KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 128//

*Herkese iyi bayramlar!*

//Yazar'dan//

Ömer Seda'nın ağzından duyduğu sözlerden sonra sertçe yutkundu. Bunları söyleyen kişinin Defne olduğunu düşünmek nefesini keserken kalbinde hissettiği acı da büyüdü. Ama Seda Defnenin telefondaki o titrek sesini düşündükçe onun yaşadığı acının az olduğunu düşünüyoru.

"Defne artık çok yoruldu Ömer, ona yaptıklarının hiçbirini hak etmedi. Eğer başka bir kadınla birlikte olmak istiyorsan artık daha fazla evli kalmanızın bir anlamı yok. Zaten Defnenin de istediği bu. Bir an önce davanın açılmasını istiyor."

Seda sözlerini bitirdiğinde Ömer birkaç adım geri çekildi. Elini saçlarına getirip gözlerini kapattığında dudaklarını ısırmaya başlamıştı.

"Bunu asla kabul etmem Seda, ben sadece Defneyi istiyorum. Sadece onunla olmak istiyorum. Başka bir kadına benim hayatımda yer yok." Ömer'in içtenliğinden şüphe duymuyordu Seda. Onun Defneye ne derece aşık olduğunu çok iyi biliyordu ama kardeşim dediği kadının telefondaki o çaresiz sesini unutamıyordu.

"Defne ümidini tamamen kaybetti Ömer. Bugün eline yeni fotoğraflar geçmiş. Ve bu onun sabrını taşıran son damla oldu. O pes etti Ömer."

Seda'nın sözleri gittikçe kalbini paramparça ediyordu Ömer'in. Defneyi sonsuza kadar kaybettiği gerçeğini kabullenemezdi. Bir an önce onunla konuşması lazımdı.

"Seda bana Defnenin nerede olduğunu söyle, lütfen!" Onun çaresizliğine üzülse de işine yarayacak bir bilgisi yoktu Seda'nın.

"Defne beni ilk aradığında yerini sordum Ömer. Ama söylemedi. Bugün konuştuğumuzda yine ısrar ettim, tavrı değişmedi. O senden nefret ediyor. Ve boşanmayı aklına koymuş."

Seda arkasını dönüp evden çıktığında arkasında bıraktığı enkazın farkındaydı. Ama elinden bir şey gelmiyordu. Bu defa Sinan'ın arabasına bindiğinde kocasının gelmesini bekledi.

Sinan ise bu sırada Ömer'i teselli etmeye çalışıyordu. Adamın böylesine çaresiz görünmesine alışık değildi. "Kardeşim sen istersen biraz dinlen. Sana söz veriyorum en kısa zamanda defneyi getireceğim."

Ömer başını salladığında Sinan ona son defa bakıp evden çıktı. Arabasına bindiğinde Seda da üzgün gözlerini kendisine çevirmişti.

"Seda, Defnenin yeriyle ilgili hiçbir fikrin yok mu?" Arabayı çalıştırdığında cevap bekleyen gözlerle ona bakıyordu.

"Söylemedi hiçbir şey sinan. Öylesine yorgun ki, sesindeki acıyı sana anlatamam bile. Bugün eğer o fotoğrafları görmeseydi belki de dönecekti. Ama başka bir kadınla gördü kocasını sinan." Derin bir nefes alıp yola baktı.

"Biliyorum Seda. Ama Ömer'le yüzleşmezse daha da kötü olacak. Çünkü o da en az Ömer kadar aşık."

"Defneyi ikna etmeye çalışacağım Sinan. Elimden geldiğince."

Onlar evlerine doğru giderken Ömer koltuğa uzanmış eli karnının üzerinde tavanı izliyordu. Bir kolunu başının altına almıştı. Seda'nın sözleri kulaklarında sürekli çınlarken gözünden bir damla daha yaş aktı. Artık her şey birbirine girmişti.

"Seni bulacağım, ne senden vazgeçeceğim ne de benden vazgeçmene izin vereceğim."

••••••

Elindeki kahve bardağını köşeye bıraktıktan sonra koltuktan kalktı Defne. İçtiği kaçıncı bardaktı bilmiyordu. Bütün geceyi uykusuz geçirmişti ve tek destekçisi bu kahvelerdi.