KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 117//

//Yazar'dan//

Ailemiz akşama doğru evden ayrıldıklarında Ömer satın aldığı yata getirmişti onları. Çocuklar sevinçle babalarına sarılırken yatın içine geçtiklerinde Ömer dümeninin başına geçmişti. Çocuklar hayranlıkla denizin manzarasını seyrederken Defnenin manzarası ise elbette kocasıydı. Onun dümen başında bu kadar çekici göründüğünü bilmiyordu. Alt dudağını ısırıp gözlerini üzerinden ayırmadan ayaklandı. Hemen onun arkasına geçerken kollarını kocasının geniş göğsüne sardı. Karnı onu çok fazla zorlamıyordu.

"Uzaktan bakmak çok kötü. Çünkü çok yakışıklı görünüyorsun." Ömer gülümseyip bir eliyle Defnenin elini kavrayıp dudaklarına bastırdı.

"Sen hamileyken daha bir çekici mi oluyorsun ne?" Defne gülüp bu defa Ömer'in tam ensesine bir öpücük kondurdu. Kocası hızla çekildiğinde kıkırdadı. Unutmuştu orasından huylandığını.

"Ups, pardon aşkım yaaa!"

Ömer dümeni otomatiğe alıp arkasını döndüğünde önce çocukları kontrol etti. İkisi de oturmuş denizi izliyorlardı. Onların görmediklerinden emin olunca hızla karısının dudaklarına yapıştı. Kollarını beline sararken onu kendine çekmişti.

Defne de karşılık verdiğinde hareketleri hızlanmıştı Ömer'in. Bir eli kalçalarına inerken Defne kollarını boynuna dolamıştı.

Daha fazlası için burası uygun değildi elbet. Bunu ilk fark eden Ömer olunca ellerini yavaşça ayırdı karısının bedeninden. Onu alnından öptü uzunca.

"Birkaç saate otelde oluruz güzelim. O zamana kadar sabret." Defne dudaklarını büzdüğünde Ömer eğilip bir öpücük kondurmuştu dudaklarına. Ardından yeniden dümene döndüğünde Defne ise çocuklara bakmak için ayrıldı onun yanından.

Birkaç saat sonra deniz kenarında oldukça şirin bir kasabaya gelmişlerdi. Onları orada bekleyen ekip Ömer'i gördükleri anda yaklaşmışlardı yanına.

"Abi hoş geldin." Ömer başını salladığı sırada içlerinden bir tanesi araba anahtarlarını uzattı Ömer'e.

"Araba hemen arka tarafta abi." Ömer anahtarı alıp adamın omzunu sıktı dostça.

"Eyvallah. Sizde izinlisiniz yarın." Adamlar teşekkür edip oradan ayrıldıklarında Ömer defnenin elini tuttu.

"Hadi bakalım. Çocuklar da çok yoruldu."

Otelin önüne geldiklerinde yine saygıyla karşılanmıştı ailemiz. Ömer'in hazırlattığı süite geçtiklerinde çocuklar yorgun olduklarını söyleyip onlar için ayrılan odaya geçtiler. Ömer onları yatıracağını söyleyince Defne de terasa çıkmıştı. Deniz manzarası hemen karşısındaydı ve tüm şehir ayaklarının altındaydı resmen. Hayranlıkla etrafı incelemeye devam ederken karnına getirdi ellerini.

"Annecim sende beğendin değil mi burayı?" Gülümseyip kızını sevmeye devam ederken elinin üzerine konan elle beraber irkildi önce. Ardından kocasının huzur dolu sesini duydu.

"Bence kızımız oldukça beğendi burayı."

Defne gülümseyip gözlerini kapattı.

"Bence de."

Ömer Defnenin boynunu öpmeye başlarken kızının tekmesiyle beraber durmak zorunda kaldı. Defne bunu hissedince karnını sevdi.

"Kızım ne anlaştık biz seninle? Anneyle babayı bölmek yok demedik mi?"

Ömer Defneyi kendine çevirdiğinde eğilip kızını öpücüklere boğdu.

"Meleğim ama babaya da yazık. Ne zamandır hasret bak annene. He güzelim?"