Ο κόσμος που ήταν ήταν όρθιος γινόταν σιγά-σιγά μικρότερος, αλλά όλοι να είναι ελαφρά ζαλισμένοι ή και χειρότερα να σκοντάυτανε πάνω σε έμενα, κάποιοι να ζητάνε συγνώμη και κάποιοι να βρίζουν τότε. Τα κατάφερα να φτάσω μέχρι το τέλος από τους ανθρώπους που χόρευαν και επιτελούς να πάρω μια ανάσα.
"-έλα πιο εδώ, μωρό." άκουσα μια βραχνή φωνή να λέει, και στο κούτελο μου σχηματίστηκε μια ζάρα. Γύρισα πίσω για να δω ένα γκρουπ τεσσάρων ή πέντε αγοριών να κοιτάζουν ένα μυστηριώδης κορίτσι με καστανά μαλλιά, που η πλάτη της ήταν μπροστά στα αγόρια. Συνέχισαν να της φωνάζουν σαν να είναι γατάκι αλλά αυτή έκανε μια καλή δουλειά και τους αγνοούσε.
Ένταση με διαπέρασε όταν συνειδητοποίησα ότι ήταν η Eleanor, να στέκεται μόνη της. Έσπρωξα ένα κορίτσι με μπλε μαλλιά για να να πάω στην κολλητή μου. Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά όταν ένοιωσα ένα δυνατό πόνο στο κεφάλι μου. Έσφυζε μαζί με τους παλμούς μου αλλά εγώ κατηγόρησα την δυνατή μουσική και προσπάθησα να το ξεχάσω.
"Μην είσαι έτσι" ένα μυώδης αγόρι της φώναξε και αυτή δεν έκανε τίποτα. Σιγά-σιγά από εκεί που περπατούσα γρήγορα άρχισα να τρέχω, εξαιρώντας το γεγονός ότι ήμουν με τακούνια. Η Eleanor προχώρησε μακριά από τα αγόρια και απομακρύνθηκε από αυτούς. Θα πρέπει να επέλεξαν να την πειράξουν γιατί όλοι ήταν είδη με κάποιον.
"Hey" ένας άλλος άντρας είπε αυστηρά, και εγώ τρόμαξα όταν της έπιασε τον καρπό "Σου είπα να έρθεις εδώ"
"Φύγε" προειδοποίησε, και εγώ κατάφερα να φτάσω μέχρι το γκρουπ, κοιτάζοντας το άτομο που κρατούσε την Eleanor, όσο κουνούσε το χέρι της από το πιάσιμο του.
Στάθηκα μπροστά της. "Μην τολμήσεις και την αγγίξεις" είπα όταν αυτός απομακρύνθηκε από εμάς
"Λοιπόν," ο άντρας μουρμούρισε και τα άλλα τρία αγόρια του πήγαν από πίσω του. "Παιδιά, κοιτάξτε τι έχουμε εδώ. Νομίζω ότι την βρήκαμε."
"Για τ'ονομα του Θεού" ένα από τα αγόρια είπε όσο η μουσική σώπαινε, τέλειωνε. Είχε καφέ ρίζες που τελείωναν ξανθές. Δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του καλά από την έλλειψη φωτισμού."Αυτό το μέρος είναι χάλια-"
και γύρισε για να δει ένα από τα άλλα αγόρια που σκιαγραφούταν με τα φώτα που κρεμόταν πάνω από την οροφή πίσω του. "-είναι αυτή εδώ ή όχι; Θέλω να φύγω."
Το αγόρι δεν κουνήθηκε ή είπε τίποτα αλλά κοίταζε προς τα εμένα. Έδωσα στον εαυτό ως δικαιολογία ότι απλώς γινόμουν παρανοϊκή και κατέβασα το βλέμμα μου από αυτούς.
"Έλα Eleanor, πάμε." έπιασα το χέρι της και απομακρυνθήκαμε από το γκρουπ των αγοριών.
"Eleanor" ένας από αυτούς την φώναξε. "Περίμενε! Σε ξέρω!"
Άκουσα πατημασιές από πίσω μου και σχεδίασα να κουνηθώ γρηγορότερα αλλά η Eleanor σταμάτησε να περπατάει και έπιασε το χέρι μου όταν προσπάθησα να κουνηθώ.
