ew ewe κλαίω στο ίδιο μου το γράψιμο. (14.4.2015). ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.
-Alice
Μα τι είναι αυτά που λες; Είναι είδη τέλειο!! :) Το έχω διαβάσει δυο φορές! Και τώρα το μεταφράζω!
-Βαρβάρα
~~~
Ήταν πολύ, πολύ ωραία να ξυπνάω χωρίς πόνο. Χωρίς τους καρπούς μου δεμένους: να κάνουν τις μελανιές πιο σκούρες. Οι αστράγαλοι μου δεν πονούσαν. Το κεφάλι μου δεν βούιζε.
Ξύπνησα μακάρια.
Όπως και να'χει, δεν ξύπνησα μόνη μου. Φωνές ακουγόντουσαν από το σαλόνι, και αμέσως σηκώθηκα και ακούμπησα το αυτί μου στο ξύλο της πόρτας.
Ήμουν λίγο κοιμισμένη, με το που έβαλα τα πόδια μου στο πάτωμα ήμουν σε πειρασμό να ρίξω τον εαυτό μου πίσω στο ζεστό κρεβάτι μου, αλλά συγκράτησα τον εαυτό μου από αυτό.
Άκουγα τις φωνές, αλλά έδειχναν να ησύχαζαν.
"Νομίζω έδωσα παραπάνω από αρκετά" άκουσα κάποιον να λέει. "Είναι ένα παραπάνω 'K 'από αυτά που ζήτησες."
"Το ξέρω" κάποιος άλλος είπε, και ακούστηκε κάπως ένοχος "Αλλά χρωστάω σε παραπάνω από ένα άτομο: μόνο διακόσια παραπάνω;"
Υπήρχε ησυχία για ένα δευτερόλεπτο, και μετά άκουσα ένα κλικ. Σαν κάποιος να κλείδωσε κάτι. "Την επόμενη φορά θα μου δώσεις λιγότερα από τον προϋπολογισμό. Διακόσια λιγότερο."
"Εντάξει" η φωνή ήταν άγνωστη. Ήταν διαφορετική. Δεν ήταν κανένας από τα αγόρια. Κάποιος άλλος. Πρέπει να είναι κάποιος από τους άντρες που έλεγε ο Harry ότι θα ερχόταν. "Απλά μην έρθεις στην κακή μου πλευρά."
Και μετά, ακούστηκε ένα άλλο κλικ. Αλλά αυτήν την φορά δεν ήταν σαν τον ήχο της πόρτας ή της βαλίτσας. Ήταν ένας δυνατός κρότος, σαν δυο μέταλλα να συγκρούονταν.
Ένα όπλο.
"Νομίζω ότι είναι λίγο αργά"
Ο Harry, ήταν η φωνή του.
Προσεχτικά, τα δάχτυλα μου έπιασαν το κρύο πόμολο της πόρτας και το γύρισαν σιγανά. Τράβηξα την πόρτα λιγάκι, και έκανε ένα τρίξιμο, δυνατό και καθαρό. Δεν έδειχνε κλειδωμένο, γιατί;
Ή μάλλον την κλείδωσε αλλά την ξεκλείδωσε το πρωί.
Βρίζοντας, πήδηξα πίσω, αλλά οι φωνές συνεχίζονταν σαν να μην άκουσαν τίποτα. Πήγα πίσω στην πόρτα και έβλεπα κρυφά.
Ο Harry, ο Zayn και ο Liam, καθόντουσαν στον καναπέ κανονικά. Κρατώντας ένα πακέτο τσιγάρα. Όλο το δωμάτιο γεμάτο με καπνό. Ένας άντρας, νέος και όμορφος, στεκόταν δίπλα τους. Ένα παχύ ποσό χρημάτων στα βρώμικα χέρια τους, ήταν πιασμένο σφικτά . Ένας από αυτούς φαινόταν φοβισμένος, ενώ οι υπόλοιποι στέκονταν κανονικά.
