Oy vermeyi ve düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın lütfen.
Bölüm Ceren0 'a ithafımdır. Seviliyorsun aşkım.😘
Her anne çocuğunu koşulsuz bir sevgiyle severdi. Ondan istekleri olurdu ama bu asla sevgisiyle ilgili olmazdı. İsteklerini yerine getirmeyince onu sevmeyi bırakmazdı mesela. Çünkü onun evladıydı o. Kucağına aldığında içine mükemmel bir sevgiyle dolup taşıran kişiydi. Kokusunu duyumsadığında ona huzur bahşeden kişiydi. Ve benim hayatımda o kişiden vardı.
Tam şu anda yanımda küçük gözleriyle bana bakan kızım. Küçük parmaklarını hafifçe oynatırken gülümseyerek onu izliyordum. Saat epey geç olmuştu ve ben merakla Arslan'ı bekliyordum. Evdeki herkes uymuştu. Tabii Arya ve ben hariç. İkimizde merakımızdan olsa gerek uyuyamamıştık. Arslan'ı gün içinde dayanamayıp birkaç defa aramıştım ama telefonu kapalıydı. O yüzden uyumayıp beklemeye karar vermiştim. Uçağı yaklaşık on dakika önce kalkmış olmalıydı, bilette öyle görmüştüm. Kalbim bir başkasından olmamasını diliyordu Arya'nın. Hatta bu sefer mantığım bile ondan yanaydı. Arslan her ne kadar babalık yapsada üzerinde bir gerginlik ve tedirginlik olacaktı. Sürekli aklına gelecekti bu durum, belkide hiç çıkmayacaktı aklından.
Derin bir nefes alırken gözlerimi yeniden Arya'ya çevirdiğimde gözlerini kapatmış olduğunu gördüm. Dudaklarım yukarıya kıvrılırken yatakta biraz aşağıya kayıp yüzlerimizi aynı hizaya getirdim. Arslan'ı beklerken ben de birazcık uyuyabilirdim.
*
Yatakta hissettiğim ağırlıkla zaten çokta derin olmayan uykudan uyanıp gözlerimi araladım ve Arslan'ı gördüm. Yüzünü Arya'ya eğmiş, gülümsüyordu.
"Hoş geldin," diye mırıldanıp dirseklerimden destek alarak yatakta doğruldum.
"Hoş bulduk," diyen Arslan başını birkaç saniyeliğine bana çevirdi sonra yeniden kızıma döndü. Meraklı gözlerle onu izlerken üzerindeki ceketi koltuğa atıp yatağa oturdu. Parmakları Arya'nın yüzünde ufak daireler çizerken "Çoğu şeyi öğrendim," dedi.
"Ne gibi?" dedim yatakta oturur vaziyete geçerken. Arslan bakışlarını bana çevirmeden birkaç saniye suskun kalırken merakla dudaklarından çıkacak cümleleri bekliyordum.
"Ay Arslan konuş artık."
Gözlerini bana çevirirken "Arya benim kızımmış," dedi. Birkaç derin nefes alma saniyesinde dediklerini idrak erken irice açılmış olduğundan emin olduğum gözlerle "Nasıl? Anlat hemen," dedim.
Arslan derin bir nefes alırken ellerini saçlarının arasından geçirdi. Sanki bundan rahatsızlık duyuyormuş gibi bir ifade vardı yüzünde.
"Birisi işlemden önce doktora para vermiş ve spermleri değiştirmesini istemiş. Ama nasıl olduysa Uras'ın doktoru da oradaymış ve bunu engellemiş. Aynı şekilde kendini korumak için testleri kendi kanıyla yapmış. Yani Arya benim öz kızım."
Şaşkınlıkla onu izlerken hızla ayağa kalktım. Doktorun yaptıklarını daha sonra sormaya erteledim, ilk düşünmem gereken şu adamdı.
Sinirli sesimi kimse uyanmasın diye bastırmaya çalışırken "Kim bu adam?" diye sordum ama kısık sesime rağmen Arya kıpırdanmıştı. Arslan yatağı hafifçe sallayıp Arya'yı sakinleştirirken "Bilmiyorum," diye fısıldadı.
"Nasıl bilmiyorsun?" dememle Arya'yı kucağına alıp odadan çıktı. Şaşkınca arkasından bakarken bir dakika geçmeden odaya girdi.
"Kim olduğunu bilmiyorum ama bulacağım Rüya. Hem Arya da benim kızım, bizim kızımız."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O BENİM (+18 TAMAMLANDI)
General Fiction"Sen nasıl benim yumurta hücrelerimi çalarsın?" diyen genç kadın öfkeden kararmış gözleriyle karşısındaki adama tüm nefretini kusmaya devam ediyordu. Az şey değildi sonuçta bu yaptığı. Adam ise onun bu sinirli halinin aksine kayıtsız bir tavırla omu...
