BELANGRIJK OM TE LEZEN!!!!!!!
(Het kan zijn dat een paar van jullie dit bericht eerder hebben gezien, anderen misschien niet en daarom staat het hier dus nog een keer)
Lieve...lieve...lieve fans van mij.
Ik heb jullie allemaal iets leuks te vertellen - ja echt, ik meen het - want ik ga een rol aanbieden aan 1 van jullie. Een rol in TWM!!!! Ja-ja, ik ben heel serieus.
Als jullie het leuk vinden, mag een personage door jullie bedacht in TWM komen!! Dat houd in dat jullie "bedachte" personage bijvoorbeeld een nieuwe vriendin/vergeten nicht/ wat dan ook blijkt te zijn/worden en dus in TWM komt met een rol (misschien tijdelijk, misschien niet). Dus...wie zin heeft om mee te helpen met bedenken van een paar hoofdstukken...en dus met het uitwerken van een nieuw personage...kan hierbij meedoen aan de: Bedenk de beste personage wedstrijd. Voor hetzelfde geld vinden jullie dit allemaal heel erg stom en debiel, maar goed dat merk ik dan vanzelf, of niet soms?
Hihi, ik hoop echt dat jullie het leuk vinden...
Wees vrij om me een bericht te sturen, om je op te geven op mijn profiel, of om het als comment aan te geven. Het maakt niet uit hoe!!! Xxxxx ik hou van jullie allemaal <3
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
'Hoelang is dit al zo?' Het is Collin.
'Drie, vier dagen...ze komt alleen naar beneden om te eten, meer niet. Ze praat niet, sluit zich op in haar kamer...ik weet het echt niet meer.' Jules sprak zacht met Collin, toch kon ik ze prima horen. Ik wist precies wat er over me gezegd werd, wat ze over me dachten. Cars had het zelfs door het hele huis geschreeuwd. Hij had gelachen, hysterisch gelachen. Ik zei het toch...Dat was wat hij tegen me zei.
Meer niet, alleen die woorden.
Daarna had ik mezelf opgesloten in mijn kamer, opgerold als een klein bolletje op mijn bed. Mijn ogen stijf dichtgeknepen, mijn mond gesloten.
Ik had geen zin meer om te praten.
Want waarom zou ik ook? De wereld had me immers al in de steek gelaten.
Mason had me in de steek gelaten...
Ik heb nooit iets voor je gevoeld, ben nooit verliefd op je geweest...ik heb nooit van je gehouden April.Zijn woorden, zijn kwellende woorden.
Als ik mijn ogen sloot zag ik zijn gezicht weer voor me toen hij het tegen me zei, zijn blik ijskoud en hard als steen. Emotieloos.
Waarom?
Waarom had hij zo met me gespeeld? Waarom had hij me meerdere keren valse hoop gegeven?
Omdat ik een bevlieging was? Omdat hij een moment had gedacht dat hij heel misschien iets voor me voelde...en toen besefte dat het toch niets was. Maar waarom dan? Waarom?
Ik zou waarschijnlijk nooit een antwoord krijgen.
'Hoe kon hij haar dit aandoen...' Zei Collin.
'Ik weet het niet, ik begrijp zijn redenen ook niet. Diezelfde avond was hij hier om...om toestemming te vragen, en toen dit. Ik begrijp er ook niets van.' Ik hoorde Jules zuchten.
'Je verdient zoveel meer April', fluisterde Collin.
Ik voelde dat hij mijn wang streelde, ik probeerde mijn ogen dicht te houden en nog altijd te doen alsof ik sliep. 'Hoelang denk je dat ze zo blijft?' Vroeg Collin zacht. Het was even stil, 'ik weet het niet...hij heeft haar vanbinnen kapot gemaakt, ze moet mentaal herstellen...en zoiets kan lang duren.' Legde Jules uit.