"Φεύγουμε τώρα" είπε ο χαλαρός ο ξένος. Έδειξε στο πάτωμα όπου ένα μικρο βαλιτσάκι ήταν εκεί. "Είναι όλα εκεί, αν χρειαστώ να προμηθέψω τα ναρκωτικά σας τουλάχιστον προσπαθήστε να μην τα εισπνεύσετε όλα σε ένα μήνα, οκέι;" περιόρισε τα μπλε μάτια του. "Έχω ζωή και εγώ"
Ο Liam περίστρεψε ένα μαύρο πιστόλι, επικίνδυνα παίζοντας το με τα χέρια του. "Αντίο Marcus" , τους έδωσε ένα χαμόγελο, όσο ο Harry σηκωνόταν, ήταν πιο ψηλός από τους υπόλοιπους.
Ο Harry γύρισε το κεφάλι του στην άλλη κατεύθυνση , και ο Marcus και ο άλλος άντρας τον ακολούθησαν ήσυχα. "Alfie" ο Liam κάλεσε, και ο άντρας γύρισε από την άλλη για να τον κοιτάξει. "Που είναι τα όπλα;"
Το αγόρι-Alfie-κατάπιε το σάλιο του και έχωσε πιο βαθιά στο στέρνο του το χαρτί που κρατούσε όπου η καρδιά του χτυπούσε πάρα πολύ γρήγορα.
"Αυτα που είχαν απομείνει δεν ήταν πάρα πολλά" είπε κοιτάζοντας κάτω όσο ο Liam τον κοίταζε προσεκτικά αγνοώντας το βλέμμα του. "Παρακαλώ-"
Ο Liam τον διέκοψε, "Που," είπε, και τον κοίταζε στα ίσια με θυμωμένο πρόσωπο. "είναι τα όπλα; Σίγουρα τα έχεις κρατήσει σε ασφαλείς μέρος."
Ο Alfie ρούφηξε την μύτη του και γούρλωσε τα μάτια του, "Um"κούνησε το κεφάλι του αξιοθρήνητα. "Liam χρωστούσα σε κάποιον, και εγώ, ορκίζομαι θα μπορούσα-"
Ο Liam τον σταμάτησε πάλι, η φωνή του ήταν πιο σκληρή "Τα πούλησες." είπε σκέτα.
Ο Alfie μίλησε κατευθείαν, "Διπλά τα όπλα σας, θα πάω στα πυρομαχικά αύριο, αλλά παρακαλώ δώστε μου μια εβδομάδα." Σε ένα σημείο παραπλανούσε τα μάτια του σε όλο το δωμάτιο, και έπιασαν τα δικά μου, και μαζεύτηκα γρήγορα πίσω.
Ή δεν με είδε, ή επέλεξε να μην ρωτήσει ποια ήμουν, γιατί δεν είπε ή έκανε κάτι μετά από αυτό.
"Δεν έχουμε μια εβδομάδα" ο Zayn είπε, και ήταν η πρώτη φορά που μίλησε. "Τα χρειαζόμαστε σε 48 ώρες"
"Σκατά" ο Alfie έβρισε.
Υπήρχε ένας μεγάλος ήχος, ένας ήχος της σφαίρας να πετάγεται από το όπλο, και η μικρή αλλά θανατηφόρα σφαίρα πέρασε μέσα από τον τοίχο ακριβώς δίπλα από το κεφάλι του Alfie, έσκυψε μετά την σφαίρα,όταν κατάλαβε ότι του ερχόταν.
Ο Liam την έχασε επίτηδες. Θα μπορούσε εύκολα να είχε σκοτώσει κάποιον. Αιματώδες άκαρδο κάθαρμα.
"Έχεις 24 ώρες" είπε ψυχρά ο Liam όσο ο Alfie κούνησε το κεφάλι του και αναπνέοντας βαθιά. Σηκώθηκε γρήγορα, και είπε,"Δεν έχω τόσο πολύ χρόνο! Γαμώτο, μόνο μια εβδομάδα.
Ο Liam σήκωσε λίγο το όπλο του και το όπλισε κάνοντας ένα κλικ ήχο όσο το έδειχνε ακριβώς πάνω στον καημένο άντρα.
