En hier is het hoofdstuk waar jullie vandaag de hele dag op hebben zitten wachten!!!! Jeehhh, doe even een vreugde dansje, spring in de lucht of zing even heel vrolijk en vals....hihihi nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Wat ik wel heel erg leuk zou vinden is dat jullie even zouden willen voten!!! Het is immers maar zo'n kleine moeite, alleen even op het sterretje klikken, meer niet! Heel erg bedankt :D
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Ik voelde dat er iets om mijn schouders werd gedrapeerd. 'Bedek jezelf alsjeblieft...' Hoorde ik hem zacht fluisteren.
We waren niet meer in de griezelige kerkers, Alec had me naar een gigantische slaapkamer gebracht.
Waarschijnlijk zijn slaapkamer.
Ik zat op de rand van het bed en staarde voor me uit, ik durfde hem niet aan te kijken. Ik durfde me niet te bewegen. Toen hij merkte dat ik niets deed, sloeg hij een deken om me heen.
'Kijk me aan', commandeerde hij.
Ik bleef strak voor me uit staren.
'April, kijk me aan!' Hij had me ruw bij mijn kin vastgegrepen en dwong me hem aan te kijken.
'Wat heeft hij precies gedaan?' Gromde hij.
Hij... Carlos...
Ik kromp ineen bij de gedachte aan wat er had kunnen gebeuren als Alec niet was op komen dagen...als hij me niet had gered.
'Wat heeft hij gedaan April, geef antwoord!'
Ik knipperde met mijn ogen, geschrokken door zijn harde en dreigende toon.
'Hij...hij...' Maar er kwamen geen woorden.
'Heeft hij je...' Zijn stem stierf weg, hij durfde me even niet aan te kijken.
'Heeft hij je verkracht April.' Hij fluisterde bijna, zo zacht zei hij het. Mijn lichaam begon te trillen, tranen welden weer op in mijn ogen.
Met een ruk kwam hij overeind, en begon te schreeuwen. Ja, hij begon serieus te schreeuwen. Het was een woest, dierlijk geluid waarvan ik de rillingen kreeg. Met grote ogen volgde ik iedere beweging die hij maakte.
'Godverdomme!' Hij smeet een stoel door de kamer, aan de andere kant kwam hij hard tegen de muur. 'Jezus, ik ga hem vermoorden!' Hij stormde op zijn ladekast af en gooide alles wat erop stond op de grond. Zijn woede en frustratie was hij duidelijk nog niet kwijt, hij stond te trillen en te sidderen. Hij haalde uit met zijn vuist en ramde hem dwars door de muur heen.
Al die tijd bleef ik hem aanstaren.
Ik deed niets, ik keek...
'Fuck, fuck, fuck!' Schreeuwde hij.
Daar stond hij dan, midden in de kamer, alles om hem heen verwoest en kapot.
'Het spijt me...' Fluisterde hij, 'het spijt me heel erg, dit had nooit mogen gebeuren.'
Hij keek me aan, zijn ogen boorden zich in de mijne en hielden me gevangen.
'Fuck!' Hij ging met zijn handen door zijn haar.
Zoals hij hier stond, zoals hij deed...
Ik moest direct denken aan Mason.
Mason...
Alec was zijn broer, logisch dat ze in hun doen op elkaar leken. Net zoals ik ook ergens leek op mijn broers. Toch, dit was vreemd.
Mason was mijn mate en Alec ook.
Hij kwam op me af en knielde voor me neer.
'Ik zal ervoor zorgen dat hij zal lijden voor wat hij heeft gedaan, dat beloof ik je.' Mompelde hij.
'Alec...' Zijn naam rolde over mijn lippen, 'hij heeft me niet...je...je kwam net optijd. Hij-hij heeft me niet kunnen...' Ik keek weg en veegde snel de tranen van mijn wangen. Het hielp niet, ze bleven komen en komen. Hij bracht zijn handen naar mijn gezicht en hield het voorzichtig vast, veegde met zijn duimen alle nieuwe tranen weg.
'Alsnog zal ik er voor zorgen dat hij pijn zal lijden...heel veel pijn.' Ik huiverde bij zijn woorden. Zou hij Carlos martelen?
Kon het me eigenlijk iets schelen?
Kailyn was uit op wraak, ze wilde bloed proeven.
Maar ik was nog geen wolf, ik was nog niet veranderd...ik was nog altijd hulpeloos.
Ik besefte me daarom maar al te goed wat er was gebeurd als Alec niet was gekomen.
Dankbaarheid stroomde door me heen, het overviel me, zo plotseling kwam het.
'Als jij er niet was...' Begon ik zacht.
Hij knikte en glimlachte, 'ik weet het, rustig maar', fluisterde hij toen ik begon te snikken.
Hij nam me in zijn armen en streelde over mijn haar om me te kalmeren. 'Het komt allemaal goed, je bent hier veilig...niemand kan je nu nog iets aandoen.' Suste hij me.
Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd, 'ik kan hier niet blijven...laat me gaan, laat me alsjeblieft gaan.' Smeekte ik hem.
Ik voelde hem verstijven, zijn armen die hij om me heen had geslagen verstrakten.
'Ik laat je niet gaan!' Gromde hij.
Ik bleef hem smekend aankijken, 'alsjeblieft...'
Hij liet me los, zijn blik hard en kil.
'Waarom denk je dat ik je zou laten gaan? Omdat ik je van Carlos heb gered? Je bent van mij April, van mij en van niemand anders!'
