Heeee lieve fans, hier is weer een update!!!!!!! Vergeet niet te voten :D
Daimhin bracht me naar het centrum van het kamp, waar allemaal mensen om een gigantisch kampvuur zaten. De meeste zwaaiden naar Daimhin en schonken hem een warme en vriendelijke glimlach. Hoe meer ik om me heen keek, hoe meer ik tot de conclusie kwam hoe normaal deze mensen eigenlijk waren. Ze zagen er zo onschuldig uit, zo...open en aardig zelfs.
Tenminste, zo deden ze naar Daimhin.
Ik kreeg de verbaasde blikken en opgetrokken wenkbrauwen. Maar de helft van deze grote groep mensen wisten duidelijk niet wat ik hier eigenlijk deed. Misschien was dat in mijn voordeel, maar misschien ook niet...
Daimhin leek me richting de verhoging te leiden, waar een troon op stond...met een jonge vrouw erop. Wie was zij? Een soort koningin?
Dit moest niet gekker worden, het leek hier bijna om een soort indianenstam te gaan.
'Ann!' Riep Daimhin naar haar.
Ze stond op en glimlachte toen ze hem zag. Tot mijn verbazing glimlachte ze niet alleen naar hem, maar ook naar mij. Ze stapte van haar verhoging af en kwam voor ons staan, ze pakte mijn hand en kneep erin. 'Mijn naam is Andarta, maar iedereen noemt me hier gewoon Ann. Ik ben blij dat je er bent, vanavond ben je onze eregast.' Zoals ze het zei, klonk het net alsof ik hier vrijwillig was gekomen en het om een feest ging.
'Daimhin, je hebt je taak volbracht, bedankt.' Ze knikte naar hem, hij ging er vervolgens direct vandoor. Andarta hield mijn hand nog altijd vast en leidde me langs wat tenten, naar een wat grotere die er van de buitenkant prachtig uitzag.
Het was een indianentent van huiden, maar dat was niet waar het om ging. Het waren de prachtige gekleurde symbolen en tekens die erop waren geschilderd. 'Mooi hè?' Zei ze toen ze me ernaar zag kijken. Ik knikte naar haar en bleef er nog even verwonderd naar kijken.
'Ik heb nog nooit één gezien die er zo...betoverend uit zag, het lijkt bijna alsof hij niet echt is.' Ik hoorde haar grinniken en keek haar van opzij aan. 'Ik begrijp wat je bedoelt, vooral omdat het ook zo vreemd voor je moet overkomen dat wij bijna leven als indianen. Wat bevestigd wordt door deze tent natuurlijk.' Ze raakte de geschilderde tentwand aan en streelde het bijna op een tedere manier.
'Maar ik leef al mijn hele leven op deze manier, dit is mijn huis, waar het ook staat. Maar goed, ik leef dan ook al heel wat langer dan mijn soldaten, de gezinnen en de vele individuelen hier.'
Verbaasd keek ik haar aan, wat bedoelde ze daarmee? Hoezo leefde ze al veel langer, ze leek nog zo jong. Ze was amper eind twintig, misschien midden twintig...maar niet ouder.
Andarta zag mijn niet begrijpende blik en lachte, een geluid dat me naar haar toe trok.
'Ik denk dat ik je moet uitleggen wie ik ben. Ik ben Andarta, een oorlogsgodin. Ik ben gestuurd om de druïden te helpen en te leiden.' Vertelde ze me kalm en met een brede glimlach op haar gezicht. Ik kon haar slechts aanstaren.
Ze was een Godin? Dat meende ze toch niet echt?
'Dit verbaasd je, of niet? Maar je had toch niet verwacht dat de wolven hier als enigen deze wereld bewandelden? Nu je weet dat de druïden er ook zijn, waarom dan geen Goden?'
Ze raakte zacht mijn arm aan waardoor ik direct leek bij te komen van de shock. Haar aanraking had iets rustgevends, het maakte mijn hoofd ook meteen helder zodat ik na kon denken.
'Kom mee naar binnen, daar is het lekker warm...bovendien heb ik je een heleboel te vertellen.' Ze opende de tent en gebaarde dat ik naar binnen moest komen. Ik gaf haar direct gelijk, het was heerlijk warm binnen.