"Εντάξει, εντάξει!" ο Alfie κλαψούρισε. Ο Liam χαμογέλασε στην επιτυχία του και ο Zayn και ο Harry απλά τον κοίταζαν σαν μην είχε συμβεί τίποτα. Ο Marcus, ήταν χαλαρός, ακόμα και αν τα χαρακτηριστικά του έδειχναν να μεγαλώνουν οξέα και τα μάτια του να γεμίζουν οργή. "Άντε γαμήσου Liam!" ο Alfie του είπε. "Έχω άλλα σκατά να κάνω, στα αλήθεια δεν έχω χρόνο."
Ο Liam αναστέναξε, "Φύγε. Και μην ξαναγυρίσεις χωρίς δέκα όπλα."
Ο Alfie τον κοίταξε με δυσπιστία. "Δέκα; Τι έγινε με τα πέντε, μωρέ μαλάκα;"
"Είπες διπλά" ο Harry είπε με ένα πονηρό χαμόγελο. "Και μην προσπαθήσεις να φύγεις γιατί θυμάσαι τι έγινε την τελευταία φορά"
Κάτι διαπέρασε από τα τα μάτια του Alfie και κοίταξε το όπλο του Liam , πριν φύγει για τον σκοτεινό διάδρομο. Ο Marcus έγνεψε στα αγόρια πριν προχωρήσει μετά τον φίλο του και τον Harry να τους ακολουθεί ακριβώς από πίσω.
Ο Zayn σηκώθηκε και έκανε δυο βήματα μέχρι τον άλλο καναπέ. Έσκυψε και πήρε την βαλίτσα από το πάτωμα. Για ένα δευτερόλεπτο, εξαφανίστηκε από την μάτια μου και δεν τον έβλεπα γιατί η πόρτα δεν ήταν πολύ ανοιχτή, αλλά μετά πήγε πίσω στην θέση του.
Κοίταζα με ένα βλοσυρό πρόσωπο όσο κάθισε και άνοιξε την βαλίτσα. Τα μάτια του σκοτείνιασαν στο ότι και αν υπήρχε εκεί μέσα, και μετά άφησε ένα αθόρυβο γέλιο.
"Γαμώτο." είπε ο Liam, "Δεν είχα τέτοια εδώ και καιρό, δώσε μου ένα"
Ο Zayn απομάκρυνε την βαλίτσα μακριά από το πιάσιμο του Liam όπως ο φίλος του προσπαθούσε να πιάσει κάτι από μέσα. Ο Liam γκρίνιαξε, "Zayn."
Ο Zayn κούνησε αρνητικά του κεφάλι του, "Τι είπε ο Marcus; Προσπάθησε να μην τα τελειώσεις. Το έκανες μήνες πριν.
Ο Liam τον κοίταξε, "Δεν ήμουν εγώ, ήταν ο Harreh"
Αυτή την φορά ο Zayn δεν το κοίταξε με τόσο φιλικό ύφος, "Harry." επανάλαβε.
Ο Liam γέλασε μαζί του, "Το προφέρεις τόσο αστεία, Harreh."
Ο Zayn σταύρωσε τα χέρια του, "Haaarrrrry. Μπορώ να το πω καλά. Τώρα με συγχωρείς ή αλλιώς δεν παίρνεις αυτά τα σκατά."
Ο Liam τον άκουσε, και πήρε ένα πακέτο από την μαύρη βαλίτσα. Ήταν κάτι πλαστικό που άνοιγε εύκολα με φερμουάρ --και μέσα υπήρχε μια άσπρη σε σκόνη ουσία.
"Κρύψε το" ο Zayn είπε. "Αρέσει στον Harry αυτό-αν το θες, κρύψε το από το αγόρι σου."
Ο Liam του έδωσε ένα ενοχλημένο πρόσωπο, και ένα κοροϊδευτικό ύφος. "Δεν μπορεί να κάνει τίποτα"
"Τι ήταν αυτό ;" ο Harry εμφανίστηκε μέσα από τον διάδρομο με τα μεγάλα του χέρια πίσω από την πλάτη του. Τα άλλα δύο αγόρια κούνησαν τα κεφάλια τους αρνητικά και αθώα- αθώοι...πφφ- και έκλεισαν την τσάντα.
"Τέλος πάντων."
