Jullie zijn allemaal vast heel erg blij met een nieuwe update!!!!
Ik kan jullie vertellen dat ik er heel veel moeite voor heb gedaan om dit speciaal voor jullie te schrijven. Dat allemaal zodat jullie elke dag een nieuw hoofdstuk kunnen lezen. Dus, zouden jullie ook een heel klein beetje moeite willen doen door te voten??? Jullie zouden me heel erg gelukkig maken, hihi alvast heel erg bedankt! :D
Wie had gedacht dat een bos zo eng kon zijn midden in de nacht? Natuurlijk had ik wel verwacht dat het niet zo was als overdag, maar dit...al deze geluiden, de enge schaduwen...
Laten we zeggen dat ik het niet echt plezierig vond. In het begin had de adrenaline het gemaskeerd met een soort vrolijke, gelukzalige glans omdat het me gelukt was uit de tuin te komen. Maar nu dat was weggezakt, besefte ik hoe alleen ik hier was. Niemand wist waar ik was, als er iets gebeurde dan...dan had ik echt een heel erg groot probleem. Maar er ging niets met me gebeuren, ik zou Mason vinden en dan zou alles weer goed zijn. Zo zou het gaan, toch?
Stel je niet zo aan April, je bent voor een deel een wolf. De bossen zijn je thuis, dit is je territorium. Voel je niet hoe geweldig het hier is, de stilte van het bos...die kleine geluidjes, het stromende beekje ergens verderop. Dit is vrijheid!
Ik voelde dat Kailyn mijn lichaam stuurde, ze spoorde me aan om te rennen. Om mijn benen in beweging te zetten en gewoon...vrij te zijn.
Een vreemde, nieuwe soort tintelingen stroomden door me heen, dit voelde geweldig! Ik lachte en begon harder te rennen, ik had geen aansporing van Kailyn meer nodig. Ik rende gewoon.
Het donkere bos flitste aan me voorbij, ik sprong over grote takken, het beekje en rende verder en verder. Ik voelde de wind door mijn haar gaan, het geweldige gevoel van mijn blijkbaar krachtige spieren. Ik was echt sterker dan ik dacht.
Ik verminderde wat vaart en keek omhoog, naar de schitterende maan. Ik glimlachte, het zou niet lang meer duren voordat ik één zou worden met de maan, met mijn innerlijke wolf.
Nog even April en we kunnen samen met Mason rennen, dan kunnen we samen met hem genieten van de vrijheid. We moeten hem alleen vinden.
Kailyn bracht me terug in de realiteit, we moesten inderdaad Mason zoeken. Dit geren was leuk, heerlijk zelfs. Maar we hadden een doel.
En om dat doel te bereiken moest ik die band gaan voelen, ik moest Mason voelen.
Maar hoe ik dat dan precies moest voelen...ja, dat was een goede vraag. Ik had geen flauw idee.
We moeten een rustige plek vinden, onze geest en ziel, alles moet vrij zijn. Je moet overal voor open staan April, anders zul je de band nooit voelen. Het is net zoals het rennen, het voelen van die vrijheid, alleen moet je nu de band voelen.
Kailyn probeerde me precies uit te leggen wat ik moest doen. Ik keek om me heen, zoekend naar een soort open plek waar ik rustig kon zitten.
Net zoals toen ik afwachtte tot Dax naar zijn kamer ging, moest ik ook nu geduldig zijn.
Ik moest kalm blijven en gewoon zoeken.
Kijk daar!
Voor ons stond een gigantische boom, midden op een kleine open plek. De maan stond er recht boven waardoor er genoeg licht was. Het was echt de perfecte plek om even te zitten en me te concentreren op de band.
Ik ging in kleermakerszit zitten en leunde met mijn rug tegen de stam van de boom, ik sloot mijn ogen en wachtte af.
Er gebeurde helemaal niets.
Vreemd, moest er niet iets gebeuren?
Heb geduld April, denk aan de vrijheid...je moet het over je heen laten komen. Het zal komen als een machtige golf die over je heen spoelt, je voelt het als het zover is. Maar tot die tijd...geduld.
Kailyn kon dat makkelijk zeggen, zij hoefde het niet te doen. Ik was degene die geduldig moest zijn, zij natuurlijk weer niet. Het was irritant.
Toch bleef ik mijn ogen gesloten houden en ademde langzaam in en uit. Ik liet mijn gedachten van me af glijden. Ik liet ze toe en liet ze vervolgens los. Het ging automatisch, alsof ik weggleed in een soort waakslaap trance.
Ik zag Mason voor me, zijn zilverkleurige ogen die glinsterden als de maan. Ik zag hoe ze naar goud verkleurde, ze toonden zijn wolf.
Ik zag lust, een ontembaar verlangen een honger die waarschijnlijk nooit gestild zou kunnen worden. Maar in die ogen zag ik ook liefde...
Zoveel liefde voor mij alleen.
Het was alsof ik zijn sterke armen om me heen kon voelen, warmte verspreidde zich binnen in me. Het voelde heerlijk en zo vertrouwd.
Het was bijna alsof hij er echt was...
"April..." Droomde ik dat nou, of hoorde ik zijn stem echt? "April?" Weer hoorde ik de stem in mijn hoofd. Het was anders dan met Kailyn, haar stem was als mijn eigen stem. Maar dit...
Ik hoorde hem, ik hoorde Mason.
"Je...de band, je hebt ons verbonden..." Zijn stem klonk vol ongeloof, alsof hij niet kon bevatten dat dit echt gebeurde.
"Maar hoe dan...hoe heb je dit voor elkaar gekregen?" Hij zat echt vol met vragen.
"Ik weet het niet, het gebeurde gewoon." Antwoordde ik, benieuwd of hij het zou horen.
