KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 58//

//Yazar'dan//

Sabah Ömer uyanmıştı ilk. Karısını koynundan hissettiğinde derin bir nefes aldı ve gülümsedi. Saçlarına minik bir öpücük bıraktı. Elleri karnına gittiğinde sevmişti miniğini de.

"Hadi babacım, bir kere daha tekme at." Bir süre sonra avucunda hissettiği baskıyla gülümsemişti Ömer. Bu duygu bambaşkaydı.

Defne de uyanmıştı bu tekmeyle. Gülümseyerek karnını tuttu. "Annecim uyandın mı sen?" Onun bu haline gülmemek elde değildi. Ömer karısının alnına bir öpücük bıraktı ve banyoya doğru yürüdü. Defne de karnını tutarak ayağa kalktı. Önce Ömer'e bir takım elbise ve saat seçti. Yatağı toplayıp hepsini yatağın üstüne bıraktı. Dışarı çıktığında önce oğlunun odasına çıktı. İçeri girdiğinde umut mışıl mışıl uyuyordu. Oğlunun yanına çöküp saçlarını sevmeye başladı.

"Annem... Hadi uyan canım..." Umut biraz sonra uyanmıştı. Annesine gülümsedi ve sıkı sıkı sarıldı.

"Günaydın annem."

"Günaydın canım." İkisi sarılırken Defnenin bir anda inlemesiyle umut geri çekildi. Endişelenmişti annesine bir şey oldu diye.

"Anne iyi misin?" Defne olumlu anlamda kafa salladıktan sonra Umutun elini karnına getirdi.

"Kardeşin tekmeliyor annecim. Abisi gibi yaramaz olacak." Bu sırada bir tekme daha attı bebek. Umut şaşırsa da kardeşinin bu tekmesine gülümsedi.

"Anne ne zaman gelecek. Ben artık onunla oyun oynamak istiyorum."

"Az kaldı oğluşum. Biraz daha sabret." Umut annesinin yanağına bir öpücük bıraktıktan sonra banyoya girdi. Bugün okula gidecekti. Bunun heyecanı vardı içinde elbette.

Defne de oğluna giyecek şeyler hazırlamıştı. Onları yatağın üzerine bıraktı. Bu sırada umutta banyodan çıkmıştı. Defne oğlunu güzelce hazırladıktan sonra alnına bir öpücük bıraktı.

"Şimdi ben kahvaltı hazırlayayım istersen sende babanın yanına git."

Defne odadan çıktıktan Sonra umut babasının yanına gitti. Ömer telefonla konuşuyordu. Umutun geldiğini görünce telefon konuşmasını kısa kesip kapattı. Oğlunu kucağına aldı ve odadan çıktı.

"Baba, derinde benimle gelsin mi?" Ömer oğluna gülümsedi.

"Bizde şimdi onu konuşuyorduk. Derin de orada olacak aslanım. Anlayacağın onu korumak senin görevin."

"Korurum tabii baba. O benim ilk ve tek arkadaşım. Hem ben büyüyünce evleneceğim onunla."

"Bak sen bizim paşaya." dedi Ömer gülerken. Babasının gülmesi umutu utandırmıştı.

"Ya baba!! Gülme. Üstelik ben derini seviyorum. Sevenlere gülünmez."

"Tamam oğlum sustum. O zaman ben Sinan'a söyleyeyim versin derini bize." derken ikisi de masanın yanına gelmişlerdi. Defne Ömer'in bu sözlerinin bir kısmını duymuştu.

"Ömer? Kim kimi veriyor?"

"Güzelim, kaynana oluyorsun hayırlı olsun."

"Efendim?" dedi defne anlamaz bir tavırla. Gözlerini umuta çevirdiğinde oğlunun kızardığını görünce gülümsedi. Oğlunun yanına gidip iki yanağına da birer öpücük bıraktı.

"Aşkım benim sen aşık mı oldun?"

"Ya anne!!" Defne kahkaha atmaya başlayınca Ömer de ona eşlik etti.

"Yalnız annecim ben şimdiden söyleyim kıskanırım seni gelinimden." Umut babasının kucağından indi ve kollarını göğsünde bağlayıp anne-babasına sırt çevirdi.