Ο Liam ακούμπησε την τσάντα στο πάτωμα, παρατήρησα ένα σημάδι σκαλισμένο πάνω στο ξύλο, γούρλωσα τα μάτια μου για να το διαβάσω. Ήταν σκοτεινά εκεί και δεν μπορούσα να δω τα γράμματα. Κούνησα τον λαιμό μου και μετακινήθηκα λίγο πιο κοντά.
Μεγάλο λάθος.
Η πόρτα έτριξε από πίσω, και ακούστηκε ο ήχος. Είδα τον Harry και τους άλλους να με κοιτάνε ακριβώς πάνω στα μάτια μου. Ο Liam μου χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι του, όσο προσπαθούσε να πει, λυπάμαι για εσένα. Με όλο τον σεβασμό μου προς αυτόν-και πως μου έσωσε την ζωή- και μετά εξαφανίστηκε.
Σηκώθηκα και έτρεξα προς το κρεβάτι, αγνοώντας τις σιγανές μουρμούρες. Έβαλα το πάπλωμα πάνω από το κεφάλι μου και έβαλα το πρόσωπο μου μέσα στο μαξιλάρι. Παρακαλώ μην έρθεις εδώ.
Η πόρτα έτριξε και άνοιξε. Άκουσα βήματα να ακούγονταν στο πάτωμα σαν κάποιος να φορούσε μπότες ή κάτι.
"Ξέρω ότι είσαι ξύπνια." η φωνή του Harry είπε σιγανά, το ίδιο πράγμα έγινε όπως το άλλο βράδυ που πέρασα μαζί του. Δεν απάντησα, έμενα ακίνητη όσο πιο πολύ μπορούσα ενώ προσπάθησα να χειριστώ τους χτύπους της καρδίας μου. Έκλεισα τα μάτια μου σφικτά ελπίζοντας να φύγει.
Το κρεβάτι βάθυνε λιγάκι και ένοιωσα κάτι--το χέρι του-- να ξεκουράζετε στους γοφούς μου πάνω από την κουβέρτα. Πανικοβλήθικα και ευχόμουν να μην ήταν εδώ. Προσπάθησα να συγκεντρωθώ σε οτιδήποτε εκτός από αυτόν, αλλά ήταν δύσκολο.
"Evelyn."
Με ντροπή έβαλα την μαξιλαροθήκη ανάμεσα στα δάχτυλα μου. Τα δάχτυλο του Harry χαϊδεψε τον λαιμό μου όσο κράτησε την κουβέρτα και την έσπρωξε προς τα κάτω, εμφανίζοντας το πρόσωπο μου σε αυτόν.
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τα δικά του πράσινα μάτια να κοιτάνε τα δικά μου, "Καλημέρα" χαμογέλασε όσο τα λακκάκια του μεγάλωσαν.
Έπρεπε να παραδεχτώ, αγαπούσα τα λακκάκια του. Είναι τόσο χαριτωμένα. Και το χρώμα των ματιών του. Και τα σγουρά μαλλιά του.
Αλλά είναι ακόμα ένα ντόνατ.
Έγνεψα άβολα. Στα αλήθεια δεν ήθελα του μιλήσω.
Ξέρω ότι έχω περάσει παραπάνω από μια μέρα μαζί του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι για την παρουσία του. Γαμώτο, νομίζω ότι κανένας δεν θα πήγαινε για τον Harry Styles. Έχει σκοτώσει στην κυριολεξία εκατοντάδες ανθρώπους. Άκουσα ότι ήταν γιατί έψαχνε εμένα.
Έβγαλα ένα μουγκρητό.Ποτέ δεν είχα φανταστεί ή σκεφτεί ή ανησυχήσει ότι ήμουν η αδερφή ψυχή του. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ήταν τέτοια σύμπτωση. Η Eleanor είχε πει ότι αν άνηκε σε ένα άτομο που δεν ήταν σεβαστό ή επικίνδυνο θα έφευγε μακριά.
Και θα συνεχίσω να τρέχω μακριά. Δεν μπορώ να μείνω εδώ. Ξέρω ότι ο Harry ήταν λίγο καλός χθες, αλλά αυτό δεν τον αλλάζει. Είναι επικίνδυνος. Ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου: ένα δεκαεννιάχρονο αγόρι.
