O BENİM (+18 TAMAMLANDI)

1. BÖLÜM ♣

Hikayeye başlama tarihinizi buraya yorum olarak bırakın lütfen.

Bölümler düzenlenmiştir.

Oy ve yorumları unutmayın lütfen! Keyifli okumalar.

Rüya Sözeri

Eğer bu kadar mutsuz ve umutsuz bir durumda olmasaydım şu görüntü karşısında yere oturarak deliler gibi ağlardım ancak şu an tek hissettiğim buruk bir neşeydi. Eskiden olsa beni üzüntüden delirtecek şeylere sevinir hale gelmiştim. Çünkü acı ve üzüntüye öylesine alışmıştım ki bir süre sonra hissetmemeye başlamıştım. İşte bu da benim yenik ve küçük zaferimdi.

Beni bu denli çelişkiler içinde bırakan yansımamı izlerken eskiden olsa bu halim karşısında ortalığı yıkacağımı çok iyi biliyordum. Bunun sebebi ise iki senenin ardından az da olsa saçlarımın çıkmış olmasıydı ve aynadaki halim kemoterapi yüzünden dökülen saçlarımın yeniden eski haline döneceğine dair inancımın artmasına yardımcı olmuştu. Uzun bir zamanın ardından yeniden canlı hissediyordum. İlk kez nefes almak gerçekten yaşadığımı hissettiriyordu ancak bu, bir hastalık yüzünden geçip giden iki yılımın yine aklıma gelmesine engel değildi ne yazık ki.

İki sene önce akciğer kanseri teşhisi konulmuştu ve o günden beri yaşam denen bir şeyim kalmamıştı. Bitmiş ve tükenmiştim. İnsanların bahsettiği dibe vurma kavramını sonuna kadar yaşamıştım adeta. Hiç ummadığım, onca hayalimi gerçekleştirmek üzere üniversiteye bir adım atacağım sırada yakalanmıştım kansere. Ansızın girmişti hayatıma ve bir daha hiç çıkmayacağım dercesine, göğsümün tam ortasına, yaşam kaynaklarımdan birine yerleşmişti.

On sekiz yaşıma gireli daha iki hafta olduğunda öğrenmiştim hastalığımı. Halsizlik ve uyku sorunuyla girdiğim doktor odasından kanser hastası olarak çıkmıştım ve o iki kız arasında çok fark vardı. O zamanki Rüya Sözeri ile şimdiki kız arasında uçurumlar vardı. Hem karakter, hem de dış görünüş olarak... O anların yeniden aklıma gelmesiyle gözümden bir damla yaşın akması aynı anda olurken usulca kapattım gözlerimi.

"Yaptığımız testler sonucunda sürekli halsiz olmanızın nedenini bulduk."

Saçlarında ara ara aklar olan doktor sözlerini bitirip derin bir nefes alınca kaşlarımın çatılmasına engel olamadım. Ses tonu oldukça sıkıntılı çıkmıştı ve yüzünde beni tedirgin eden garip bir ifade vardı.

"Nedenmiş?" derken sesimin altında yatan korkuyu adamın hissetmesini es geçtim.

Üniversite sınavı yüzünden stres etkisidir diye düşünmüştüm ama doktorun tepkilerine bakılırsa bundan daha fazlası var gibiydi. Meraklı ve bir an önce söylemesini isteyen bakışlarla doktoru izlerken yeniden derin bir nefes alıp gözlerini önündeki kâğıtlardan çekti ve bana döndü.

"Bunu üzülerek söylüyorum ki, akciğer kanserisiniz."

Beynim birkaç saniye duyduklarımı idrak edemezken gözlerimi bile kırpamamıştım. Ne demişti? Kanser mi? Ben mi?

Kaşlarımı kaldırıp "E-efendim?" diye sordum. Doğru mu duymuştum yoksa zihnim bana bir oyun mu sergiliyordu?

Adam soğukkanlı bir şekilde bana bakarken cümlesini yineledi. "Kansersiniz Rüya Hanım."

Gözlerimi kırpıştırıp derin bir nefes aldım. Şakaydı herhalde bu. "Bu saçmalık. Ben sigara içmem, nasıl akciğer kanseri olabilirim ki?" dedim sinirle.

Bir yerde bu hastalığa sigaranın neden olduğunu duymuştum ve o yüzden hızla bunu öne sürmüştüm. Kabullenemiyordum, kabullenmek istemiyordum. Ben kanser değildim, olamazdım.