En zo veranderde hij van mijn redder naar mijn ontvoerder, degene die hij al die tijd al was geweest. Ik was het alleen even vergeten...
'Maar ik hoor bij Mason...' Snikte ik, 'hij is mijn mate...' Vanuit mijn ooghoek zag ik Alec ijsberen, zijn handen tot vuisten gebald.
'Hij is je mate niet, mates bestaan niet!'
'En toch zeg je dat ik van jou ben!' Siste ik.
Hij schoot op me af, greep me vast bij mijn schouders. 'Ja, ja je bent van mij. Je bent van mij omdat ik het zeg, je bent van mij omdat je nu hier bent...bij mij!' Schreeuwde hij in mijn gezicht.
'Maar ik zal nooit echt van jou zijn!' Snauwde ik terug. Waarom wilde hij mij? Uit wraak, omdat hij zijn broer pijn wilde doen? Waarom?
'Maar je bent ook niet echt van hem April, begrijp dat dan! Mates bestaan niet echt, het is één grote leugen!' Ik schudde mijn hoofd, daar had hij ongelijk in. Mates bestonden wel, ze konden niet verzonnen zijn. Cars en Brynne waren mates, Collin en Edyth ook, ik en Mason...
Volgens Kailyn was hij ook mijn mate, maar daar moest een verklaring voor zijn.
Gewoon een logische verklaring...
'Hoe verklaar je dat mijn wolf denkt dat jij onze mate bent, ik geloof niet dat je als Alpha een vrouwelijke wolf kan beïnvloeden, dat is onmogelijk! Er moet iets anders zijn...' Ik kwam overeind, ik werd gek van het zitten.
De deken had ik strak om me heen gewikkeld, ik moest echt snel ergens kleren vandaan zien te halen. Ik wilde Alec er nu ook niet om vragen, het liefst wilde ik hem helemaal niets vragen.
'Wat moet het anders zijn!' Nu was hij degene die mij niet geloofde.
'Dus jij zegt dat je iedere vrouwelijke wolf tot je mate kan maken, heb je het al vaker gedaan?' Kaatste ik op hem af.
Hij stopte met het ijsberen en stond direct stil, hij staarde voor zich uit. Het leek tijden, nee, eeuwen te duren voordat hij eindelijk antwoord gaf.
'Nee...' Bracht hij uit, 'alleen bij jou.'
Ik snoof verontwaardigd, hier had je het al.
'Dus je weet eigenlijk helemaal niet zeker of je theorie wel klopt, dat je het bij mij probeerde, dat was gewoon een soort test. Het was puur geluk, voor hetzelfde geld werkte het helemaal niet. Je wist het dus helemaal niet zeker, je hebt nog helemaal geen concreet bewijs hiervoor, weetje dat wel!' Ik gooide mijn handen in de lucht, 'je loopt maar wat rond te roepen, terwijl je helemaal niet zeker bent van je zaak. Dus waag het niet, waag het niet...om te zeggen dat mates niet bestaan!' Ik kookte gewoon van woede.
Hij zat maar wat te verzinnen, zijn theorie sloeg helemaal nergens op! Wat ik alleen niet begreep is hoe het kwam dat Kailyn dacht dat hij ook onze mate was, dat was oprecht heel erg vreemd.
'Dus wat jij eigenlijk zegt, is dat mates wel bestaan. Alleen maar omdat ik volgens jou...je mate ben, net zoals Mason dat is.' Ik trok wit weg, zo wilde ik het niet over laten komen.
'Want als dat het geval is', ging hij grijnzend verder, 'dan ben je dus wel degelijk van mij...'
Heeee iedereen, heel erg bedankt voor al jullie leuke votes en comments!!!! Ik vind het altijd geweldig om te zien hoe fanatiek jullie daar iedere keer weer in zijn, jullie zijn echte schatten!!!!! Echt waar, ik hou heel erg veel van jullie <3
Ik heb vandaag niet echt mega veel te zeggen, behalve natuurlijk dat het morgen weer vrijdag is....(jullie denken: wat doet dat ertoe?) Wel, dat zal ik weer even vertellen: iedere vrijdag ben ik (immers) student op het HBO, ik ben dan dus de hele (ja de hele) dag weg!!!! :O Ja-ja, dus dan wordt het erg moeilijk voor mij om leuke hoofdstukken te schrijven voor jullie. Maar ik ga natuurlijk zoals altijd mijn best doen, dus voor hetzelfde geld hoeven jullie je nergens zorgen over te maken.
Umh..ja mijn twitter is @TrueWolfsMate en jullie kunnen me op facebook vinden op April van Dijk, simpel dus!!!
(Alec drukt je lichaam hard tegen het matras, direct komt hij bovenop je liggen. Hij zorgt ervoor dat hij zijn gewicht verdeelt door op zijn ellebogen te steunen. Hij kijkt je aan, zijn huid voelt gloeiend heet. Hij brengt zijn gezicht dichter naar het jouwe en begint zacht aan je oorlelletje te zuigen, vervolgens drukt hij een spoor van vederlichte kusjes in je hals. "Laat me niet wachten..." Gromt hij, "ik weet dat jij het ook wilt." Gaat hij verder, "maar eerst moet je toch echt voten en commenten.")
MWOEHAHAHAAHA IK BLIJF DIT LEUK VINDEN!!!!!!! ;)