"El είναι ανατριχιαστικοί," είπα κάτω από την ανάσα μου, όταν ένας από αυτούς μας πλησίασε, αυτός που πριν την κρατούσε.
Ο πονοκέφαλος μου πήγε από ελαφρύ παλμό σε σφυροκόπημα μέσα στο κρανίο μου. Χτυπούσα το πόδι μου ανυπόμονα όσο το αγόρι μας πλησίασε.
"Σε ξέρω" το αγόρι ξαναείπε γυρνώντας προς την Eleanor, αγνοώντας την ύπαρξη μου. "Δεν έχουμε γνωριστεί αλλά..." αυτός δύσταξε και μετά κούνησε το κεφάλι του στα άλλα αγόρια.
Το ξανθό αγόρι κοίταξε το αγόρι με τα μπλε μάτια περπάτησαν προς την κατεύθυνση της πόρτας. Τα άλλα δυο τους ακολούθησαν, στέκοντας ακριβώς από πάνω μας.
Αλλά μετά ήμουν σίγουρη ότι το κρανίο μου θα έσπαγε. Το δωμάτιο άρχισε να γυρίζει. Κράτησα το χέρι της Eleanor αλλά αυτή το κούνησε και ζήτησε ένα λεπτό.
"Μπορώ να δω το τατουάζ σου;" άκουσα το αγόρι να την ρωτάει. Κοίταξα το πάτωμα και προσπάθησα να ησυχάσω τον εαυτό μου. Ένοιωθα οτί θα πάθω κρίση πανικού.
"Οοο θεέ μου!" άκουσα την Eleanor να λέει, η φωνής της ελαφρώς εξασθενημένη.
"Είναι εντάξει;" ένα από τα αγόρια ρώτησε για αυτήν.
Εγώ μούγκρισα, αρκετά σιγά ώστε να μην ακουστεί πιο πάνω από την μουσική, και προσπάθησα να φύγω από την πόρτα, νόμιζα ότι αν βγω από το κλειστοφοβικό δωμάτιο θα με κάνει καλύτερα. Αλλά το μόνο που κατάφερα είναι να σκοντάφτω με τα τακούνια μου και να βρίζω τον εαυτό μου που τα έβαλα στο πρώτο πάρτυ του λυκείου.
"Είμαι-" προσπάθησα να μιλήσω αλλά ο λαιμός μου ήταν στεγνός. Προσπάθησα να σηκωθώ μόνη αλλά ένα χέρι με έπιασε.
Μετά ήταν το αίσθημα οτί η μουσική ήταν κλειστή και όλα τα μάτια ήταν πάνω μας, που δεν γινόταν καν αυτό. Το κεφάλι μου σταμάτησε για λίγο να πονάει και ήμουν είδη όρθια.
Κοίταξα και είδα ένα ζευγάρι όμορφα σμαραγδί μάτια, να κοιτάνε ακριβώς πάνω μου. Κοίταξα πίσω, νοιώθοντας ότι είμαι σε ύπνωση. Ήταν σαν ένα αόρατο σκοινί να με σπρώχνει προς τα εμπρός, το οποίο έκανε το πρόσωπο μου να καίγεται για αυτό έκανα ένα βήμα πίσω και ένοιωσα κατευθείαν αμηχανία.
Το αγόρι έκανε και αυτό ένα βήμα πίσω και συνέχισε να με κοιτάζει. Έριξα μια γρήγορη ματιά στο πρόσωπο του, και ήταν υπέροχος.Κατέβασε το κεφάλι του πριν τα φώτα τρεμόπαιζαν ξανά. Άρχισα να συλλογίζομαι αν τα φώτα ήταν χαλασμένα ή ήταν απλά ένα τρομακτικό πάρτυ όταν τον άκουσα να μιλάει για πρώτη φορά και ακόμη και αν τα λόγια του δεν έδειχναν να είναι για μένα ένοιωσα την καρδιά μου να ταράζεται ολόκληρη στην βαθιά και σιγανή φωνή του.
"Την βρήκα"
Το αγόρι με τα γαλάζια μάτια γύρισε και με κοίταξε για ένα λεπτό , μετά γύρισε στην Eleanor.
"Νομίζω ότι εσείς οι δυο θα πρέπει να έρθετε μαζί μας"
Δεν θα του απαντούσα, ακόμα ένοιωθα αμήχανα και συγκλονισμένα με αυτήν την κατάσταση για το ότι μάλλον έχω βρει την αδερφή ψυχή μου σε ένα ηλίθιο πάρτυ του λυκείου ακόμα και αν δεν πάει στο ίδιο σχολείο με εμένα.
