O BENİM (+18 TAMAMLANDI)

69. BÖLÜM | VEDA ♚

Final.

Tuhaf.

Bu satırları yazmak sanırım benim en çok zorlandığım şey.

Hiç bu kadar garip hissedeceğimi; boğazımda bir şeylerin düğümleneceğini düşünmemiştim.

Bu kitaba veda etmek gerçekten sandığımdan daha zor oldu.

Biliyorum zamansız oldu, beklenmedik, aniden... Ama bugün elbet gelecekti. Ben de isterdim hiç bitmeden devam etmeyi ama bazı şeyler ne yazık ki mümkün değil. Bu final süresini elimden gelen en iyi şekilde uzatmaya çalıştım çünkü hazır değildim, hazır değildik. Belki hâlâ değiliz ama günü gelmişti. Her zaman virgüller ile süslediğim bu hikayeye nokta koymanın günü geldi çattı. En başta 30 bölümde bitireceğim kitap oldu size 69 bölüm. Çaktırmayın lütfen, tek sayılardan nefret eden biri olarak bu rakam hiç hoş olmadı benim için. Sanırım final her anıyla zihnimde yer edinecek.

Daha dün gibi aklımda hikayenin her aşaması. İlk aklıma geldiği an, kafamda kurgulamam, tanıtımı yazma heyecanım, kapağı yapmam, isim seçmem... Hepsi şu an gözümün önünde. O Benim'in yeri hep ayrıydı benim için. Çünkü burada neredeyse iki yılım var. 24 Nisan 2016'dan beri olan yaşamım burada. Üniversiteyi kazanma stresim, kazanma heyecanım, okuldaki ilk günüm... Hepsi bu hikayeden satırlar arasında gizli aslına bakarsanız.

İki yıldır bu karakterler ile yaşıyorum. Zihnimin betondan duvarlarının arasında Rüya, Arslan, Uras ve Arya gizli. Onların yanında Ezgi, Yekta, Banu, Begüm, Selim ve hatta Engin... Her biri benim için çok özel karakterler. İyisiyle kötüsüyle.

Bir kitap sizlere bir şeyler kazandırmalı. Amaç budur zaten. Benim size vermek istediğim şeyler belliydi aslında. Sabır. Derin bir göçüğün altında kalsan bile güçlü kalmak. Sen doğurmasan bile anne olmak. Hiç tanımadığın birine en önemli organını, kalbini teslim etmek.

Çok şey yaşadık sizlerle. Hikaye kendi içinde, biz kendi çevremizde bir hayat kurduk. Arslan ile Rüya'nın zor aşkına şahit olurken ben sizlerle dostluklar kurdum. Aranızdan bazılarıyla günlerce, saatlerce konuştum. Hiçbirinize kötü cevap vermemeye çalıştım, yorumlarınızı olabildiğince yanıtsız bırakmadım. Eğer içinizden kırdığım, üzdüğüm varsa özür dilerim.

Kitap bitiyor ama her satırı burada. Canınız sıkıldıkça, onları özledikçe gelip bakacağınız bir sığınak burası. Ve ben buradayım. Her yorumunuza yine döneceğim. Attığınız mesajlara yine cevap vereceğim. Gamzoş'unuz her daim burada. Kitabı dönüp dönüp okumak isteyenlerden bir ricam var. Yorum yapın. Eski okurlar ile sohbet etmek o paragrafların altında güzel olacak.

Şimdi sizleri bölümle baş başa bırakıyorum ve daha sonra duyuruma kaldığım yerden devam edeceğim.

Bölüm ithafı O Benim'e kalbinde bir yer veren tüm okurlarıma gelsin.

Bu bölümün hatrına hepinizden bir tane de olsa yorum istiyorum.

Sanırım son kez yazıyorum bunu ama... (Duygulandı)

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Keyifli okumalar!

○°○°○°○°

Hikayeler esasen sonu gördüğü yerde başlardı.

Bitti dediğin an aslında daha başlamadığını öğrenirdin.

Umutsuzluğu kendine mesken ettiğinde karşına çıkardı en büyük fırsatın.

Yok dediğin anda var olurdu duygular.