De vorige keer in True Wolfs Mate:
'Daar moet je zelf zien achter te komen, maar weet dat jij en hij één zijn. Jullie zijn Alpha en Luna, zijn licht en duisternis, Yin en Yang. Waar hij me verloren is, draag jij me met je mee.'
Hij legde zijn ene hand op zijn eigen hart en de andere op die van mij, fel licht pulseerde uit zijn lichaam, waardoor ik verblind werd en mijn ogen moest dichtknijpen. Een warme gloed stroomde bij me naar binnen en toen ik mijn ogen weer opende, was hij verdwenen.
Ik was alleen met mijn doel en de hoop die ik vanbinnen voelde groeien.
Toen ik mijn ogen opende, zat ik niet meer opgesloten, maar was ik in Masons huis.
Ons huis, verbeterde ik mezelf in gedachten. We woonden hier samen en dit huis zou niet langer meer een plek zijn van woede en ruzie, als mijn plan slaagde tenminste...
'Ik hoopte dat je voor eeuwig in slaap zou blijven.' Nooit eerder was ik zo blij met Lynn's spottende toon. Ik kon haar wel omhelzen toen ik haar naast mijn bed zag zitten, maar hield me gelukkig in en haalde diep adem voordat ik de vraag stelde die als eerste in me op was gekomen. 'Waar is Mason?' Ze moest lachen, 'dat je hem überhaupt nog wil zien of spreken na alles wat hij je heeft aangedaan. Maar goed, ik zal antwoord geven op je vraag. Hij is bij je oom en tante, ze denken dat je ernstig ziek bent.' Ze speelde met een krul en draaide hem telkens weer om haar vinger. 'Ik heb je geprobeerd te helpen, maar je werd maar niet wakker. De dingen zijn behoorlijk-' Ze was even stil en zocht naar het juiste woord, 'uit de hand gelopen, het is één grote chaos sinds je in een soort coma raakte. Ik wist natuurlijk dat hij het had veroorzaakt.' Ik kon mijn oren bijna niet geloven, had ze me serieus wakker willen maken? Me willen helpen?
Wat was er aan de hand en waar was de Lynn gebleven die ik zo lang verafschuwd had en die mij gehaat had. 'Kijk me niet zo aan!' siste ze, duidelijk op haar teentjes getrapt, 'ik zie heus ook wel wat er mis is. En hoe graag ik het ook wil ontkennen, jij bent waarschijnlijk de enige persoon in dit universum die het recht kan zetten. Ik kan geen macht meer uitoefenen, niet zoals ooit...' Ze zuchtte verlangend, denkend aan de tijd dat zij Luna was en beschikte over de kracht van de maan. 'Ik heb je leven moeilijk gemaakt en je dwars gezeten, maar dat betekent niet dat ik je dood wil. Ik ben gewoon een tikkeltje jaloers aangelegd, dat is alles.' Ze giechelde erom, alleen op zo'n verknipte manier die alleen zij beheerste. 'Wat moeten we doen?' fluisterde ik plotseling tot ik begon te beseffen dat ik echt weer bij zinnen was. Ze keek me aan, 'we? Ik ga niets doen, jij mag dit oplossen. Jij bent Luna, de Maangodin en ware wolf en meer van die onzin.' Ze snoof en trok haar neus hooghartig op. 'Dit was het leven dat je zo graag wilde, dus maak je borst maar nat want je gaat het krijgen ook.' Ze stond op en bewonderde haarzelf in het voorbijgaan nog even in de spiegel. 'Als ik een tip mag geven, zou ik Alec kiezen als bondgenoot.' Ik kwam omhoog toen ze over hem begon, 'hij is hier nog?' Ik kon het bijna niet geloven, ik had bijna verwacht dat hij verdwenen zou zijn of in het ergste geval...dood... Ik durfde het eigenlijk niet te denken, mocht het niet denken. Diep in zijn hart, was Mason goed en puur. Hij was gewoon op het slechte pad beland, dat was alles. Hij was ook een slachtoffer die hulp nodig had.
'Hij ligt in de kamer hiernaast en is ook in zo'n magisch coma beland.' Ze keek me aan en tikte met haar gemanicuurde vinger tegen haar lip, 'ik denk dat jij hem er wel uit kan toveren of zoiets. Je komt er vast wel uit.' Met dat gezegd te hebben, verliet ze de kamer. Nog altijd verbaasd over het feit dat ze me zo hielp, staarde ik voor me uit. Onbewust was Lynn misschien ook in een bondgenoot veranderd, waar ik nog veel aan kon hebben.