En knus, gezellig en wat mysterieus door alle voorwerpen die ze hierbinnen had.
Dromenvangers, in leer gebonden boeken, houten voorwerpen waarvan ik niet eens wist wat het waren, edelstenen en nog veel meer.
In het midden was een klein vuurtje, met daaromheen kussens en bontvachten. Ik nestelde me op de grond en keek toe hoe Andarta iets begon te maken boven het vuur. 'Ik wilde je eerst uitnodigen om met de hele stam te eten...maar misschien is het toch beter om hier te blijven, zo kan ik je het veel beter vertellen...en zul je misschien meer begrip voelen.' Haar blik vond de mijne en hield hem vervolgens gevangen.
'Ken je het geloof van de druïden? Ken je onze achtergrond?' Vroeg Andarta me. Ik schudde mijn hoofd, 'ik weet maar een paar kleine dingen.' Ze knikte en zuchtte, 'daar was ik al bang voor.' Ze gaf me een mok met dampende thee, het rook heerlijk kruidig en zelfs een beetje zoet. 'De druïden vereren de Oude Goden, waken over de Oude Magie en zorgen dat wij niet vergeten worden. Ze weten hoe belangrijk het is om ervoor te zorgen dat alle vergane wijsheid niet verloren gaat. Ze leven in vrede en harmonie met de natuur, de energieën en de spirits. De druïden zijn niet uit op oorlog, jonge Luna...ze willen enkel beschermen wat hun lief is.' Ze porde wat in het vuur, vonken dwarrelden rond haar, het licht reflecteerde in haar donkere ogen waardoor het leek alsof haar ogen vol vuur stonden.
'Maar wat jullie met de verloofde van mijn broer hebben gedaan, of met onze vriend...dat is niet vredig, zo zien ze het niet.' Direct keek ze op, haar blik hard als staal. 'Nee, ze niet. Maar jij bent niet die "ze", je zegt het zelf al. Jij bent anders, dat is precies de reden dat ik je hier naartoe heb laten brengen...' Ze zweeg even, alsof ze de tijd nodig had om na te denken.
Plots stond ze op. 'Kom mee, ik wil je iets laten zien.' Ik dronk snel de thee op en volgde haar de tent uit. 'Ik wil eerst dat je weet dat je vrienden in orde zijn. Ze zijn niet vervloekt, die tekens waren om de wolven af te schrikken. Op dit moment dwalen ze rond in een soort schemerland. Ze dromen, maar zijn ook weer wakker. Er zal niks gebeuren of veranderen aan hun toestand, tot één van de druïden ze laat ontwaken.' Inmiddels waren we het kamp uit gelopen en gingen we richting de donkere bossen. 'Ik zal het bevel geven om ze te laten ontwaken nadat ik je alles heb verteld. Nogmaals, je bent mijn eregast...Ik ben dan een Godin van de Oorlog, maar dat betekend nog niet dat ik oorlog wil. Mijn taak is deels om vrede te brengen en dingen juist op te lossen vóór er een oorlog uit kan breken.' Ze streek met haar vingers over de stam van een boom en glimlachte. 'We zijn er bijna...' Ze duwde wat takken opzij waardoor een open plek zichtbaar werd. Er was een poel en een gigantische eik. 'Dit soort plekken zijn heilig voor de druïden, hun hele geloof is zowat gebaseerd op wijsheid, waar de eik voor staat. Wat direct hun band met de natuur duidelijker maakt.' Ze liep naar de rand van de poel en knielde ervoor neer, ik deed hetzelfde.
Ze raakte het water aan, de oppervlakte begon te bewegen en werd wazig. Toen ze haar hand terugtrok was het oppervlak stil.
Het toonde een beeld, een liefelijk dorpje met schattige, sprookjesachtige huisjes. Er renden kinderen rond, een ouder echtpaar keek toe vanaf een bankje. Het was een vredig tafereel.
