Redemption (Greek Translation)

Κεφάλαιο 74

Προσεχτικά προχώρησα προς τον Harry, βλέποντας κανένα ίχνος του Calum κοντά, παίρνοντας αυτό σαν πλεονέκτημα να πάω. Καθόταν στην άκρη του δρόμου, γερμένος στο αμάξι. Το κεφάλι του ήταν λίγο προς τα πίσω και ένα τσιγάρο ήταν ανάμεσα στα χείλια του.

Γύρισε σε εμένα, σαν να ένιωσε το βλέμμα μου, και με κάλεσε. Κοίταξα το τσιγάρο στο στόμα του και συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν ακόμη αναμμένο. Στριφογύρισε τα μάτια του στην έκφραση μου και το έβγαλε από το στόμα του. Γύρισε σε εμένα με το ένα φρύδι σηκωμένο και χαμογέλασα, ικανοποιημένη, και περπάτησα προς αυτόν.

"Τελείωσες με το να καπνίζεις τον θάνατο σου;" αστειεύτηκα και κάθισα δίπλα του στο πάτωμα.

"Ακόμη δεν θέλεις να το δοκιμάσεις;" ο Harry ρώτησε.

"Όχι," απάντησα απλά.

"Εμπιστέψου με είναι φανταστικό." Έβγαλε μια μικρή ασημένια θήκη από την τσέπη του και πήρε άλλο ένα τσιγάρο. "Θα δοκιμάσεις πάρα πολύ λίγο, το υπόσχομαι."

Τον σκούντηξα λιγάκι αλλά με το ζόρι κουνήθηκε ένα εκατοστό. "Βάλε αυτό το πράγμα πίσω." είπα και απομάκρυνα το πρόσωπο μου από το τσιγάρο. Μου έδωσε ένα βλέμμα.

"Αυτό είναι για εσένα," είπε. Έπιασε το χέρι μου και ακούμπησε το τσιγάρο στο κέντρο της παλάμης μου.

"Harry, ποτέ δεν θα καπνίσω."

"Ότι να'ναι. Μπορείς να μου φέρεις τον αναπτήρα του Zayn;" μου χαμογέλασε αθώα.

"Που είναι ο Zayn;"

"Στο αμάξι." μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Πίεσα τον εαυτό μου να σηκωθεί από το πάτωμα, άφησα το τσιγάρο στον μηρό του Harry και άνοιξα την πόρτα του αμαξιού. Ο Zayn ήταν γερμένος στην άλλη πόρτα και με κοίταξε. Τα μάτια του ήταν κλειστά αλλά άνοιξαν όταν ήρθα και μου έδωσε ένα μπερδεμένο χαμόγελο. Η ουλή στο μάγουλο του ήδη γύριζε στο μοβ χρώμα.

"Γεια." χαμογέλασα πίσω. "Τυχαίνει να έχεις κανένα αναπτήρα πάνω σου;" βιάστηκα για να αποφύγω την άβολη συζήτηση μου.

Το πρόσωπο του γύρισε με μπέρδεμα αλλά έγνεψε. Έβγαλε έναν ασημένιο αναπτήρα από την τσέπη της ζακέτας του και έσκυψε μπροστά για να μου τον δώσει, κλαψουρίζοντας.

Δάγκωσα τα χείλια μου και πήρα τον αναπτήρα, τα δάχτυλα μου ακούμπησαν λίγο τα δικά του. Τα χέρια του ήταν κρύα.

"Zayn, είσαι καλά;" ρώτησα.

Σταμάτησε για ένα λεπτό και μετά έγνεψε. "Γιατί να μην ήμουν;"