"Συγνώμη, τι;" την άκουσα να λέει και γύρισα προς αυτήν. Κοίταξε πίσω σε εμένα. Το πρόσωπο της ήταν κενό και τα μάγουλα της κόκκινα αλλά τα μάτια της έδειχναν μακαριότητα και γεμάτα χαρά.
Και δεν καταλαβαίνω γιατί οι σύντροφοι μας δεν μας ζήτησαν ευγενικά να πάμε με αυτούς αλλά πήραν τις λέξεις της Eleanor σαν άδεια να πιάσουν τα χέρια μας και να καλύψουν τα στόματα μας και όσο ήμουν στα χέρια ενός αγνώστου με έπαιρναν έξω από το σπίτι του Finn
Εγώ προσπαθούσα να φύγω από την αρπαγή του αγοριού με τους αγκώνες μου αλλά κρατούσε το αριστερό μου χέρι, ήταν ένα δυνατό πιάσιμο, πηγαίνοντας με στο μαύρο βαν που ήταν παρκαρισμένο απέναντι απο τον δρόμο.
"Hey" φώναξα πάνω από τα κλάματα της Eleanor "Τι στο διάολο κάνεις; Άσε με-"
"Αλήθεια τώρα;" το ξανθό αγόρι ήρθε και στάθηκε δίπλα μου "Τους απαγάγεις; Λες και δεν είχαμε να ασχοληθούμε με άλλους ανθρώπους όλοι μέρα πιο πριν, Harry;"
"Λοιπόν Niall" το αγόρι που με κρατούσε μίλησε με χαλαρή φωνή, κρατώντας και τα δυο μου χέρια πίσω από την πλάτη μου με το ένα του χέρι, η πλάτη μου στην πόρτα του αμαξιού, "Κτυπά τέλεια το σχέδιο σου να γίνουμε φίλοι τους πρώτα και μετά να τους απαγάγουμε"
Συνέχισα μανιωδώς να κουνιέμαι ενάντια στο αγόρι όσο αυτός προσπάθησε να φτάσει κάτι που του έδινε το ξανθό αγόρι -χειροπέδες- και εγώ ούρλιαξα όσο πιο δυνατά μπορούσα.
Οι άνθρωποι που επέστρεφαν στα αμάξια τους γύρισαν και μας κοίταξαn. Ένας από αυτούς ζητωκραυγούσε αλλά οι υπόλοιποι απλά κοιτούσαν. Δεν μπορούσα να καταλάβω τις εντυπώσεις των άλλων επειδή ήταν πολύ μακριά και τα πρόσωπα τους ήταν θολά από τα πολλά δάκρυα στα μάτια μου.
Με πήγε στο πίσω μέρος του βάν και άνοιξε τις πόρτες και με έσπρωξε μέσα. Συνέχισα να κλαίω και ουρλιάζω με μανία και αυτός έβαλε τις χειροπέδες όσο είχε τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου.
"Οο έλα τώρα" το αγόρι είπε κανονικά και έκλεισε και την άλλη χειροπέδα από την αριστερή μεριά του χεριού μου. Μπορώ να ακούσω την Eleanor να φωνάζει το όνομα μου, και μετά η πόρτα να κλείνει και να μην μπορώ να την ακούσω άλλο. "Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν"
"Μη-" προσπάθησα να ουρλιάξω μια τελευταία φορά πριν το ξανθό αγόρι εμφανίστηκε και πήρε ένα κομμάτι κολλητικής ταινίας και το έβαλε στα χείλη μου.
Έριξα μια τελευταία ματιά στον σύντροφο μου, τώρα ικανή να τον δω καθαρά.
Είχε σκούρα καστανά σγουρά μαλλιά, μπούκλες σε όλο του το κούτελο, και piercing πράσινα μάτια, γυαλιστερά κάτω από τα φώτα του δρόμου. Μου έριξε ένα χαμόγελο.
"Όλα θα πάνε μια χαρά" είπε σηκώνοντας του ώμους του, προσπαθώντας να δέσει κάτι στα μάτια μου, μετά έκλεισε την πόρτα του βαν.
Αρχίζουν τα καλύτερα.....
-Βαρβάρα