'Er waren veel van dit soort dorpjes...' Begon Andarta zacht. 'De poorten stonden nog open, het was een tijd dat wij Goden vaak deze wereld binnenwandelden.' Ze wees naar een plek, het water bewoog weer, leek in te zoomen op de bossen. Ik zag twee mannen en een vrouw, alle drie betoverend mooi. Dit moesten de Goden zijn waar ze het over had. 'De druïden waakten over onze poorten, ze beschermden ze met hun leven.' Fluisterde ze. 'Ze waren goed met magie, maar waren geen vechters...dus kwam de Maangodin met een idee. Luna, één van de meest aanbeden Godinnen, is het krachtigst van ons allemaal. Haar oplossing moest wel slagen.' Het beeld veranderde weer. In de bossen waren nu glinsterende ogen te zien, wolvenogen...
'Ze bracht ze, als een geschenk om te vechten voor de poorten. Het waren soldaten, gevaarlijke en krachtige soldaten. Moonwalkers...gezegend door de maan. Maar het waren geen zuivere wolven zoals de True Wolves of hun nakomelingen. Deze wolven waren meer wolf dan mens, de maan hield ze goed in haar greep.' Om ons heen zweefden overal vuurvliegjes, ze maakten de plek nog magischer. 'Waar de druïden zachtaardig waren, waren de Moonwalkers meedogenloos. Ze waren enkel gemaakt om te vechten in die tijd.' Ze raakte het water aan, ik zag een wolf tegenover een druïde staan. 'Het zag ernaar uit dat het mis zou gaan, ook de Maangodin had dat door. En toen was zij daar plots, Eden...' Met een schok besefte ik dat ik dit kende. 'De wolven waren vijandig tegenover de druïden, deels door jaloezie misschien, maar misschien was het ook wel iets anders. Het gaat erom dat ze van plan waren aan te vallen. De druïden, die geboren voorspellers waren, hadden het zien aankomen in hun dromen. Ze hadden hun beste jagers het bos in gestuurd om te strijden, een verrassingsaanval. Maar het ging niet zoals ze wilden. De wolven waren sterker, veel sterker. Eén wolf in het bijzonder was hard geraakt en achtergebleven. Zijn poot was gebroken en ontstoken door een giftige pijl. Hij zou doodgaan. Maar toen was Eden daar, en redde zijn leven. Iets dat hij niet verwacht had van een druide. Ze won zijn respect en vertrouwen. Vol spijt moest hij toekijken hoe zij terugging naar haar dorp, waar zijn Roedelgenoten aanvielen. Hij volgde haar, bang dat haar iets zou overkomen. Toen ze werd aangevallen door zijn Roedelgenoot, twijfelde hij niet haar te beschermen.' Andarta veegde een traan weg en keek me van opzij aan. 'Er volgde een tijd dat er een soort vrede was tussen de wolven en de druiden, maar toen Eden stierf duurde het niet lang voordat dat veranderde. Het gesloten pact van wederzijdse afschrikking en samenwerking, was niet goed genoeg. Er kwam een Opstand, een grote...'
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Zo, vandaag weer even lekker gewerkt!!!!!! Ik dacht toen ik thuis kwam: laat ik direct maar een update plaatsen! Jullie wachten daar voor hetzelfde geld al de hele dag op... (of jullie hebben natuurlijk nog veel meer te doen dan afwachten of ik een update heb geplaatst...duh...).
Ik ben echt zo benieuwd wat jullie ervan vinden??? Vonden jullie het wel een beetje een leuk hoofdstuk, of missen jullie Mason nu al? Hihi, wie niet?? Ohh ja...iedereen van TEAM ALEC natuurlijk!!!! Sorry fans van TEAM ALEC.....
Ik vind het wel leuk dat de druiden er nu ook in zitten, dat maakt dit hele "weerwolf" verhaal wat anders. Plus het is goed voor het sprookjesgedeelte!! Want nu kan ik OOK over de druiden sprookjes schrijven, OMG leuk toch???
Hahaha, ik ga nu al stoppen met deze (A/N)!!!! Vergeet niet te voten, commenten en te followen natuurlijk, Xxxxxxx ik hou van jullie allemaal, met super-super-super veel liefde en shit....man ik moet ophouden :P