Het was vreemd om zo met elkaar te praten, maar het was fijn om zijn stem weer te horen.
Ik durfde mijn ogen al die tijd niet te openen, bang dat de verbondenheid verbroken zou worden. "Nee April...zoiets gebeurd niet zomaar, dit betekent dat je me accepteert...dat je echt van mij bent. Owh, als ik nu bij je was..." Ik hoorde hem kreunen en grinnikte. Aan de ene kant vond ik het niet leuk als hij zei dat ik echt "van hem" was, maar het had ook wel weer iets. Vreemd genoeg vond ik het zelfs iets opwindends hebben.
"Wat had je gedaan als ik nu bij je was?" Vroeg ik hem, benieuwd wat hij zou antwoorden.
"Dat leg ik je wel uit als ik je weer zie April...man wat wil ik je graag bij me hebben, mijn wolf word gek zonder jou...ik word gek zonder jou." Ik glimlachte bij zijn woorden, ik was blij dat ik niet de enige was die blijkbaar langzaam gestoord aan het worden was.
"Waar ben je Mason?" Het was perfect dit, ik kon het hem gewoon vragen en dan ging ik naar hem toe. Dan zou ik bij hem zijn en kon hij uitleggen wat hij zou doen als ik bij hem was...misschien zou hij datgene dan wel doen.
"We zijn in de bossen van de Five Lakes, voorbij Jasper. Maar we trekken nu naar de andere kant, richting Whistler's Mountain. We hopen er voor zonsopgang nog te zijn." Vertelde hij me.
Dus daar zat hij, bij Five Lakes...
Als ik ook richting Whistler's Mountain zou trekken, zou ik hem dan kunnen vinden? Ik zou in de ochtend misschien kunnen liften richting Jasper en vanaf daar een bus nemen naar Whistler's Mountain. Hoe laat zou ik er dan ongeveer zijn? Tegen de middag?
"Ik hoop dat je snel terugkomt..." Zei ik.
Ik wilde dat het een verrassing bleef, hij zou waarschijnlijk hartstikke blij zijn als hij me morgen opeens zag. Dit plan was geweldig.
"Dat hoop ik ook April, werkelijk waar." Ik opende mijn ogen, de verbondenheid was verbroken. Het was tijd om in actie te komen.
Deze melding plaats ik nu - 01/12/17 - en is erg belangrijk!
Ben je ook zo gek op dit verhaal en zou je True Wolfs Mate het liefst in de boekhandel zien liggen? Help mij dan met het laten uitkomen van mijn droom: dit boek laten uitgeven! Ik doe op dit moment namelijk mee met een schrijfwedstrijd: de #MoonYAcontest van Sweek en om te winnen heeft mijn verhaal zoveel mogelijk volgers nodig! Hoe help je me? Door de volgende stappen te volgen:
1. Ga naar www.sweek.nl
2. Maak een account aan
3. Zoek naar ALPHA #MoonYAcontest (ALPHA is namelijk de nieuwe titel van True Wolfs Mate)
4. Begin met lezen
5. Klik onderaan het hoofdstuk op de "+" om mijn verhaal te volgen
6. HOERA! Je hebt me onwijs geholpen!
7. Hopelijk ga ik dankzij jullie hulp deze schrijfwedstrijd winnen!
8. Wil je me op nog een andere manier helpen? Help me dan met het overtuigen van anderen om ook op dit verhaal te stemmen (vrienden, klasgenoten, familieleden) want iedere stem telt!
Was dit niet een leuk hoofdstuk??? April is verbonden met Mason en kan telepatisch met hem communiceren als ze zich concentreert. Wie wil dat nou niet kunnen? Het lijkt mij echt mega gaaf gewoon, hahaha ;)
Willen jullie alsjeblieft voten/commenten/followen?? Ik zou het heel erg leuk vinden om jullie reacties terug te lezen, jullie bezorgen me altijd weer een big smile als ik al jullie leuke berichtjes lees!
Hebben jullie trouwens een leuk weekend gehad? Lekker Sinterklaas gevierd enzo? Haha, ik wel...ik had mijn kleine nichtje met lootjestrekken. Het was echt leuk om te zien dat ze zo blij was met de surprise! Zoiets maakt Sinterklaas altijd zo leuk, vinden jullie ook niet? Doen jullie trouwens aan surprises of niet?
Vandaag is school weer begonnen...saai, ik moet vandaag tot 5 uur!!! OMG
Hahaha, ja ik meen het serieus! Ook heb ik vandaag mijn oefendebat, deze periode hebben we debatteren als schoolexamen. Ik vind debatteren echt vet leuk, ik zit zelfs bij een debatclub! (Ga me please niet opeens een nerd vinden...debatteren is echt leuk hoor! Ik doe zelfs mee aan wedstrijden)
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Maar goed, genoeg over vandaag en mezelf gepraat...hier is het "leuke" stukje, ik weet dat jullie erop zitten wachten ;)
("Ik vind je zo sexy schat..." Hij drukt je harder tegen zich aan, zijn warme adem kietelt tegen je oor. Je rug heb je naar hem toe, dus wanneer hij je dichter tegen zich aantrekt, voel je zijn gespierde armen om je middel verstrakken. "Ik wil je iets geven, iets dat je heel graag wil..." Hij begint je in het kuiltje van je nek en schouders te kussen, vlammen laaien in je op. "Maar eerst ik ik iets van jouw..." Hij draait je om in zijn armen zodat je hem aan kan kijken, zijn ogen zijn van gloeiend goud, vol lust en verlangen. "Ik wil een vote en een comment van alle lezers. Van jouw dus ook een...denk je dat dat je lukt schat?" Vraagt hij terwijl zijn hand onder het materiaal van je jeans glijdt.)
