Κεφάλαιο 20

1.6K 182 5
                                    

ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΑΚΙ. ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΔΡΑΜΑ, ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ, ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ.

-Alice

-:-:-:-

Όλοι φορούσαν μπλούζες και σορτσάκια μέσα στον τόσο καυτό καιρό αλλά τα αγόρια φορούσαν  μακριές μπλούζες για να καλύψουν τα τατουάζ. Η Marzia  φορούσε ακόμη και ζακέτα, αλλά όμως φορούσε σορτσάκι, προφανώς υποδεικνύοντας ότι δεν είχε τατουάζ στα πόδια.

"Σταμάτα!" παρακάλεσα πριν το κορίτσι σταμάτησε, χαζογελώντας. "Θεέ, αυτά τα τακούνια με ενοχλούν τόσο πολύ!" προσπάθησα να πάρω λίγο αέρα, αφήνοντας το στέρνο μου να πάρει λίγο οξυγόνο μέσα μου.

"Συγνώμη." χαμογέλασε, αλλά δεν φάνηκε να το μετάνιωσε. "Απλά προσπάθησα να ξεφύγω από τα αγόρια για ένα λεπτό."

Χαμογέλασα ακόμη και αν η αναπνοή μου δεν είχε πιαστεί ακόμα. "Απλά μου φαινόσουν ενθουσιασμένη να πάς στο Στοιχειωμένο Σπίτι, από όπως το κοίταζες." είπα, σταυρώνοντας τα χέρια μου.

Wow, ήμουν αναιδής πεπεισμένος άνθρωπος αυτήν την στιγμή. Υποθέτω όταν ο Harry δεν είναι στο μυαλό μου ένιωθα πιο χαλαρή και γενναία επειδή δεν μπορεί να κάνει τίπ-

Ο Harry.

Το πρόσωπο μου έπεσε και η αναπνοή μου πήγαινε πιο γρήγορα όπως γύρισα την πλάτη μου γρήγορα προς τα πίσω. Δεν σκέφτηκα καν αν ήθελα να ξεφύγω, αλλά τα πόδια μου πήγαν αυτόματα στην κατεύθυνση που το κορίτσι με πήγαινε.

"Hey." με κάλεσε, πιάνοντας με. "Τι συμβαίνει;"

Κούνησα το κεφάλι μου όταν δάκρυα αρχίζανε να ξεχειλίζουν από τα μάτια μου.

Η ηλιθιότητα μου έκρυψε τα πάντα. Όλα άρχιζαν να γίνονται πιο καθαρά. Ήμουν σε ένα φεστιβάλ--ένα μέρος οπού πολίτες διασκέδαζαν τον εαυτό τους εδώ πέρα. Άνθρωποι που θα μπορούσαν να με ξεμπλέξουν από τον εφιάλτη. Άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα ότι υπάρχει ένας άντρας--ένας δολοφόνος-- κυκλοφορεί ανάμεσα τους. Ένας λύκος στα πρόβατα.

Δεν σκέφτηκα καν αν είχα δει τον Harry σαν καλό άτομο σε σχέση με τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων. Ξέχασα τον πόνο που είχε για την Gemma. Ξέχασα οτι ήταν και αυτός άνθρωπος,επίσης. Όποια θετική και ωραία σκέψη για τον Harry που είχα ξαφνικά εξαφανίστηκε, και ένιωσα τρομαγμένη ξανά.

Ποιος δεν θα ένιωθε; Δεν είχα συνηθίσει να βλέπω τόσο καλούς ανθρώπους. Αθώους ανθρώπους που θα μπορούσαν να με βγάλουν από αυτήν την τρύπα της κόλασης. Το μόνο που είχα να κάνω είναι να ουρλιάξω. Μόνο αυτό. Και όλοι θα ρωτήσουν τι συμβαίνει.

Redemption (Greek Translation)Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα