Redemption (Greek Translation)

Κεφάλαιο 65

"Evelyn," αναστέναξε θυμωμένα.

"Ή θα μπορούσα να αυτοκτονούσα," ξεστόμισα.

Άνοιξε το στόμα του και μετά το έκλεισε.

"Θα μπορούσα..." κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου. "να το τελειώσω επειδή ήξερα ότι με το να μένω μαζί σου σήμαινε να σκοτώνω άλλους και για να το αποφύγω αυτό θα μπορούσα να αυτοκτονούσα. Εντάξει, οι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που φαίνονται."  Στάθηκε μπροστά μου, ακίνητος σαν βράχος με την εξαίρεση το στέρνο του που υψωνόταν και έπεφτε αργά. "Δεν έχω σίγουρα κατάθλιψη ή κάτι τέτοιο αυτήν την στιγμή, αλλά ίσως απλά δεν μου αρέσει αυτή ζωή, ίσως να μην με ένοιαζε να ήμουν μαζί σου αλλά σήμαινε να πληγώσω άλλους." κοίταξα μακριά από το σκληρό βλέμμα του. "Θα μπορούσα να σε αφήσω, αλλά δεν θα το κάνω, επειδή σε αγαπώ. Θα περάσω όλα αυτά τα σκατά με το πληγώνω αθώους ανθρώπους και να ληστεύω ότι να΄ναι ή να λέω ψέματα σε αστυνομικούς μόνο απλά επειδή σε αγαπώ. Ήδη--" ο λαιμός μου έκλεισε. "σ-σκότωσα κάποιον όσο προσπαθούσα να σώσω έναν εγκληματία που με το ζόρι ήξερα."

Τα χείλια του χωρίστηκαν όπως με κοίταζε με σεβασμό. Ένοιαζε σαν να ήταν έτοιμος να πει κάτι, αλλά έκλεισε το στόμα του.

Αναστέναξα και κοίταξα κάτω ώστε να μην μπορεί να δει το πρόσωπο μου.

"Ξέρεις αυτό το κλειδωμένο δωμάτιο στο σπίτι που εμένα;" Ο Harry είπε σιγανά, κοιτάζοντας στο πάτωμα, επίσης.

Τον κοίταξα.

"Ξέρεις για ποιο μιλάω," είπε και αναστέναξε. "Υπήρχε μια μεγάλη κλειδαριά πάνω. Ξέρω τον, αμ,  συνδυασμό, φυσικά. Εγώ την έβαλα εκεί. Αλλά έκανα σίγουρο ότι δεν θα ξαναπώ εκεί."

Ήταν υπερβολικά νωρίς για εμένα να ξυπνήσω, συν το ότι κοιμήθηκα πριν μόνο δύω ώρες, και ένιωθα νυσταγμένη, αλλά κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου και κοιμόμουν απλά θυμόμουν την στενάχωρη έκφραση στο πρόσωπο του Harry όταν ομολόγησε τις σκέψεις αυτοκτονίας του σε εμένα.

"Δεν υπάρχει κάτι εκεί εκτός από ένα σκαμνί στο πάτωμα και ένα σκοινί να κρέμεται στο ταβάνι," είπε. "Το σκεφτόμουν κάθε μέρα, ορκίζομαι." ένα δάκρυ έπεσε από το μάγουλο του, εκπλήσσοντας με. "Εγώ...Όταν συνήθιζα να σου λέω ότι σκότωνα για ευχαρίστηση--ήταν για να σε φοβίσω. Δεν νιώθω κάτι όταν σκοτώνω ανθρώπους αυτόν τον καιρό επειδή το μυαλό μου έχει γαμηθεί, αλλά δεν το απολαμβάνω.

Ο Harry αναστέναξε και μου έδωσε ένα ελαφρύ χαμόγελο. "Σταμάτησα να πηγαίνω εκεί πέρα κάθε μέρα, σκεπτόμενος, Σήμερα είναι η μέρα που θα είμαι ελεύθερος από τότε που σε γνώρισα. Ειλικρινά με έκανες να σκεφτώ ότι η ζωή αξίζει. Καταλαβαίνεις πόσο γαμημένα παράξενο είναι αυτό για εμένα; Ένα αγόρι που συνήθως δεν δίνει δεκάρα; Σε αγαπάω."  κατάπιε. "Απλά χρειαζόμουν κάποιον, υποθέτω."

Τα μάτια μου ήταν γουρλωμένα όσο κοίταζα μπροστά, χαμηλές φωνές έρχονταν από την τηλεόραση, αμβλύ φως ερχόταν στο πρόσωπο μου. Αλήθεια επέλεξα την ζωή που θα σκότωνα μόνο για να είμαι με αυτόν που αγαπώ. Και ακόμα δεν με ένοιαζε, αλλά ήξερα ότι δεν ήταν σωστό.

-:-:-:-