Bij het ontbijt was ik stil, wat Edyth en Dominic niet begrepen. Ze wisten niet wat er vannacht was gebeurt. Ze wisten niet dat ik een contract had ondertekend...ik zou het ze moeten vertellen onderweg naar school. Aangezien de deal inging als ik daar was. Ik zou de hele tijd bij Mason moeten zijn, de hele tijd.
Dat ging echt moeilijk worden.
Maar ik was ook zenuwachtig en nerveus, want wat had hij aan Lynn verteld? Had hij het uitgemaakt? Ik besefte me plots dat ik Collin ook nog niet gesproken had, hem zou ik het dus ook onderweg naar school moeten vertellen. Hij kwam ons toch ophalen.
Ik keek er nu al tegenop, hoe zou hij reageren?
Ik zuchtte en zette mijn bord op het aanrecht, negeerde alle blikken die naar me werden geworpen. Cars, dreigend.
Brynne, meelevend. Edyth en Dominic, niet begrijpend. Danny en Kyan...nou ze hadden niet echt iets in hun blik. Het was nietszeggend.
Jules, schuldbewust en vol spijt.
Celeste...hetzelfde als Jules ongeveer. Maar ik zag dat ze me met haar blik ook kracht wilde meegeven, en er zat iets van trots in. Ze wist natuurlijk hoe moeilijk dit voor me zou zijn, in de tijd dat ik niet wilde praten had ze uren naast me gezeten. Ze wist hoe boos ik was op Mason.
Hoe verschrikkelijk ik het vond om nu twee weken lang bij hem opgescheept te moeten zitten.
Maar ik zou het doen, ik zou het doorstaan.
Edyth en Dominic brachten hun bord ook naar het aanrecht, precies toen de bel ging.
'Dat zal Collin zijn', mompelde ik.
Ik liep er snel heen, tussen mij en Collin was het nog niet helemaal goed. Na wat er op school gebeurt was...hij mocht niet bij me in de buurt komen van Mason. Wat onze "relatie" direct had verbroken. Collin kon het bevel van zijn Alpha niet negeren. Toch kwam hij me ophalen...wat ik heel erg lief van hem vond.
Hij wist ook nog niet dat Edyth en Dominic er waren, dus dat kon nog weleens als een grote verassing aankomen. Ik opende de deur en glimlachte toen ik hem zag, hij stapte op me af en sloeg zijn armen om me heen. 'Het spijt me van...je weet wel.' Zei hij zacht.
Ik knikte en keek hem aan, 'er zijn wat dingen gebeurt in de tussentijd...we...' Precies op dat moment kwam Dominic de gang in lopen. Ik zag dat Collin zijn ogen vernauwde tot spleetjes, 'wat doet hij hier April?' Hij klonk chagrijnig.
'Collin, was het niet?' Hoorde ik Nic van achter me zeggen. Hij kwam dichterbij.
'Erg...leuk om je weer eens te zien.' Ging hij Dominic verder, zijn stem gevuld met spot.
'Ja, hetzelfde!' Collin spuugde de woorden zowat uit, venijn duidelijk te horen in zijn stem.
'Wat doet hij hier April?' Siste Collin.
'Ik hoor bij de Roedel vriend.' Nic gaf al antwoord voordat ik iets kon zeggen.
Collins ogen werden groot van verbazing, hij schudde zijn hoofd alsof hij het niet echt kon geloven. 'Is dit waar?' Vroeg hij aan me.
Ik knikte en keek naar de grond, 'ja...hij hoort bij Cars zijn Roedel.' Zei ik heel zacht.
'Dit gaat Mason niet leuk vinden April...als hij dit hoort, of als hij hem ziet...' Zijn stem stierf weg. 'Daar zullen we dan zo achterkomen. Aangezien ik vanaf vandaag ook een student ben op jullie leuke schooltje.' Lachte Nic.
'Wat!' Bracht Collin uit.
Hij greep mijn hand en trok me dicht naar me toe, 'Mason rukt zijn kop eraf, hij had je vriend verbannen weetje nog wel?' Fluisterde Collin in mijn oor, 'als ik jou was zou ik hem niet naar school laten gaan, al helemaal niet met jou samen.' Ging Collin zacht verder.
Ik maakte me los van Collins greep en deed een stap bij hem vandaan, draaide me snel om naar Nic die ons achterdochtig aan zat te kijken.
'April!' Edyth kwam ook de gang in, haar blik viel op Collin. Ditect verstijfde ze, hij deed hetzelfde.
Ik kon maar aan één ding denken...
'Van mij...mijn mate...' Hoorde ik Collin grommen. Ik zuchtte...natuurlijk.
Collin stormde naar binnen en sloeg zijn armen om Edyth heen, die een kreetje slaakte van schrik.
'Ik heb je gevonden...ik heb je echt gevonden.' Hoorde ik Collin steeds herhalen.
Door ze zo te zien...door hem zo te zien...
Het bezorgde me een steek in mijn hart, ik wist dat het niet eerlijk van me was. Maar het deed echt pijn, ik had iets voor Collin gevoeld en nu hij zo met Edyth was...het voelde vreselijk.
Dus dit was hoe Collin zich voelde als hij mij en Mason zag...hij voelde iets voor me maar wist dat hij nooit tegen mijn mate opkon.
Dit was dus precies hetzelfde.
Toen hij haar kuste had ik het al helemaal niet meer, ik greep mijn jas van de kapstop en rende naar buiten. 'April!' Hoorde ik Collin nog roepen, maar ik luisterde er niet naar. Ik rende zo snel ik kon weg, naar school...
