ÇETE

B.54

1 hafta geçmişti o günün üzerinden. Sokağın ortasında bayıldığım da Kook beni bara getirmişti. Bir haftada oradan hiç çıkmamıştım. 

-Namjoon tekila dedim ve bana uzattığı bardağı aldım. Kook bana giymem için bir sweat vermişti. Ona sıkıca sarılıp tekilayı dikmiştim kafama. Elimdeki bardak yere düştüğünde bir kaç kişi bana baktı. Ben ise kahkaha attım. 

-Tüm içkiler benden diye bağırdığımda millet bağırdı. 

-Öyle bir şey yok. Herkes kendi içkisini alsın diye devam etti Suga. Herkes surat astığında bana döndü. 

-Kafayı mı yedin ? Niye milletin parasını sen veriyorsun ? 

-Sanane 

-Artık bu bardan çıkmayacak mısın ? Kaç gün oldu ? Seninle uğraşmak zorunda mıyım ? 

-Müşteriyim burada 

-O zaman kovuyorum seni . Müşteri seçme hakkım var

-Öyle bir hakkın yok. Para paradır

-Ben zenginim. Yani seçebilirim. Çık barımdan

-Bana o herifin yerini söyle. Bende gideyim. O güzel suratına bir yumruk atacağım dediğimde alayla güldü. 

-Onun seni görmeye tahammülü yok ama dediğinde kaşlarımı çattım. Ondan haber almış mıydı ? 

-Nasıl ? 

-Ne nasıl ? Onunla konuştum. Konuşacağımı bildiğin için burada değil misin ? dedi kalbim hızlanmaya başlarken ona tutundum. 

-Ne dedi ? Neredeymiş ? 

-Senin burada olduğunu söyledim. Kahkaha attı. Ben olmadığıma göre size yapışır dedi. Onu.. o-onu dedi sustu. Onu ne ? 

-Ne dedi Suga ? dedim sinirle. Gözlerini gözlerime dikti. 

-Onu sevdiğime bu kadar mı inanmış dedi dediğinde ellerimi ondan çektim ve piste doğru yürüdüm. Böyle mi demişti gerçekten ? Bar tarafına geri döndüm ve cebimden para bırakıp tezgaha koydum. 

-Haklı. Kendimi kandırmışım

-Ji Eun

-Sorun değil dedim Suga'nın tuttuğu kolumu kendime çektim. Ben olmadığıma göre size yapışır. Ona yapıştığımı söylüyordu. Ona yapışmıştım. 

-İyi geceler dedim ve bardan çıktım. Eve gitmeliydim. Pardon. Depoya gitmeliydim. Eşyalarımı toplamalı ve yeni bir hayat kurmalıydım. Kang'ı bulmalıydım. Terk edilmiştim. Evet terk edilmiştim. Ailem olarak gördüğüm 17 kişi. Beni bırakıp gitme kararı almıştı. Sorun yok. İntikamım hala duruyordu. Kang hala yaşıyordu. Kang'ı bulmalı ve onu öldürmeliydim. Sonra... sonra ise yaşamak gibi bir amacım kalmıyordu. Uzun yolu yürüdükten sonra deponun önünde durdum. Yerdeki bisiklete baktım. Sonra karşıdaki boş araziye. Şurada öğrenmiştim bisiklete binmeyi. O arkamdan tutuyor ve beni bırakmayacağını söylüyordu. 

 İçeri girdim odaya çıktım. Burada bana söz verdirmişti. Seni bırakmayacağım demiştim, söz vermiştim. Ben bırakmamıştım. O gün salak gibi ona söz verdirmemiştim. Komik olan beni bırakmasıydı sanırım. Eşyalarımı topladım ve aşağı indim. Büyük alana baktım. Her şey ilk gün ki gibiydi. Tek fark evde her zaman olan o gürültü yoktu. Yemek yapan Bae, oyun oynayan çocuklar yoktu, koltukta oturmuş şarap içen Seunghyun ve Bom yoktu, telefonla oynayan Jiyong yada köşede dedikodu yapan kızlar yoktu. Artık onlar yoktu. Koltuğa oturduğumda Mavis çok sıkılmış olacak ki yanıma geldi ve hemen kucağıma kıvrıldı. Aslında Jiyong onu istemese bile sonradan çok iyi anlaşmışlardı. Hatta bazen Jiyong'u kıskanıyordu. 

-Sen de özledin dimi ? dediğimde miyavladı. Gülümsedim ama gülümsemem soldu. 

-Hayır Mavis. Onlar gitti. Biz de gideceğiz. Artık bu depoda kalmamıza gerek yok. Artık sadece sen ve ben varız dediğimde elimi yaladı. Gülümsedim

-Aferin güzellik dedim Jiyong aklımda çıkmıyordu ama doğru olandı bu. Dışarıdan duyduğum sesle yavaşça ayağa kalktım. Kimin geldiği umurumda değildi. Onlar değildi biliyordum. Yavaşça kapıya çıktığımda bir adam duruyordu. 

-Merhaba dediğinde adama baktım. Kimdi bu ? 

-Bayan Lee Ji Eun dedi sorarcasına. Kaşlarım çatıldı ve kafa salladım. 

-Buyrun benim 

-Güzel. Alın onu 

-Ne ? dedim tam arkamı döneceğim sıra birinin boynuma vurmasıyla gözlerim kapandı.

--- Şimdi söyle bir olay var ki hikaye nereye gidiyor böyle ? Dimi ? şhsjg Hayır bir kaç bölüm bu şekilde geçiş bölümü olarak yaptım. Yakında tüm olayları anlayacaksınız. Bir iki bölüme her şey anlaşılır. Sıkıcı mı geldi ? Yorum atın fikrinizi bilmek işime yarar.