O BENİM (+18 TAMAMLANDI)

62. BÖLÜM

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Keyifli okumalar.

(O benim için nasıl bir final düşünüyorsunuz? Hangisi olursa bana kızmazsınız? 😂)

Gülmeli?

Ağlamalı?

Acı ne kötü şeydi değil mi?

Kandırılmanın verdiği o üperti, hayal kırıklığının yarattığı o ince sızı. Hepsi ne kadar kötü ve iğrenç şeylerdi. Ve bunlar şu an Burcu'ya yapışmıştı. Yıkıntıyla odasına gittiği o anı asla unutamazdım. Artık hayatımın her anında onu her görsem aklıma ilk o an gelecekti.

Ağır adımlarla yatak odasına çıktığımda gördüğüm manzara oldukça güzeldi. Arslan Arya'yı kucağına almış koltukta oturuyor, onunla sohbet ediyordu.

"Bak güzelim. Şimdi babanı çok iyi dinle ve büyüyünce bunları uygula tamam mı? Öyle erkeklere yanaşmak yok. Onlar sana yanaşmaya çalışırsa da koy yumruğu suratlarının ortasına. Baban sana yumruk atmayı da öğretecek ve sen, kendini tüm karşı cinsten koruyacaksın. Baba seviyorum diye bir adam çıkarma karşıma. Yemin ederim gördüğüm an sıkarım kafasına." Sertleşen yüz hatlarını anında düzeltti. Arya'nın yanağını okşarken devam etti. "Benim kızım akıllıdır. Babasının sözünden çıkmaz. Erkeklere pabuç bırakmaz. Değil mi bir tanem? Değil mi cennetteki güzelliğim? Gün gelecek, babana yanıt verdiğin günleri de göreceğiz değil mi? Evet babacığım tüm erkeklerin canı cehenneme sen ve abim benim her şeyimsiniz diyeceksin." Başını salladı ve kızımın beynine deli şeyleri sokmaya devam etti. Yine de bunu yaparken çok harika durduğu için engel olmadım. "Bunu diyeceğini biliyorum bebeğim. Annenle bir olup tüm paramı sömüreceksiniz. Büyük ihtimalle annen seni kendine benzetecek. Büyük bir alış veriş delisi olacaksın. Onun kadar deli, sevgi dolu, güzel, muhteşem ve hayat dolu olacaksın."

Artık araya girme zamanımın geldiğini anlamıştım. Odaya girip kapıyı arkamdan kapatırken "Aşık demeyi unuttun sevgilim. Kızımız da benim gibi bir adama, ona hak ettiği değeri sonuna kadar yaşatan bir adama aşık olacak," dedim.

Başını yana eğip gözlerini kıstı. "Benim kızım öyle bir şey yapmayacak."

"Yapacak sevgilim."

Yanlarına oturdum ve Arslan'ın yanağını öptüm. "Arya aşkın hüküm sürdüğü bir ailede büyüyecek. Her zamanda bizimki bir aşk isteyecek ve zamanı geldiğinde kendi aşkını yaşayacak."

Arslan huzursuzca kaşlarını çattı. "Yaşamasın. Biz ona yeteriz. Ömrünü bizimle geçirebilir."

"Niye sevgilim? O da Uras da günü gelince aşık olacaklar. Hem ben sana yeterim ki. Bu iki bacaksıza gerek yok."

"Sen bana hep yetersin güzelim ama Arya'yı kıskanmaktan geri alamıyorum kendimi." Dudaklarına serseri bir gülüş yerleşirken devam etti. "Hem çocuklarımız hakkında bacaksız demen çok kötü. Arya'yı küstüreceksin kendine."

Dudaklarımı kızımın alnıyla buluşturdum. "Bebeğim şaka yaptığımı biliyor. Annesine asla küsmez."

Geri çekilip başımı Arslan'ın omzuna yasladım. Kendi de başını başımın üzerine eğdi.

"Uykusu geldi. Baksana gözleri kapanmak üzere."

Kıkırdadım. "O kadar nasihati bana da versen ben de uyurdum."

"Sanki kötü bir şey diyorum. Bunların hepsi gerekli olan şeyler Rüya."

"Yaa, tabii. Ne demezsin." Arya'yı kucağından alıp beşiğine yatırmadan hemen önce konuştum. "Eğer birazcık bana çektiyse sana kök söktürecektir. Emin olabilirsin."