Ο καλοκαιρινός αέρας ήταν πολύ ζεστός, ακόμα και αυτήν την ώρα της νύχτας. Ήταν ένα ελαφρύ αεράκι, ο αγαπημένος μου καιρός, οι δρόμοι γεμάτοι με κύματα καύσωνα και πλαστικά ποτηράκια.
Η Eleanor και εγώ σταθήκαμε έξω από το αμάξι της, κλείνοντας την πόρτα πίσω μας. Η μουσική του παρτυ ήταν στο τέρμα από τα ηχεία. Όλο το σπίτι ταν γεμάτο με χαρτί τουαλέτας και κόκκινα πλαστικά ποτήρια. Μερικοί έμπαιναν από τις πόρτες του αρχοντικού των Harries και μερικοί έβγαιναν κουβαλώντας κάποιον με ανακατεμένα μαλλιά και τσαλακωμένα ρούχα.
Δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου χθες το βράδυ, είχα κάποιον εφιάλτη ότι ήμουν στην προοπτική κάποιου, όχι ότι θυμάμαι και κάτι άλλο. Αλλά είμαι σίγουρη ότι το παρτυ θα έχει πλάκα, έτσι και αλλιώς υποσχέθηκα στην φίλη μου ότι δεν θα την αφήσω μόνη.
Από το ωραίο αεράκι που ήταν αυτό το βράδυ, μύρισα το αλκοόλ, το άρωμα της κολόνιας καθώς οι άνθρωποι τριγύριζαν δίπλα μου.
"Τόσο πολύ για 'όχι αλκοόλ' " είπα σταυρώνοντας τα χέρια μου, άβολα όσο κάποιοι άνθρωποι μας κοίταζαν, ούτε καν με τον δελεαστικό τρόπο. Ένα κορίτσι γέλασε και έσπρωξε τον ώμο της Eleanor αλλά τραβήχτηκε πίσω.
"Σκάσε" είπε η Eleanor αδιάφορα. "Ποιος νοιάζεται αν οι άνθρωποι είναι μεθυσμένοι, κάνει την κατάσταση πιο αστεία." Οι δύό μας περπατήσαμε προς τις σκάλες που μας οδήγησε μέσα σε ένα μεγάλο σπίτι. Αυτό το μέρος ήταν τεράστιο: όμορφα σκίτσα και πίνακες ζωγραφικής γέμιζαν τον άσπρο τοίχο. Στην γωνιά υπήρχαν σκάλες, οδηγώντας πάνω, οπού προφανώς θα υπήρχαν οι κρεβατοκάμαρες και τα μπάνια γιατί είναι στον δεύτερο όροφο. Μερικά ράφια και ζωγραφιές υπήρχαν στον διάδρομο που ήμασταν, μερικά διακοσμητικά πορσελάνινα βάζα ήταν πάνω σε ένα άσπρο χρώμα έπιπλο. Ήμουν έκπληκτη που το το σπίτι ήταν βασικά καθαρό , με τις εξαιρέσεις λίγα ποτηράκια στο πάτωμα και λίγο φαγητό στα τραπεζομάντιλα.
Τα μάτια μου σκάναραν το μέρος που με οδήγησε η Eleanor μετά την τραπεζαρία. Ένα μεγάλο τραπέζι ήταν στην άκρη, ένα πρόχειρο πάτωμα χώρου ήταν στην μέση μαζί με όλων τα τακούνια και παπούτσια , χορεύοντας ή άβολα ή έξαλα. Έψαχνα να βρω κανένα γνωστό πρόσωπο όπως του Finn ή του Jack αλλά δεν τους βλέπω πουθενά. Ήταν σίγουρα παραπάνω από 100 άτομα εδώ πέρα, σε αντίθεση με αυτά που είπε η Eleanor. Οι άνθρωποι προφανώς είχαν ακούσει πολύ για το πάρτυ και κάλεσαν περισσότερα άτομα που δεν ήταν καλεσμένοι. Με ένοιαζε πολύ αυτό. Δεν ήμουν ακριβώς κλειστοφοβική αλλά απλώς δεν μου πολυάρεσαν τα στενά μέρη. Είδα έναν ανεμιστήρα και ένα air conditioner να δουλεύουν αλλά χρειάστηκε πολύ λίγο για να πάνε τα χημικά παρατεταμένα στον παχύ αέρα.
Πνίγηκα στον αέρα από το τσιγάρο κάποιου, και κοίταζα όπως ένας άντρας 'φίλαγε' την κορυφή του τσιγάρου. Ήταν ένα αγόρι, κοιτάζοντας τον κόσμο σαν να έψαχνε κάποιον. Το σκοτεινό βλέμμα στα μάτια του, όπως προχωρούσε ξυστά από τον κόσμο δεν φαινόταν απειλητικό, αλλά λίγο εκφοβιστικό. Κοίταξα προς την Eleanor μόνο για να συνειδητοποιήσω οτι την έχασα.
