KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 156//

//Defne'den//

Bileklerimdeki elleriyle beni hala sıkıca tutarken dudaklarıma iyice yaklaşmıştı. Nefesini tamamen hissediyordum. Dudaklarımız buluştuğunda her zamanki gibi bir huzur kapladı içimi. Ömer bileklerimdeki ellerini çekerek belime sarınca bende sakallarını okşadım.

Bir süre sonra kendimi geri çektiğimde gözlerimi açmıştım. Ömer hemen dibimde duruyordu. Burnumun ucuna bir öpücük bırakarak beni kucakladı ve yatağa yatırdı. Ellerimle ensesinden sıkıca tutarken yavaşça geri çekildiğinde baş parmağımı dudağında gezdirdim. Gülümsedi.

"Gece gece yeterince dalganızı geçtiğinize göre yatabiliriz değil mi?" Küçük bir kıkırtı kaçırdım dudaklarımdan. Onun kıskanç bir kız babası olacağını tahmin ediyordum ama Almira daha bu kadar küçükken başlayacağını elbet düşünmemiştim.

"Elbette yatabiliriz." Eğilip burnumun ucundan öptü. Ardından ben üzerimden çekilecek diye beklerken o ise kafasını göğsüme yaslayarak yatağa uzandı.

Ertesi günün sabahında gözlerimi yavaşça araladım. Hala dün geceki şekliyle yatmaya devam eden Ömer'i fark edince gülümsedim. Çok şanslı bir kadındım ben.

Onu uyandırmamaya dikkat ederek başını yastığa bıraktığımda dudaklarına tüy gibi bir öpücük kondurdum. Yataktan çıkıp banyoya girdim ilk önce. Sonrasında üzerimi giyinmek için kıyafet dolabının yanına geldiğim sırada yatakta hissettiğim hareketlilikle arkamı döndüm. Sevdiğim adam uyanmıştı bile.

"Günaydın." Dirsekleri üzerinde yükselerek bana baktı.

"Günaydın güzelim." Ömer yataktan kalkarak onun tam önüne geldiğinde Defne geceliğini çıkarmaya hazırlanıyordu.

Bu sırada kapının çalmasıyla birlikte ellerini geceliğin eteklerinden çekerek vücudunu kapıya çevirdi Defne. Ömer de aynı şekilde dönmüştü. Almira yavaşça içeri girdiğinde şirince gülümsedi.

"Günaydın." Ömer yaklaşıp kızını saçlarından öptü. Ardından kucağına aldı.

"Günaydın güzelim, erkencisin yine." Almira büyük bir hevesle salladı başını.

"Evet babacım, çünkü bugün Mete gelecek. Geç kalmak istemedim." Almira bunu söylediği anda ömerin kaşları çatılmışken Defne alt dudağını ısırdı. Kocasının yüz ifadesini elbet fark etmişti.

Ömer kızını yanağından öptü. "Bugün seninle gezeriz diye düşündüm ben güzelim. Ne dersin?" Defne dudaklarını birbirine bastırdı. Ömer'in bu kıskanç tavırlarına bayılıyordu.

"Olmaz baba, mete gelecek bugün. Seninle yarın gezeriz." Almira ömerin kucağından inerek odadan çıktı. Ömer hala kızının arkasından bakarken Defne yaklaşıp onun omzunu öptü. Ardından kendine dönmesini sağlamıştı.

"Ömer, Almiranın daha dört yaşında olduğunu biliyorsun değil mi?" Ömer kaşlarını çattı.

"Kaç yaşında olursa olsun, ben kızımı kimseyle paylaşamam." Defne güldü.

"Sevgilim kendine gel istersen, kızını kimseyle paylaşmıyorsun. Sadece bir arkadaşı var Almiranın. Hepsi bu." Ömer küçük bir çocuk gibi omuz silkti.

"Daha dün tanıştılar ama." Defne başını iki yana salladı. Bu adam niye böyleydi?

"Ay Ömer, bu ne kıskançlık ya! Valla sen beni bu kadar kıskanmıyorsun."

"Konumuz bu mu şimdi?" Defne birkaç adım geri çekildi.

"Bilemeyeceğim. Biraz ilgisiz kaldın sanki bana karşı." Ömer çapkın bir gülüş attı Defneye.