Naar Mason.
Ik wist niet waarom ik nu zo graag naar hem toe wilde gaan, waar dat plotselinge verlangen vandaan kwam...misschien was het hetzelfde verlangen dat ervoor zorgde dat ik bij Collin wilde zijn. Toen Mason me pijn had gedaan, ging ik naar hem. Nu Collin me pijn deed ging ik naar Mason. Het was aan de ene kant zo logisch.
Terwijl ik rende stroomden de tranen over mijn wangen waardoor mijn zicht wazig werd.
Ik probeerde ze uit mijn gezicht te vegen, wat niet echt werkte terwijl ik rende. Dus stopte ik.
Snikken rolden over mijn lippen naar buiten, mijn hele lichaam schokte en bibberde.
Collin had een mate.
Edyth was zijn mate...
Mijn beste vriendin...en toch kon ik niet blij voor ze zijn. Ik besefte, ik besefte dat ik jaloers was.
Jaloers omdat het tussen hun waarschijnlijk wel goed zou gaan. Collin was een schat, hij zou Edyth nooit pijn doen zoals Mason dat bij mij had gedaan. En Edyth wist van het wolvengedoe af, ze zou Collin met open armen accepteren.
Ik was jaloers...omdat Collin niet mijn mate was.
Ik was jaloers...omdat ik wist dat het tussen mij en Mason nooit zo gemakkelijk zou gaan.
Ik was jaloers...omdat ik dat wel zou willen.
De school kwam al in zicht, ik begon weer te rennen. Mijn wolf liet me doorgaan, gaf me een duwtje in de rug.
Mason, Mason, Mason...
Was het enige waar ze aan dacht.
Het enige waar ik aan dacht.
Aan hem.
Aan mijn mate.
Ik zag hem al staan, hij leunde nonchalant tegen de muur van de school. Zijn armen over elkaar geslagen. Hij wachtte me op.
Toen hij me zag, mijn blik, de tranen die over mijn wangen liepen...hij verstijfde ter plekke.
Ik zag bezorgdheid in zijn ogen en twijfel.
Twijfel, die ik niet kon plaatsen.
Ik ging zo snel ik kon naar hem toe, hij opende zijn armen al voor me en omhelsde me.
Gewillig drukte ik me tegen hem aan, verborg mijn gezicht door het tegen zijn gespierde borst te drukken. Hij droeg geen jas, wat me verbaasde.
'Sshhh...' Suste hij me zacht, 'rustig maar April...rustig maar, niemand kan je wat aandoen...ik ben bij je.' Fluisterde hij in mijn oor. Zijn warme adem kietelde me.
'Wat is er gebeurt?' Vroeg hij terwijl hij me nog dichter tegen zich aantrok. De bezorgdheid was nu ook te horen in zijn stem. Langzaam keek ik naar hem op, keek in zijn glinsterende zilveren ogen. 'Niets...niets...' Zei ik gehaast.
Hij fronste, 'er is wel iets, anders was je niet zo overstuur April.' Ik keek snel weg, maar hij legde zijn hand onder mijn kin en drukte het omhoog zodat ik hem wel moest aankijken.
'Vertel het me...alsjeblieft.' Smeekte hij.
'April!'
Mason draaide zich met een ruk om naar waar het geluid vandaan kwam, naar degene die me riep.
Het was Collin.
'Hij...hij heeft iets gedaan, of niet?' Gromde Mason. Ik slikte en probeerde zijn blik te ontwijken, wat me niet lukte. Mason zag de waarheid in mijn ogen en liet me los.
Met grote passen stormde hij op Collin af.
'Wat heb je gedaan!' Schreeuwde Mason.
'Wat heb je mijn mate aangedaan!'
Collin wierp vanaf waar hij stond een blik op mij.
'Ik heb mijn mate gevonden Mason, dat is wat er is gebeurt en daarom is ze overstuur. Ik heb haar niets aangedaan!' Hoorde ik hem snauwen.
Mason bleef stilstaan, langzaam draaide hij zich om. Nu keken hij en Collin me beide aan.
En ik...ik wist niet meer wat ik moest doen.
Het idee dat Collin een mate krijgt, is een idee van de wedstrijd: Bedenk het beste personage!!!!! Dit is tevens de winnaar van de Silver Ticket. Dit idee heeft de wedstrijd niet gewonnen, maar omdat ik het zo'n goed idee vond heb ik besloten het ook in TWM te doen! Het idee bevatte natuurlijk een ander personage dan Edyth, want anders paste het ook niet bij de wedstrijd om een nieuw personage te bedenken. Ik vond het alleen zelf handiger/leuker om Edyth de mate van Collin te laten zijn. Dus, iedereen maakt nog kans om de wedstrijd te winnen...spannend!!!!! En, hieruit kunnen jullie allemaal opmerken dat ik misschien zeker wat met jullie ideeen ga doen, zelfs als jullie de wedstrijd niet winnen. Degene die dit heeft bedacht is niemand minder dan....(trommelgeroffel) @nefise12, dus geef haar een warm applaus iedereen voor deze geweldige prestatie!!!!!! Hahaha
Meer te weten komen over TWM, When Angels Fall of over de personages? Promo filmpjes kijken? Quotes lezen? Eerder dingen te weten komen, nog voordat het hoofdstuk online staat? Volg me dan nu op twitter: @_AnnaKristina_