Δεν θα κάθομαι εδώ να λυπάμαι τον εαυτό μου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα δραπετεύσω από εδώ πέρα, και για μια φορά όχι στα χέρια κάποιου άλλου.
Είναι βέβαιο ότι ο Harry ήδη πιστεύει ότι είμαι αδύναμη και αθώα.
Όχι. Αυτός είναι απλά πιο δυνατός.
Αλλά πέρα από αυτό, μπορώ να φύγω από αυτό το μέρος. Δεν μπορώ να υποσχεθώ, γιατί αυτήν την στιγμή είμαι σε ένα σπίτι ενός άντρα που έχει όπλα και ναρκωτικά και τατουάζ, αλλά θα προσπαθήσω.
Έχω ένα αδερφό που με προσέχει, μια αδερφή που αγαπάω πάρα πολύ. Έχω πολλά ξαδέρφια που μου λείπουν. Έχω θείες και θείους , παππούδες και γιαγιάδες.
Και γονείς που πάντα προσεύχονται να είμαι ασφαλής με έναν άντρα που θα με κρατάει: ελπίζουν ότι θα γνωρίσω ένα καλό άτομο. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα ότι είμαι το κατοικίδιο του Harry Styles.
Έχω ανθρώπους που με περιμένουν.
"Πεινάς;" ο Harry ρώτησε σιγανά όσο σηκωνόμουν.
Πεθαίνω της πείνας. Έχουν περάσει μέρες από τότε που είχα φάει κάτι.
Έγνεψα ξανά και ο Harry χαμογέλασε. "Εντάξει." είπε πριν φιλήσει το μάγουλο μου. Η επαφή έμεινε όσο σηκώθηκε και πήγε προς την πόρτα. "Ακολούθησε με."
Ενάντια στην καλύτερη μου κρητική,έβγαλα τα σκεπάσματα του κρεβατιού και στάθηκα δίπλα στον Harry. Αυτός ευγενικά έπιασε το χέρι μου και με οδήγησε έξω.
Τα αγόρια δεν ήταν πια στο σαλόνι και σαν να διάβασε τις σκέψεις μου είπε, "Φύγανε." μου έριξε ένα βαθύ χαμόγελο. "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτούς πια. Η δουλειά μας τέλειωσε."
Φτάσαμε στην κουζίνα: τακτοποιημένη και καθαρή. Ο Harry έβαλε τα χέρια του στους γοφούς μου και με κάθισε απλά στην καρέκλα. Έκανα ένα δυνατό ήχο από την ξαφνική κίνηση αλλά χαλάρωσα μετά όταν κάθισα.
"Τώρα." ο Harry είπε και άνοιξε το ντουλάπι. "Ας δούμε τι έχουμε εδώ." Έβγαλε έξω ένα χάρτινο κουτί, λεπτό και χρωματιστό. "Σου αρέσουν τα δημητριακά;"
Έγνεψα και ένωσα τα χείλια μου.
Αναρωτιέμαι πως ο Harry τα αγοράζει αυτά τα πράγματα χωρίς να τον πιάσουν; Εννοώ, ξέρω ότι κανείς δεν ξέρει ποιος είναι, αλλά πληρώνει για να τα πάρει ή τα κλέβει;
Σκέφτηκα ίσως να τον ρωτήσω.
"Κλέβουμε τα χρήματα." απάντησε κανονικά, δίνοντας μου άλλη μια ματιά καθώς έβαλε δημητριακά και γάλα στο μπολ δίπλα μου."Αγοράζουμε το φαγητό. Μερικές φορές, βάζουμε άλλους να το κάνουν για μας: έτσι για καλό και για κακό."
Άφησα ένα μικρο oh όσο προσπαθούσα να επεξεργαστώ τις λέξεις του. Κούνησα το κεφάλι μου με δυσπιστία. "Πως το κάνεις;"
Ο Harry φάνηκε να μπερδεύτηκε και έτσι συνέχισα, "Έχεις γίνει ...επικίνδυνος για όλους-" ο Harry χαμογέλασε σαν να ήταν περήφανος για τον εαυτό του. "- για τόσο καιρό. Χρόνια. Και δεν σε έχουν πιάσει;" ανασήκωσα τους ώμους μου. "Ποτέ;"
Ο Harry άφησε ένα χαμόγελο παίζοντας με τα ροζ χείλη του. "Όχι." απάντησε κουνώντας την γλώσσα του μέσα στο στόμα του. "Οι αστυνομικοί στην πόλη σου;" έξυσε την μύτη του και συνέχισε, "Πολύ αργοί. Αδύναμοι-" ο Harry κρατούσε τα χέρια του όσο μετρούσε τις ανασφάλειες των αστυνομικών μας. "-βαρετοί. Χαζά όπλα. Προβλέψιμες κινήσεις. Ακατανόητοι θάνατοι." σταύρωσε τα δυνατά του χέρια στο στέρνο του."Από μόνοι τους, τέλος πάντων, μόνο μια φορά είχαν πετύχει το χέρι του Zayn-το τραύμα θεραπεύτηκε πολύ εύκολα."
"Λες δηλαδή ότι είσαι δυνατότερος από το FBI;" γέλασα με μισή καρδιά.
Ο Harry με κοίταζε και απάντησε, "Γλυκιά μου, ξέρω ότι είναι δύσκολο να το πιστέψεις, γιατί δεν είμαστε εκπαιδευμένοι ή κάτι τέτοιο." είπε και πέρασε τα δάχτυλα του μέσα από τα καστανά σγουρά μαλλιά του. "Αλλά μας βλέπεις πίσω από τα κάγκελα αυτήν την στιγμή;"
Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά, και αυτός είπε, "Τους ξεπερνάμε πανεύκολα."
"Παραλίγο να πιαστείς χθες." είπα. "Θα σε πιάσουν τελικά. Ψάχνουν εσένα τώρα."
Έβαλα μια μπουκιά με δημητριακά στο στόμα μου και τα μάσησα προσεχτικά, αφού κάποιος κακός στεκόταν ακριβώς μπροστά μου.
Ο Harry γέλασε. "Βλέπεις, να γιατί μου αρέσεις." κατσούφιασα στην αλλαγή της συμπεριφοράς του. "Την μια είσαι όλο αθωότητα και την άλλη: νομίζεις ότι θα μας πιάσουν."
"Θα σε πιάσουν, Harry." μουρμούρισα.
Ο Harry σήκωσε και τα δυο του φρύδια. "Ξέρεις, στέκεσαι πάνω σε ένα ισχυρό λεπτό πάγο τώρα." χαμογέλασε κρύα και ένοιωσα την καρδιά μου να σταματάει για λίγο. "Δεν θα προσπαθούσα να έκανα τίποτα, επειδή εγώ συμπεριφέρομαι καλύτερα από ότι έπρεπε. Χρειάζεται να σου υπενθυμίσω ότι ο σύντροφος σου είναι ο Harry Styles;" το χαμόγελο έφυγε από το πρόσωπο του κάνοντας τον πιο θανατηφόρο και τρομακτικό.
Ο Harry έκανε δύο βήματα μπροστά μου και έβαλε τα δυο του χέρια στο τραπέζι δίπλα από τους γοφούς μου. Η γρήγορη και λεία κίνηση πέρασε από την καρδιά μου και το κουτάλι μου έπεσε μέσα στο μπολ με ένα 'κλινγκ'. Πήγα λίγο πιο μακριά από τον Harry. Δεν φρίκαρα αυτήν την φορά, δεν ήμουν τρομοκρατημένη , αλλά κράτησα τις αποστάσεις μου.
"Το να είμαι λίγο καλός για μια φορά δεν σημαίνει ότι θα το ξανακάνω." είπε, το πρόσωπο του εκατοστά μακριά.
"Υπήρχε μια φορά που δεν ήσουν έτσι Harry" είπα, κρατώντας το βλέμμα μου προς αυτός για να του αποδείξω ότι δεν με τρόμαζε.
"Μια φορά, ναι."
~:~:~:~:~
Θυμάστε μια φορά που ο Liam έγραψε στην Danielle στο twitter ότι μύριζε σαν κακά;
-Alice