Zoals ze al gezegd had, lag Alec inderdaad in de kamer naast de mijne. Op het eerste gezicht leek het gewoon alsof hij vredig sliep, maar toen ik dichterbij kwam zag ik de moeilijke uitdrukking die hij vertoonde en de zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. Ik vroeg me af in wat voor wereld hij terecht was gekomen en wat Mason hem daar wijs maakte. Ik legde mijn hand tegen zijn wang, 'het komt allemaal goed, ik ben bij je', fluisterde ik zacht, hopend dat hij het op een bepaalde manier toch kon horen. 'Ik zou willen dat ik wist hoe ik je kon bevrijden.'
Want wat Lynn ook beweerde, dat wist ik echt niet. Het was nou niet bepaald alsof ik een magische toverspreuk had en alle problemen dan zouden verdwijnen. Ik zuchtte en glimlachte toen, want eigenlijk was dat helemaal niet zo'n gek idee. Toverspreuken had ik dan misschien niet, maar ik beschikte wel over magie. En wat als iets van die wereld werkelijkheid blijkt te zijn... Ging door mijn hoofd. Maar die gedachte schudde ik snel van me af, ik voelde de wolf in me, voelde de kracht die door mijn aderen stroomde. Het was er echt, ik verzon het niet.
Ik legde mijn beide handen op Alec's hart en sloot mijn ogen, visualiseerde dat mijn licht hem zou genezen en dat de pure maanstralen al het duister uit zijn hart zouden verwijderen.
Toen ik ze weer opende, was er niets veranderd. Ik slaakte een kreetje van frustratie en vloekte binnensmonds, dit zou nooit gaan werken. Ik wist niet hoe ik magie moest gebruiken of wat ik er überhaupt allemaal mee kon doen. Niet in dit lichaam nee. Het was de botte stem van de Godin in me - Luna - degene die ik met me meedroeg maar nu niet werkelijk was. Want hoewel ik aan iedereen beweerd had dat ik mijn goddelijke kant volledig had geaccepteerd, was dat niet echt zo. Toen het erop neerkwam was ik niet in staat geweest mijn menselijke kant van me af te schudden, alles wat me bond aan deze wereld en aan mijn familie. Zodra ik zou manifesteren in Luna, de Godin die diep in me sluimerde, zou ik nooit meer terug kunnen. En dat zou ook betekenen dat ik ooit terug zou moeten keren naar het Godenrijk om te heersen over de maan.
Was dit waar Mason ook mee geworsteld had tijdens zijn zoektocht naar mij? Kon hij ook beide kanten van zichzelf niet volledig accepteren waardoor een deel van hem los was geraakt en nu zweefde in een tussenwereld? Ik kon er niet aan denken dat zoiets ook met mij zou gebeuren.
Was die opoffering het waard? Als ik daarmee Masons ziel kon redden en Alec kon verlossen van zijn nachtmerries, dan wel. Je weet dat dit de enige manier is, fluisterde de stem weer. En deze keer kon ik haar niet negeren, omdat ze gelijk had. Ik had mezelf bevrijd uit die Hel omdat ik geloofd had in mijn eigen kracht, in het feit dat ik de ware Luna was, een Godin.
En die kracht zou Mason redden van het duister.
Ben je ook zo gek op dit verhaal en zou je True Wolfs Mate het liefst in de boekhandel zien liggen? Help mij dan met het laten uitkomen van mijn droom: dit boek laten uitgeven! Ik doe op dit moment namelijk mee met een schrijfwedstrijd: de #MoonYAcontest van Sweek en om te winnen heeft mijn verhaal zoveel mogelijk volgers nodig! Hoe help je me? Door de volgende stappen te volgen:
1. Ga naar www.sweek.nl
2. Maak een account aan
3. Zoek naar ALPHA #MoonYAcontest (ALPHA is namelijk de nieuwe titel van True Wolfs Mate)
4. Begin met lezen
5. Klik onderaan het hoofdstuk op de "+" om mijn verhaal te volgen
6. HOERA! Je hebt me onwijs geholpen!
7. Hopelijk ga ik dankzij jullie hulp deze schrijfwedstrijd winnen!
8. Wil je me op nog een andere manier helpen? Help me dan met het overtuigen van anderen om ook op dit verhaal te stemmen (vrienden, klasgenoten, familieleden) want iedere stem telt!