Έβρισα κάτω από την ανάσα μου, κουνώντας τον λαιμό μου για να βρω το κορίτσι με τα καστανά μαλλιά. Μήπως αν σταθώ εδώ πέρα θα γυρίσει πίσω. Πήρε 2 λεπτά αναμονής πριν νιώσω αηδία από τον καπνό και τον ιδρώτα, και αποφάσισα να βγω έξω.
"Είσαι καλά;"
Κοίταξα τριγύρω για να δω το αγόρι που ήταν πριν, σβήνοντας επιτέλους το τσιγάρο του μέσα σε ένα πλαστικό ποτήρι.
"Έχεις χαθεί;" η φωνή του αγοριού ήταν τραχιά αλλά ευγενική, και αν δεν έδειχνε τόσο τρομακτικός, θα τον φανταζόμουν ελκυστικό.
Τον κοίταξα αδιάφορα. "Απλά...περιμένω την φίλη μου," είπα παίζοντας με τ δάχτυλα μου.
"Είσαι σίγουρη ότι είναι καν εδώ;"χαμογέλασε χλευαστικά. Σταύρωσε τα χέρια του στον θώρακα του.
Δάγκωσα την γλώσσα μου. "Ήρθαμε εδώ μαζί, απλά την έχασα" είπα ψυχρά. Το ξέρω ότι δεν ήταν ωραίο να κρίνω τόσο γρήγορα, αλλά δεν έμοιαζε και πολύ καλός. "Είσαι από το Lloyd;" τον ρώτησα.
Τα πόδια του αγοριού αναπήδησαν από ανυπομονησία "Όχι," απάντησε κατευθείαν.
"Γιατί είσαι εδώ;" ρώτησα άνετα κρύβοντας την ενόχληση μου.
"Λοιπόν, οι άνθρωποι κάνουν μεγάλα πράγματα για να βρουν τον σύντροφο τους." μου χαμογέλασε. Γύρισα πίσω. Ένοιωσα το βλέμμα του προς εμένα. "Ποιο είναι το όνομα σου γλυκιά μου;" ρώτησε αργά, δαγκώνοντας τα χείλη του.
"Είμαι η Evelyn" και έβγαλα έξω το κινητό μου για να καλέσω την Eleanor. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το έχει στην δόνηση και θα ακούσει την κλήση μου. Το βλέμμα μου πήγε στο αγόρι για λίγο. Με κοίταζε με κριμένα χαμόγελα.
"Είμαι ο Zayn," είπε
"Γεια."
"Γεια."
"Πάω να βρω την φίλη μου," είπα "Χάρηκα που τα είπαμε. Γεια!" του χαμογέλασα και έφυγα προς την τραπεζαρία.
"Evelyn" ο Zayn μου φώναξε. Γύρισα προς αυτόν. "Μπορώ να έχω το νούμερο σου;" δάγκωσα τα χείλη μου και τον κοίταξα άβολα.
"Uh, ναι φυσικά" έγνεψα και ξεκλείδωσα την οθόνη του κινητού μου πριν του το δώσω. Ο Zayn χαμογέλασε πριν αρχίσει να γράφει το νούμερο του, μετά μου έδωσε το κινητό του όπως και εγώ.
Όταν ξεκλείδωσε το κινητό είδα ότι είχε ένα ξανθό κορίτσι για ταπετσαρία. Η πλάτη της ήταν γυρισμένη προς την κάμερα αλλά το κεφάλι της ήταν γυρισμένο από τα αριστερά, χαμογελώντας. Ένα μέρος ενός τατουάζ στον λαιμό της- μάλλον ήταν κάποια αλυσίδα;-μετά πήγα στις επαφές του.
"Έτοιμη." του είπα καθώς του έδωσα το κινητό του.
"Ευχαριστώ" είπε χαρούμενα. "Evelyn Bale"
Ποτέ δεν του είπα το επίθετο μου.
~~~~
Γειααααα σας! Πως σας φαίνεται η ιστορία μέχρι τώρα;; Δυστυχώς σε αυτό το κεφάλαιο η Alice δεν λέει τίποτα! Από το 5 και μετά θα ξαναπεί.
Αν σας άρεσε παρακαλώ ψηφίστε και σχολιάστε!
Αυτό το βιβλίο στην μέση κάπου θα γίνει καταπληκτικό το υπόσχομαι!
-Βαρβάρα