KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 55//

//Yazar'dan//

Ömer Defnenin üzerindeki kıyafetleri teker teker çıkarmaya başladı. İç çamaşırlarıyla kaldığında büyüyen karnına baktı. Ellerini oraya getirdi ve bebeğini sevdi. Onu her hissettiğinde şüphesiz bir kez daha şükrediyordu Defneye. Ona bu duyguları yaşattığı için.

Bu sırada defne de gömleğin bütün düğmelerini açmış Ömer'in o geniş omzundan çıkarmıştı. Eli pantolona gelince kemeri çıkardı. Ömer de iç çamaşırıyla kalınca beraber girdiler suya. Defne kocasının göğsüne sinerken Ömer de boynuna öpücükler bırakmakla meşguldü. Defne gülümseyerek bedenini Ömer'e çevirdi ve en sevdiği şampuandan avucuna biraz döktü. Sonra Ömer'in saçlarını köpürtüp yıkamaya başladı. Arkasına yaslanıp işi karısına bırakan Ömer huzuru yine karısında bulmuştu.

Defnenin işi bittiğinde Ömer de aynı şekilde yıkadı karısını. Sonra onu bornozuna sardı ve kendi de giydi. Odaya geldiklerinde defne dolaptan iç çamaşırlarını ve geceliğini çıkardı. Ömer sadece iç çamaşırını giyip Defneye yaklaştı. O da iç çamaşırlarıyla duruyordu. Tam geceliğini giyecekken Ömer durdurdu.

"Böyle kal."

"Yok. Giyiyim ben geceliğimi."

"Hayır. Böyle kalacaksın."

"Sen rahat durmazsın böyle kalırsam." dedi defne gözlerini kısarak.

"İyi ya. Eğlence olur." dedi sırıtarak. Defne Ömer'in koluna vurdu ve geceliği üstüne geçirdi. Tam yatağa gidecekken Ömer önüne geçti. Üzerindeki geceliği tek hamleyle iki parçaya ayırdı. Gecelik Defnenin ayaklarına düştüğünde kaşlarını çatarak Ömer'e döndü.

"Bıktım şundan ya. Sen ne istiyorsun benim geceliklerimden."

"Yırtmak çok zevkli geliyor belki de."

Defne Ömer'e öfkeyle bakarken Ömer ellerini Defnenin kalçalarına getirdi ve onu iyice kendine bastırdı.

"Göğüslerin büyümüş. Bebeğimiz babasını da düşünmüş demek ki."

"Onlar bebeğimizin babası. Sana yok."

"Hele bir konuşalım. Bak bakalım kimin onlar?" Ömer karısını kucağına alıp yatağa yatırdı. Kendi sırtını yatağın başlığına dayayıp karısını da göğsüne çekti. Karısının saçlarına bir öpücük bırakıp fısıldadı.

"Benden sonra o masanın başına umut geçecek."

Defne hızla kafasını kaldırdı ve Ömer'in gözlerine baktı.

"E-Efendim?"

"Bu masanın başındaki kişi öleceği güne kadar masadan sorumludur. Ama bir yandan da kendinden sonraki varisi seçer. Onu masanın başına geçene kadar yetiştirir. Zamanı geldiğinde de o varis masanın başına geçer."

"Ne yani umut..."

"O varis umut."

"Ama Ömer o daha çok küçük." dedi dudaklarını büzerek. Ömer Defnenin yüzünü avuçladı.

"Biliyorum aşkım. Zaten bu durum şimdi başlamayacak. Umut büyüyecek ve genç bir delikanlı olacak. Sonra hem cesareti hemde gücüyle geçecek o masaya. Bizim soyumuzu o devam ettirecek."

"Ömer bu tehlikeli."

"Güzelim benim, bu masanın her bir üyesi Umutun koruması oldu artık. Yalnızca ben değil tüm herkes koruyacak onu."

"Ona bir şey olmayacak yani."

"Kendi canımı veririm yine de ona bir şey olmaz." Sonra elini Defnenin karnına getirdi. "Hem doğacak bebeğimiz de abisinin yanında olacak. Onu asla bırakmayacak. Ben bu görevi tek başıma üstlendim. Oğlum öyle olmayacak. Kardeşi hep yanında olacak."