ စုဆောင်းထားတ့ဲ ခေတ်သစ်ရဲ့ ဆေးပညာကတောင် ရေခဲအဆိပ်ရဲ့ ဖြေရှင်းနည်းကို ရှာဖွေခြင်းကို ကျရှုံးခ့ဲသည်။ ချင်းရန်ရဲ့ သမားတော်တွေက ဘယ်လိုလုပ်ရှာတွေ့နိုင်မှာလဲ
အိုးရန် မုရုံရွှယ်ကို အနည်းငယ်ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့ သူမ သူ့ကို ကြည့်လိုက်တ့ဲအခါ သူ့ဖိနပ်တွေကို ချွတ်ထားပြီး အိပ်ရာပေါ်တက်ကာ သူမဘေးထိုင်နေတာကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
"ရှင်ဘာလုပ်နေတာလဲ"
မုရုံရွှယ် အတွင်းဘက်အနည်းငယ်ရွှေ့ကာ သူ့ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်လိုက်သည်။
"နည်းနည်းပင်ပန်းနေလို့ အနားယူလိုက်ဦးမယ်"
အိုးရန် လေးတွဲစွာ ပြောလိုက်ရင်း အိပ်ရာထက် လဲလျောင်းကာ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်သည်။ ဖျော့တော့နေတ့ဲအရောင်ကလဲ သူ့မျက်ခုံးထက် ရှိနေလေသည်။
ပင်ပန်းတယ်? အနားယူမယ်?
မုရုံရွှယ် ရုတ်တရက် အတိတ်ကို ပြန်သတိရလိုက်သည်။ အရင်က သူမ ပြန်ကုဖို့အတွက် မီးတောက်ပဒုမ္မာစေ့ကို စားလိုက်ပြီး နာရီအနည်းငယ် အနားယူလိုက်ရုံပင်။ ဒါပေမ့ဲ အခုကျ တိရန်မြက်ကို သုံးပြီးတာတောင် နာရီအတော်ကြာပြီးမှ ပြန်နိုးလာသည်။
နောက်ဆုံးအကြိမ် အဆိပ်ထကြွတုန်းက သူမ ခဏသာ အနားယူလိုက်ရသည်။ အတိတ်န့ဲ အခုနှစ်ကြိမ် ကွာခြားချက်က အိုးရန်က သူမနားနေပြီး အတွင်းအား ထည့်ပေးနေလို့ပင်။
ဟုတ်တာပေါ့ အတွင်းအား! အိုးရန်ရဲ့ အတွင်းအားက
သူမခန္တာကိုယ်ထဲက ရေခဲအဆိပ်ကို လွင့်ပျယ်စေနိုင်သည်။
မုရုံရွှယ် အိုးရန်ကို တဖျတ်ဖျတ်လက်နေတ့ဲ မျက်လုံးများန့ဲ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်ခုံးများက ကျုံ့ထားကာ သူ့နဖူးမှာ မောပန်းမှုများန့ဲ အပြည့်ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ သူမရဲ့ စကားပြောနှုန်းကို လျှော့ချလိူက်ပြီး
"ရှင်တကယ်ပဲ ပင်ပန်းနေတာလား"
"နည်းနည်းလောက်အနားယူလိုက်ရင် ကောင်းသွားမှာ"
အိုးရန် ပင်ပန်းနေတ့ဲ အသံန့ဲ ပြောလိုက်သည်။
"ဒါဆိုလဲ ကောင်းကောင်းအနားယူပါ"
မုရုံရွှယ် ပြောလိုက်ကာ သူမကိုယ်ပေါ်က ဘရိုကိတ်စောင်ကို အိုးရန်ပေါ် ခြုံပေးလိုက်သည်။ အခု သူမက အင်အားပြည့်နေပြီဖြစ်လို့ အိပ်ယာထဲ အနားယူစရာ မလိုတော့ပေ။
အိုးရန်ကသာ အတွင်းအားအများကြီး သုံးထားတ့ဲအတွက် အနားယူဖို့ လိုနေတ့ဲသူ ဖြစ်သည်။
"အင်း.."
အိုးရန် မျက်လုံးမှေးစင်းကာ တုံ့ပြန်လိုက်ရင်း ဘေးနားက ဒိန်ချဉ်ခွက်ကို ယူလိုက်သည်။
မုရုံရွှယ် အလျင်စလို ပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်မပါးစပ်က မခါးတော့ဘူး ဒိန်ချဉ်ထပ်သောက်စရာ မလိုတော့ဘူး"
သူမရဲ့ နက်ရှိုင်းပြီး သတိထားနေတ့ဲ မျက်ဝန်းများကို ကြည့်ပြီး အိုးရန် မျက်လုံး လက်သွားကာ ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဒါက ကိုယ့်အတွက်ပါ"
မုရုံရွှယ် သက်သာရာရသလို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ့ကို မကျေမချမ်း စိုက်ကြည့်ကာ
"အရသာဘယ်လိုလဲ''
"မဆိုးပါဘူး"
အိုးရန် ဖြည်းညင်းစွာ သောက်နေပြီး သာမန်ပဲ ပြောလိုက်သည်။
"မင်းအားနေတ့ဲအချိန် ပိုပြီး ကောင်းကောင်းပြင်ဆင်ထားတာ ပိုကောင်းမယ် မင်းကိုယ်တိုင် မလုပ်နိုင်ရင် သူတို့ကို လုပ်ခိုင်းလိုက်"
"ကျွန်မ မြို့တော်မှာ အသိနည်းနည်းပဲရှိတာ ကျွန်မက ဘယ်သူ့အတွက် လုပ်ပေးရမှာလဲ"
မုရုံရွှယ် ပြောလိုက်သည်။ ရုတ်တရက် သူမမျက်လုံး တောက်ပလာကာ
"မြို့တော်မှာ ဒိန်ချဉ်ဆိုင်ဖွင့်ရင် ဘယ်လိုလဲ"
"ကောင်းလိုက်တ့ဲအကြံ"
အိုးရန် ညင်သာစွာ ပြောလိုက်သည်။
ဒိန်ချဉ်အရသာက အရမ်းကောင်းပြီး နွားနို့ ၊ ဆိတ်နို့ တို့လောက် မလေးတာကြောင့် ပိုပြီး နာမည်ကျော်နိုင်သည်။