Redemption (Greek Translation)

Κεφάλαιο 51

Ένα κρύο σαν το πάγο χέρι με τράβηξε πάνω σε ένα κορμί, και προσπάθησα να ξεφύγω και να τους χτυπήσω στο στομάχι με τον αγκώνα μου αλλά ένα χέρι έπιασε με δύναμη το στόμα μου, κρατώντας κάτι που βρωμούσε σαν χημικές ουσίες. Έβαλα δύναμη και άκουσα ένα μουγκρητό όπως χτύπησα τον άντρα στον ώμο αλλά με έπιασαν ξανά, πιο δυνατά.

Άκουσα μια φωνή να λέει ότι φταίω εγώ πριν όλα γίνουν μαύρα.

13 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ

"Πρόσεχε, σήμερα το βράδυ." ο Harry ξεκούρασε τους αγκώνες του στην άκρη του μπαλκονιού. "Μην ξεχάσεις ότι έχει απαγόρευση κυκλοφορίας."

"Ναι, ξέρω. Τι θα κάνω νυχτιάτικα έτσι κι αλλιώς;" Έριξα έξω από το μπαλκόνι ένα κομμάτι γυαλί. "Εσύ φταις για, ξέρεις, την απαγόρευση κυκλοφορίας." χαμογέλασα κάνοντας πλάκα και σήκωσε τους ώμους του.

"Είναι εντάξει, θα φύγω από την πόλη σύντομα," είπε και κοίταξε έξω στο σκοτάδι.

Κοίταξα τον ουρανό. Έγινε πιο σκοτεινός και αν κοιτάξεις καλά θα μπορούσες να διακρίνεις τα μικρά αστέρια, όχι ότι ήταν μικρά στην πραγματικότητα. "Πως θα ξέρουν ότι έφυγες;" ρώτησα μόνο απλά από περιέργεια. Ευτυχώς, δεν ένιωθα κουρασμένη. Ήξερα ότι ήταν ακόμη αρκετές ώρες πριν τον ύπνο αλλά ήξερα ότι όλες οι σκέψεις που θα με περιτριγυρίζουν σήμερα θα με εμποδίσουν από τον ύπνο. Γαμωωωωωωτο.

Ο Harry δάγκωσε τα χείλια του. "Θα κάνω σίγουρο να πάρουν ένα μικρό μήνυμα, απλά μην ανησυχείς."

Μην ανησυχείς: τέλος πάντων: απλά παράτα το: εμπιστεύσουμε--είναι όλα που μου έχει πει σήμερα για να αλλάξει θέμα ή να εμποδίσει συζήτηση.

"Harry," ψιθύρισα. "Εγώ απλά....φοβάμαι λίγο."

Αναστέναξε.

"Μπορείς σε παρακαλώ να τακτοποιήσεις το ότι στο διάολο και να είναι αυτό;" παρακάλεσα, μιλώντας για τον άντρα που όπως φαίνεται με απειλεί, σύμφωνα με τον Harry. Έπαιζα με τα ψέματα του. "Αμφιβάλλω ότι είναι μόνος. Με κατατρομάζει."

"Είναι εντάξει." κατάφερε και μου έδωσε ένα χαμόγελο. "Θα μιλήσω με αυτόν αργότερα,απλά μείνε μέσα. Και όχι δεν λέω ότι κυνηγάει εσένα ή κάτι." ανατρίχιασα. "Προσπαθεί να σε τρομάξει αλλά απειλεί εμένα."

"Εντάξει."

"Εντάξει, λοιπόν.." έπιασε τις άκρες της σκάλας. "Πηγαίνω τώρα."

"Σπίτι;" ρώτησα

"Uh, όχι, έχω κάτι να κάνω," είπε και σκαρφάλωσε κάτω. Πήδηξε στο τέλος και με αποχαιρέτησε. "Γεια."