Redemption (Greek Translation)

Κεφάλαιο 79 (ΕΠΙΛΟΓΗ 1)

"Θα γίνεις καλά," επανέλαβε, ξανά και ξανά, εντελώς παραβλέποντας την φωνή μου.

"Harry." τον κούνησα, νιώθοντας τους μύες μου να χαλαρώνουν. "Σε παρακαλώ."

Οι φωνές των αντρών ακούστηκαν σε απόσταση έξω από το σπίτι. Ο Harry γύρισε το κεφάλι προς την πόρτα, τα μάτια του άναψαν τόσο άγρια σαν φωτιά. Έβαλε στην τσέπη του το μαχαίρι και το όπλο και με σήκωσε στα χέρια, τρέχοντας προς το υπόγειο.

Οι πόρτες του υπόγειου ήταν στην άλλη πλευρά του σπιτιού, μουχλιασμένες αλλά γερές. Ο Harry βιάστηκε προς την πόρτα, χωρίς να κάνει πιο σιγά ακόμη και όταν ήταν στις σκάλες. Στην κατάσταση που ήμουν με τις πληγές μου που χειροτέρευαν, ανατρίχιαζα σε κάθε βήμα.

Ο Harry μαλακά με άφησε στο πάτωμα μακριά από τις σκάλες και έπιασε το όπλο ξανά.

"Harry," είπα χωρίς να μπορώ να ανασάνω καλά, "τι κάνεις;"

Ο Harry κοίταξε το όπλο του, ελέγχοντας αν είναι γεμισμένο. Έπεσε στο πάτωμα και σωριάστηκε, ακουμπώντας την πλάτη του στον τοίχο και έφερε τα γόνατα του κοντά στο στερνό του. Τα χεριά του ήταν διπλά από το σώμα του χαλαρωμένος σχεδόν αναίσθητα, τα μάτια του κοίταζαν τον τοίχο απέναντι μας. Τα χείλη του χωρίστηκαν και ανέπνεα βαριά και αργά.

Άφησα τα χεριά μου από την πληγή μου και τα γύρισα ώστε οι παλάμες μου να φαίνονται. Το δικό μου αίμα ήταν γεμισμένο στις παλάμες μου και έφτανε και πιο κάτω μέχρι τους καρπούς μου. Έτρεμα υπερβολικά, τα μάτια μου γουρλωμένα. Ψιθύρισα το όνομα του αλλά δεν έκανε κανένα ήχο ή κίνηση ως ένδειξη ότι με άκουσε.

Σήκωσα το χέρι μου, νιώθοντας τα μάτια μου να θέλουν να κλείσουν, και άγγιξα το δικό του. Ο Harry κοίταζε εκεί για ένα λεπτό ακόμη και μετά γύρισε και κοίταξε εμένα με μια έκφραση που έλεγε ότι έχασε όλες του τις ελπίδες στο πρόσωπο του.

"Δεν φύγαμε από εδώ ακόμη," προσπάθησα να πω και σκούπισα το στόμα μου όταν είδα κάτι υγρό στα χείλη μου. Το αίμα μου. "Κοίταξε με." είπα όταν τα μάτια του απομακρύνθηκαν από εμένα ξανά.

Μετά, τα πόδια μου παρέλυσαν. Συνειδητοποιώντας άλλη μια φορά την έλλειψη  άνεσης που ένιωθα, ξαπλωμένη σε ένα σαπισμένο σπίτι με δυο μαχαιριές πάνω μου: ένιωθα κρύα, σαν να ήμουν κάτω από τα κύματα του ωκεανού: αίμα κάλυπτε τα χέρια μου και έσταζε και πάνω προς το πιγούνι μου: δάκρυα έσταζαν από τα μάγουλα μου. Φοβόμουν. Σε αυτό το σημείο, σαν μια άγκυρα ήταν δεμένη στις ελπίδες μου, δίνοντας βάρος πάνω μου προς τα κάτω, αλλά προσπαθούσα. Οι σκέψεις μου είχαν φύγει στην άκρη όταν σκέφτηκα "ο Θεέ μου θα πεθάνω" από αυτό που σκεφτόμουν πριν "Ο Harry είναι ακόμη καλά, θα μας σώσει και τους δυο." Αλλά προσπαθούσα να απομακρυνθώ από την πρώτη σκέψη, πολεμώντας την θέληση να τα παρατήσω όλα. Πήρα άλλη μια ανάσα, αγνοώντας το ότι όλα ήταν πιο σκοτεινά από ότι συνήθως, και έπιασα το χέρι του.