Hope Black po przeprowadce do Port Talbot wraz z rodzicami i rodzeństwem dowiaduje sie że jest chora na raka i że zostało jej mało czasu. Traci nadzieję na wyzdrowienie a jej stan jest co raz gorszy. Jednak poznaje Leondre który postanawia pomóc jej...
Rano obudził mnie Leo. - Księżniczko co ty na to aby spełnić kolejny punkt z listy?- spytał a ja się do niego uśmiechnęłam. Wstałam z łóżka ubrałam na siebie koszulkę Leo i stanęłam przed drzwiami, na której wisiała kartka. Leo stanął za mną i mnie objął. - To który punkt wybieramy?- zapytał po czym pocałował mnie w szyję. - Hmm nie wiem. Może nie róbmy żadnego. Zostawmy te zadania na później a teraz zajmijmy się sobą. Niech one będą spontaniczne. - Dobrze to co dzisiaj robimy? - Skatepark? - Zgoda. To ty się idź ubierz a ja idę zrobić śniadanie. Wybrałam ubrania i poszłam do łazienki. Po prysznicu ubrałam się w to
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zaczęłam się malować jednak nie dokończyłam tej czynności ponieważ straciłam przytomność.
Pov. Leo Zszedłem na dół, aby zrobić nam śniadanie. Postanowiłem, że zrobię naleśniki z bitą śmietaną nutellą bananami i truskawkami. Gdy smażyły się naleśniki ja zacząłem kroić owoce. W pewnym momencie usłyszałem hałas. Wiedziałem, że Hope znowu zemdlała. Pobiegłem szybko do łazienki. Zgadłem. Podniosłem mojego potworka z ziemi i położyłam z powrotem do łóżka. Zrobiłem okłady. Poszedłem też do pokoju Ady poprosić ją aby chwilę została przy Hope. Zgodziła się. Charlie razem ze mną poszedł do kuchni. - Leo i jak tam Hope? - Chyba pogodziła się z tym, bo odzyskała dawną energię. - To dobrze. Ale zobaczysz, że jeszcze jej przejdzie i będzie zdrowa. - Dzięki na was zawsze można liczyć. A gdzie jest Alex z Lili? - Wrócili do domu. Chcą zacząć jeszcze w tym tygodniu przygotowania do ślubu. Lili jest w drugim miesiącu ciąży, więc chcą mieć wszystko już gotowe do przyjścia dziecka. - Hope jest szczęśliwa z ich szczęścia. A jak ty z Adą? - Leo co raz częściej myślę, aby poprosić ją o rękę. - Ja też o tym myślałem, ale wolę jeszcze poczekać, aby nie miała takiego uczucia litości. - Masz rację. - Leo Hope się już obudziła.- krzyknęła z pokoju Ada a ja postawiłem także z naleśnikami i szklankę z sokiem na tacy i udałem się do pokoju. Gdy wszedłem potworek siedział już na łóżku. - Jak się czujesz?- zapytałem siadając obok niej i sadzając ją na swoich kolanach. - Odpuśćmy sobie dzisiaj ten skatepark. - Dobrze to co powiesz na spacer? - Dobrze.- powiedziała po czym zaczęła zajadać się naleśnikami. Po zjedzonym posiłku poszła dokończyć lekki makijaż a, że ja nie chciałem zostawiać jej samej wszedłem razem z nią do łazienki. Gdy już była gotowa wyszliśmy z domu. Udaliśmy się w stronę parku gdzie na jednej z ławeczka usiedliśmy i zaczęliśmy się wygłupiać. - Pamiętasz jak się poznaliśmy?- zapytała a ja się uśmiechnąłem. - Jak mam nie pamiętać najszczęśliwszego dnia w moim życiu. I tak szczerze dużo zawdzięczam twojej chorobie. - Dlaczego?- spojrzała na mnie tymi swoimi wielkimi oczami - Bo gdybyś wtedy nie zemdlała nie poznałbym najważniejszej dziewczyny w moim życiu. - powiedziałem i ją pocałowałem. Spojrzałem na godzinę. Była już 8pm, więc musieliśmy wracać. Dzisiaj postanowiliśmy, że Hope będzie spała u mnie a jutro rano powiemy mojej mamie o jej chorobie. Gdy doszliśmy do mnie do domu od razu udaliśmy się do mojego pokoju. Hope jako, że nie miała żadnej piżamy dałem jej swoją koszulkę. Położyliśmy się do łóżka i od razu zasnęliśmy.
